stopzetten van psychotherapie in vechtscheiding

[roderidder]

Bij bovenstaande kan de kernredenering ook gevoerd worden maar dan ipv een been een loyaliteitsconflict. Stel dat papa de psycholoog voor de correctionele dagvaard omdat deze het kind in een nog moeilijkere situatie duwt ... zie wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Kindermishandeling" onclick="window.open(this.href);return false;
een citaat uit wikipedia

Code: Selecteer alles

Ook het schaden van de relaties en de loyaliteit aan de ouders valt volgens alle handboeken kindermishandeling onder het begrip psychische kindermishandeling. Deze vorm van mishandeling en met name een bijzondere vorm daarvan (loyaliteitsmisbruik) kan leiden tot het ontwikkelen van het ouderverstotingssyndroom.

Kindermishandeling staat als dusdanig nu wel niet in de strafwet (duidelijk een gat in de Belgische wetgeving) maar stel dat papa de psycholoog dagvaart omdat deze de gezondheid zijn kind in gevaar heeft gebracht omwille dat de psycholoog bij het kind een nog groter loyaliteitsconflict heeft veroorzaakt door het gezag van papa te negeren en op unilaterale wijze (de rechtbank negeren omdat papa net zoveel ouderlijk gezag heeft als mama) beslist heeft om verder te doen met wat mama wil.

Art. 425. <W 2000-11-28/35, art. 31, 029; Inwerkingtreding : 27-03-2001> § 1. Zij die een minderjarige of een persoon die uit hoofde van zijn lichaams- of geestestoestand niet in staat is om in zijn onderhoud te voorzien, opzettelijk voedsel of verzorging onthouden, in dusdanige mate dat zijn gezondheid in het gedrang wordt gebracht, worden gestraft met gevangenisstraf van een maand tot drie jaar en met geldboete van zesentwintig [euro] tot driehonderd [euro] of met een van die straffen alleen. <W 2000-06-26/42, art. 2, ED : 01-01-2002>


Dan mag die psycholoog beginnen te zweten en zijn vakkennis voor de strafrechter gaan verkondigen. Ok het lijkt allemaal wat ver gezocht, maar een kind heeft voor zijn evenwichtige ontwikkeling nood aan vertrouwen in zijn beide hechtingsfiguren (lees normaliter moeder+vader).
Zoals hier aangehaald ... het is een vechtscheiding!

Begin dat maar uit te leggen dat je als psycholoog werkt aan dat vertouwen van het kind t.a.v. de vader, aan de loyaliteits en hechtingsband met de vader als de vader vol onwil zit t.a.v. de psycholoog. Wie dit hier kan uitleggen hoe je dit succesvol kan verwezenlijken mag dit doen. suc6

RR

[Franciscus]

En de moeder kan ook klacht indienen omdat de psycholoog geen gevolg geeft aan haar vraag tot behandelen.

[lucgescheiden]

En wat gaat de vader uitleggen, wanneer zijn kind om uitleg vraagt over zijn onwil?

[roderidder]

klacht neerleggen kan de moeder, (misschien) zoveel ze wil.
Bij de ondervraging kan de psycholoog zich beroepen op deonthologische code van de Belgische confederatie van psychologen
Als tijdens de behandeling mocht blijken dat het kind voor een loyaliteitsconflict komt te staan (gelet de onwil van papa) dan moet je dat ook kunnen verantwoorden dat je het kind hiervoor verder behandeld. Als dit onmogelijk is, of je maakt het voor het kind nog moeilijker doordat je het in een accuut loyaliteitsconflict duwt dan moet je m.i. bij voorkeur stoppen.

Stel dat die moeder op hetzelfde wetsartikel de psycholoog correctioneel dagvaart dan voorzie ik vrijspraak voor de psycholoog.

Maar ja... U weet hoe dit gaat als de wetenschap niet zo exact is ...



@Franciscus
conclusie: De moeder (of U) heeft de uitleg want anders leg je geen klacht neer lastens de psycholoog
Begin dat maar uit te leggen dat je als psycholoog werkt aan dat vertouwen van het kind t.a.v. de vader, aan de loyaliteits en hechtingsband met de vader als de vader vol onwil zit t.a.v. de psycholoog. Wie dit hier kan uitleggen hoe je dit succesvol kan verwezenlijken mag dit doen. suc6
we zijn benieuwd Franciscus...

RR

[roderidder]

En wat gaat de vader uitleggen, wanneer zijn kind om uitleg vraagt over zijn onwil?

Misschien zal hij zeggen aan zijn kind dat het vertrouwen moet hebben in het gerecht en dat hij al het nodige voor zoon/dochterlief zal doen...

RR

[lucgescheiden]

En aldus een psycholoog aanstellen, die van voor af aan kan beginnen....

[roderidder]

lucgescheiden, dat is recht in de roos! En na het proces (inclusief beroep) weer eentje gaan opzoeken in de hoop dat beide ouders mee op de kar springen.

immers "Op dit vlak gaat onze voorkeur uit naar een tegensprekelijk onderzoek van de situatie, waarbij beide partijen worden betrokken, zodat een kind geen herhaalde onderzoeken moet ondergaan en het niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan."

Met andere woorden de psycholoog dient oog te hebben dat het kind "geen herhaalde onderzoeken moet ondergaan"
Bij vechtscheidingen speelt dat wel degelijk: Niet zelden zijn vechtscheidngskinderen na verloop van tijd "hulpverleningsbeu".
Al die verschillende hulpverleners/spelialisten/deskundigen...

Het gevaar dat vechtscheidingskinderen hulpverlenersbeu kunnen worden moet de psycholoog goed kunnen inschatten. Dat is zijn job en mag dat niet uit het oog verliezen mede omdat "en het niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan."


RR

[lucgescheiden]

Daarom dat poster hier probeert van de aan hem toevertrouwde taak af te maken, mijn inziens een lovenswaardig initiatief voor een 'buitenstaander'.

[roderidder]

Het is m.i. helemaal niet lovenswaardig verder te werken aan een behandeling als je weet dat het gevaar heel groot is dat die behandeling die je voor ogen hebt het kind nogwat verder in de problemen zal duwen.

de aan hem toevertrouwde taak

Beide ouders hebben evenveel gezag en verder blijven gaan op wat niet is zoals bij aanvang verondersteld zou kunnen zijn (de goede trouw en de veronderstelde instemming van de andere ouder) lijkt mij erg ongezond

Net zoals dat een advocaat een juridische zaak helemaal kan verklooien (zitting vergeten, te laat in beroep gaan, ...) kan een slechte psycholoog consultaties inrichten op verzoek van 1 ouder en vervolgens wat olie op het vuur gieten bij die vechtscheiding.

een antwoord hierop is er tot op heden nog niet

Begin dat maar uit te leggen dat je als psycholoog werkt aan dat vertouwen van het kind t.a.v. de vader, aan de loyaliteits en hechtingsband met de vader als de vader vol onwil zit t.a.v. de psycholoog. Wie dit hier kan uitleggen hoe je dit succesvol kan verwezenlijken mag dit doen. suc6

Als je zelf geen uitleg kan vinden mag je uiteraard de uitleg van een buitenstaander (of arts, of psychiater, een master in pedagogiek, of...) geven

Weinig gezien hier op het JF. één enkele korte bijdrage en kort nadien al 68 reacties op die bijdrage. Teken dat een gevoelig plekje raakt?

RR

[lucgescheiden]

Alsof een tweede of een derde psycholoog, die dan door de rechtbank zal aangeduid zijn, het risico niet zal lopen om nog meer olie op het vuur te gieten...?

[roderidder]

Zo werkt dat, bij elke vechtscheiding (gezag&huisvestings kwesties v/d kinderen) iedere keer opnieuw en opnieuw

Even stilte graag


Dank U. Maar de rechter moet nu eenmaal "recht" spreken.
Natuurlijk zijn we het allemaal eens hoe krom dit in dit soort van situaties zal zijn.
Magistraten bekijken dat allicht toch door een bril dat de ouders meesters zullen zijn van hun geding, anders houden ze hun beroep allicht niet vol.

Hoeveel ouders moeten er hier op het JF nog de revu passeren waar onderzoek door arts, psycholoog, psychiater, gerechtsdeskundige, etc etc een vaststelling/boodschap vervat zit dat vechtscheiden of een element daaruit slecht is voor kinderen maar waar in dat zelfde onderzoek/diagnose het remedieringsplan ontbreekt?

Ooit zij een substituut PDK tegen mij dat beschaafde mensen naar de rechtbank gaan als ze een conflict hebben. Dat verhaal is m.i. niet helemaal compleet. Typisch aan een vechtscheiding is dat de uitspraak van een rechter niet aanvaard word door 1 of zelfs door beide ouders als zijnde "recht", en waar staat het kind dan? Kortom dat is dan altijd slachtoffer! Men kan ook niet om de feiten heen. De laatste 15 jaar hebben de jeugdrechtbanken een enorme werklastvergroting gekend.

Om een mogelijks lang verhaal kort te maken:
Voor het kind is het beter 1 psycholoog te hebben die het probleem oplost dan 10 die het probleem alleen maar in kaart kunnen brengen.
Wil je een oplossing voor het kind/vechtscheiding?... wel dan los je dat op gesteund door MET beide ouderS en niet TEGEN hen door 1 ouder te kiezen waar je verder mee wil of kan werken

De webmaster + moderators v/h JF kunnen hiervan bewust zijn gelet hun terughoudendheid inzake dit voorstel:
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 52#p160552" onclick="window.open(this.href);return false;
Delicaat? ... ja absoluut Verzint voor je begint zal zeker een must zijn

RR

[lucgescheiden]

RR de psycholoog kiest NIET voor 1 ouder.
Wel wordt hij ter hulp geroepen door 1 ouder, voor hulp aan het kind.
Daarmede kreeg hij de kans zich te verdiepen in de problemen van het kind.
Waar hij bemerkt dat het kind zijn steun nodig heeft om ongeschonden door de vechtscheiding te raken,
steekt hij hier zijn nek uit om juridisch advies ten voordele van zijn werkzaamheden met het kind.

Indien deze psycholoog zijn betrokkenheid tot het kind, boven de onmin van de ouders stelt, kan de vader dit in vraag stellen bij de rechtbank.
De vraag die de rechtbank daarop zal stellen; wat bezielt een vader om zijn kind deze hulp te willen ontzeggen? wat wil de vader hiermede verbergen? En indien hij iets te verbergen heeft: waar staat het kind dan zonder deze hulp?

Ooit bracht een substituut PDK een mondeling advies uit bij de rechter, inzake het belang van mijn kinderen.
Wel ik zou heden een tevreden vader zijn, mocht dit advies gebaseerd zijn op een deskundig onderzoek van een psycholoog met een correcte deonthogie. Ik zou daarmee dan niet dienen terugvallen op het advies van een hulpje van de procureur, waarvan blijkbaar niets mag geweten worden door de vader.
P.S. ondanks mijn expliciete verzoek om inzage te krijgen in het onderzoek van dit hulpje, heb ik dit na twee jaren nog steeds niet mogen bekomen... mss zou dit inzage-recht er onmiddellijk hebben gelegen, mocht hier werk zijn verricht door een echte psycholoog...

Maar idd zoals u stelt, had dit hulpje enkel advies mogen uitbrengen MET de instemming van beide ouders, en niet TEGEN 1.
Mijn inziens, gaan er aldus evenveel onbeschaafde mensen naar de rechtbank, om hun conflict in hun voordeel te laten draaien door een substituut PDK, waar dit in mijn specifieke geval, tot nog toe, nog blijkt te werken ook....

[roderidder]

Dat scheidingskinderen therapie goed kunnen gebruiken doet mij niet verbazen. Op zich zijn ze wel flexibel maar er zijn mechanismen waar ze wel eens verstrikt kunnen geraken en een vechtscheiding is daar 1 van. Niet de psycholoog, maar de ouders bepalen wat ze met hun ouderlijk gezag doen!

Als de ene ouder het kind naar de psycholoog brengt en de andere laat weten dat de psycholoog moet stoppen dan heb je m.i. een mogelijk probleem namelijk een probleem dat de kans bestaat dat je als psycholoog het probleem voor het kind wel in kaart kan brengen maar allicht zal botsen als je het probleem wil gaan verhelpen.

Mijn vraag/vragen aan U m.b.t. het oplossen van dat probleem blijven onbeandwoord en U plaatst daar tegenover:
De vraag die de rechtbank daarop zal stellen; wat bezielt een vader om zijn kind deze hulp te willen ontzeggen? wat wil de vader hiermede verbergen? En indien hij iets te verbergen heeft: waar staat het kind dan zonder deze hulp?

Kortom dit is een voorbeeld v/e dovemansgesprek. We communiceren naast elkaar heen.

Als het OM meent dat het kind naar een psycholoog moet zal het OM de jeugdrechter wel vorderen die dan de gepaste maatregelen wel zal nemen.
Als ouders het niet eens zijn en er is onwil. >> cfr. mijn vraag
Stel de psycholoog ziet in dat er allicht meer kwaad wordt gedaan dan goed gelet 1 ouder aangeeft de therapie niet te zullen ondersteunen en hiermee de behandeling/therapie stopt>> Als 1 ouder in dit geval de moeder naar de jeugdrechter trekt en psychologische bijstand wil kan dat perfect gevraagd worden.

Als de psycholoog blijft verder doen dan kom je m.i. vanzelf tot een zeker punt waarbij de 11 jarige zich zal gaan afvragen "wat is er mis met mij?, omdat ik behandeling/therapie nodig heb en de ene ouder stimuleerd dit en de andere staat dan weer op de rem" mijn vrienjes/vriendinnetjes gaan toch ook niet naar de therapie.

Kortom, verheerlijk die therapie niet hé. Als je op je solicitatiebrief schrijft dat je de laatste 3 jaar in behandeling/therapie bent bij een psycholoog dan vraag ik mij af of dit een plus danwel een minpunt zal zijn. Het neemt niet weg dat vechtscheiden slecht is voor kinderen en dat de maatschappij m.i. hier geen goed antwoord op kan of wil geven. Dat moet veranderen.

RR

[roderidder]

Geef het maar even mee:
Tonight on German ZDF TV at 22:55 CET time >>

Interesting German language television documentary "The struggle over the child" (Der Kampf um das Kind) on the destroying effects on families of German child welfare expert opinions and custody evaluations.

RR

[lucgescheiden]

"Dat scheidingskinderen therapie goed kunnen gebruiken doet mij niet verbazen ... Niet de psycholoog, maar de ouders bepalen wat ze met hun ouderlijk gezag doen!"

Enerzijds verbaast het u niets dat scheidingskinderen nood hebben een onpartijdige begeleiding (o.a. om P.A. tegen te gaan), anderzijds wil je deze begeleiding door de ouders zelf laten bepalen.

Waar de psycholoog de noodzaak tot begeleiding reeds meent vast te stellen, blijkt de vader deze noodzaak niet te willen inzien, zich er zelfs tegen te verzetten...
Op wat baseert u zich dan om in deze situatie de vader te verdedigen?
De belangen van het kind?
De deskundigheid van de vader of de ondeskundigheid van de psycholoog?
Wat primeert er hier?

Te vergelijken met een situatie waarin een kind dat een levensnoodzakelijk operatie dient te ondergaan, doch
één van de ouders verzet zich tegen deze ingreep.
Dient de behandelende arts zich dan neer te leggen bij "het gezag van deze ouder(s)" om het kind te laten sterven?