Een contract van korte duur is MAXIMUM 3 jaar en kan daarna NOOIT verlengd worden.
Dus een nieuw contract (korte duur) van 1 jaar na een contract van 3 jaar is onwettig en dus wordt het automatisch een 3-6-9.
Trouwens om onder de woonhuurwet te vallen moet men gedomicilieerd zijn.
Daarbij zijn blijkbaar een aantal huurders niet ingeschreven op dat adres alhoewel blijkbaar wel hun belangen daar gevestigd zijn.
Is dat geen domiciliefraude? ( toch in de meeste gevallen)
-
Franciscus
- Berichten: 39750
- Juridisch actief: Nee
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Aha, dan neem ik aan dat het naar een 3-6-9 zal gaan inderdaad aangezien er 3 jaar gaan verstreken zijn. 
Degene die gedomicilieerd is woont er permanent, de andere huurders zijn er steeds gedurende bepaalde periodes voor hun werk (afstand) maar hebben hun domicilie nog bij hun ouders aangezien ze daar de rest van de tijd wonen.
Maar als ik het dus goed heb is er geen wettelijke hulp bij het terugkrijgen van het deel van de huurwaarborg als de rest van de huurders nog blijven wonen daar? Er valt enkel te rekenen op de goodwill van de andere huurders?
Degene die gedomicilieerd is woont er permanent, de andere huurders zijn er steeds gedurende bepaalde periodes voor hun werk (afstand) maar hebben hun domicilie nog bij hun ouders aangezien ze daar de rest van de tijd wonen.
Maar als ik het dus goed heb is er geen wettelijke hulp bij het terugkrijgen van het deel van de huurwaarborg als de rest van de huurders nog blijven wonen daar? Er valt enkel te rekenen op de goodwill van de andere huurders?
Voor zover kan nagegaan worden is de bestaande huurwetgeving totaal niet aangepast aan situaties als deze , waarbij verschillende personen SAMEN een huurcontract afsluiten met een verhuurder ( eigenaar ) , en waarbij ook ieder instaat voor een deel van de huurwaarborg .
Als we dan ook nog zéér weinig informatie ontvangen , of die informatie komt met stukjes en beetjes binnen , dan is het ook voor de beste specialisten moeilijk om een advies op maat te geven .
Afgezien van alle andere scenario's en problemen die zich kunnen voordoen ( al of niet gedomicilieerd / wettelijkheid van verlenging contract van 3 naar 1 jaar / enz...enz..) was de oorspronkelijke vraag:
Of de vertrekkende huurder recht heeft op "zijn " deel van de waarborg , en dit eventuele recht kan verhalen op de blijvende huurders .
Met als bijkomende vraag : Of de vertrekkende huurder op die waarborg moet wachten tot er een plaatsbeschrijving is gebeurt . ( en of hij een plaatsbeschrijving kan opeisen .) .
( als ik verkeerd ben laat het weten ...)
Er is verder ook de informatie aangegeven door poster dat in het huurcontract staat : "De waarborg wordt geregeld tussen vorige en huidige huurder."
Als we aannemen dat er GEEN onderlinge contracten tussen huurders bestaan ( onderhuur ) , dan staat deze clausule dus in het contract met de verhuurder .
Hier moet poster toch wel iets meer uitleg over geven m.i. ?
Is deze clausule speciaal opgesteld ten behoeve van de 4 huurders ( en hebben de 4 huurders niets te maken gehad met de VORIGE huurder ) ?
Hoe is precies de waarborg vastgelegd geweest ? ( vastgelegd op een geblokkeerde rekening / in handen gegeven van verhuurder ) ?
In een standaard huurovereenkomst wordt een waarborg geregeld tussen huurder en VERHUURDER ( als garantie voor de verhuurder ) .
Deze clausule hier zou daarmee in tegenspraak zijn . Of betekent deze clausule dat de verschillende huurders ( of er nu iemand vertrekt , en een ander komt al of niet in de plaats ) onderling moeten instaan voor de totale waarborg , en het verder met mekaar moeten overleggen hoe dit op te lossen , wanneer één huurder vertrekt ?
Is het dan ook de bedoeling geweest van verhuurder , om daar , bij vertrek van één huurder , niet mee belast te worden ( d.w.z. de totale waarborg BLIJFT geblokkeerd , wat er ook gebeurt met huurders die vertrekken .).
Er van uit gaande dat er een " totale geblokkeerde waarborg " bestaat , en verhuurder wil daar géén deel van uitbetalen , dan is het idd. aan de huurders onderling om dit te regelen .
Maar als daar geen onderling geschrift over bestaat , WIE gaat dan op basis van WAT eisen , of beslissen , of er een deel waarborg wordt uitgekeerd ( uit eigen zak dan ) of NIET.
WIE gaat beslissen dat vertrekkende huurder moet wachten tot iedereen vertrekt , of beslissen dat er eerst een plaatsbeschrijving moet komen .
Hoe verhouden de huurders zich hier onderling tot mekaar , als er een overeenkomst opgemaakt is met een partij ( verhuurder ) die daar niet wil in tussenkomen ?
m.a.w. welke rechten en plichten hebben huurders onderling , als er geen contract over bestaat .( tenzij het gemeenschappelijk contract met de verhuurder , die in geval van de waarborg niet wil tussenkomen , en daar ook niet moet in tussen komen ) .
In de huurwetgeving is NIETS voorzien waarop de vertrekkende huurder zich zou kunnen baseren om die waarborg terug te krijgen , TENZIJ het volledige contract ontbonden wordt ( van iedereen dus ) .
Om het onderling te regelen , zal het in overleg moeten gebeuren , ofwel via wetgeving op onderhandse verbintenissen . ( en dat laat ik nu gemakshalve over aan anderen .....) .
Als we dan ook nog zéér weinig informatie ontvangen , of die informatie komt met stukjes en beetjes binnen , dan is het ook voor de beste specialisten moeilijk om een advies op maat te geven .
Afgezien van alle andere scenario's en problemen die zich kunnen voordoen ( al of niet gedomicilieerd / wettelijkheid van verlenging contract van 3 naar 1 jaar / enz...enz..) was de oorspronkelijke vraag:
Of de vertrekkende huurder recht heeft op "zijn " deel van de waarborg , en dit eventuele recht kan verhalen op de blijvende huurders .
Met als bijkomende vraag : Of de vertrekkende huurder op die waarborg moet wachten tot er een plaatsbeschrijving is gebeurt . ( en of hij een plaatsbeschrijving kan opeisen .) .
( als ik verkeerd ben laat het weten ...)
Er is verder ook de informatie aangegeven door poster dat in het huurcontract staat : "De waarborg wordt geregeld tussen vorige en huidige huurder."
Als we aannemen dat er GEEN onderlinge contracten tussen huurders bestaan ( onderhuur ) , dan staat deze clausule dus in het contract met de verhuurder .
Hier moet poster toch wel iets meer uitleg over geven m.i. ?
Is deze clausule speciaal opgesteld ten behoeve van de 4 huurders ( en hebben de 4 huurders niets te maken gehad met de VORIGE huurder ) ?
Hoe is precies de waarborg vastgelegd geweest ? ( vastgelegd op een geblokkeerde rekening / in handen gegeven van verhuurder ) ?
In een standaard huurovereenkomst wordt een waarborg geregeld tussen huurder en VERHUURDER ( als garantie voor de verhuurder ) .
Deze clausule hier zou daarmee in tegenspraak zijn . Of betekent deze clausule dat de verschillende huurders ( of er nu iemand vertrekt , en een ander komt al of niet in de plaats ) onderling moeten instaan voor de totale waarborg , en het verder met mekaar moeten overleggen hoe dit op te lossen , wanneer één huurder vertrekt ?
Is het dan ook de bedoeling geweest van verhuurder , om daar , bij vertrek van één huurder , niet mee belast te worden ( d.w.z. de totale waarborg BLIJFT geblokkeerd , wat er ook gebeurt met huurders die vertrekken .).
Er van uit gaande dat er een " totale geblokkeerde waarborg " bestaat , en verhuurder wil daar géén deel van uitbetalen , dan is het idd. aan de huurders onderling om dit te regelen .
Maar als daar geen onderling geschrift over bestaat , WIE gaat dan op basis van WAT eisen , of beslissen , of er een deel waarborg wordt uitgekeerd ( uit eigen zak dan ) of NIET.
WIE gaat beslissen dat vertrekkende huurder moet wachten tot iedereen vertrekt , of beslissen dat er eerst een plaatsbeschrijving moet komen .
Hoe verhouden de huurders zich hier onderling tot mekaar , als er een overeenkomst opgemaakt is met een partij ( verhuurder ) die daar niet wil in tussenkomen ?
m.a.w. welke rechten en plichten hebben huurders onderling , als er geen contract over bestaat .( tenzij het gemeenschappelijk contract met de verhuurder , die in geval van de waarborg niet wil tussenkomen , en daar ook niet moet in tussen komen ) .
In de huurwetgeving is NIETS voorzien waarop de vertrekkende huurder zich zou kunnen baseren om die waarborg terug te krijgen , TENZIJ het volledige contract ontbonden wordt ( van iedereen dus ) .
Om het onderling te regelen , zal het in overleg moeten gebeuren , ofwel via wetgeving op onderhandse verbintenissen . ( en dat laat ik nu gemakshalve over aan anderen .....) .
Wat een wet interessant maakt ,
is wat er in die wet , niet in staat .
is wat er in die wet , niet in staat .
Er dient een onderscheid gemaakt te worden tussen de NIEUWE huurwet ( 20 februari 1991 , met latere aanpassingen ) die ENKEL van toepassing is op huurovereenkomsten betreffende een woning die de huurder tot zijn hoofdverblijfplaats bestemt .
En anderzijds de "gemene huurwet " , die al veel langer bestaat , en betrekking heeft op alle andere huren ( inclusief huur van een goed die NIET tot hoofdverblijfplaats bestemt is ).
Om nogmaals aan te tonen dat de huidige huurwetgeving ( hetzij de oude , noch de nieuwe )niet aangepast is aan de maatschappelijke evoluties , en bepaalde situaties ; is dit hier een uitstekend voorbeeld om dit nogmaals aan te tonen .
Met één huurder die een hoofdverblijfplaats heeft , en anderen die dit niet hebben , zouden in theorie beide wetgevingen van toepassing moeten zijn ( en zal in praktijk MOGELIJKS de nieuwe wet prevaleren ) .
In de gemene huurwet , is er nergens bepaald welke duur een contract MOET hebben , noch over welke periodes een verlenging gaan . Het is dus perfect mogelijk een contract van 3 jaar af te sluiten , waarna een nieuw contract van één jaar volgt . INDIEN de woning NIET bestemd is als hoofdverblijfplaats .
De huurder met een hoofdverblijfplaats valt hier dus onder de nieuwe huurwet , en de andere huurders NIET .
In de nieuwe huurwet is het idd. zo dat een contract van 3 jaar automatisch overgaat in een 3-6-9 .
( met dien verstande dat de 9 jarige periode dan reeds begint te lopen vanaf het allereerste begin , waardoor de huurders nu blijkbaar in hun 4e jaar zitten ) .
Voor de huurders zonder hoofdverblijfplaats zou dit dan niet gelden .
De huurder(s) kunnen ook best eens nazien of het huurcontract niet stipuleert dat een hoofdverblijfplaats NIET toegelaten is ( wat wettelijk mogelijk is ) .In dit geval is de nieuwe huurwet ( met 3-6-9 periodes) NIET van toepassing .
Zowel in de nieuwe huurwet als de gemene huur is het steeds mogelijk ( indien niet uitdrukkelijk verboden in contract ) om het gehuurde "onder te huren" .
Art. 1717. B.W. De huurder mag onderverhuren en zelfs zijn huur aan anderen overdragen, indien dit recht hem niet is ontzegd.
(Onverminderd artikel 11bis van de afdeling IIbis van dit hoofdstuk, kan de huurder die het gehuurde goed niet tot zijn hoofdverblijfplaats bestemt, het goed niet geheel of gedeeltelijk onderverhuren opdat het voor de onderhuurder als hoofdverblijfplaats kan dienen.)
In de situatie van poster hier , is het dus perfect mogelijk ( indien niet verboden in contract ) dat één huurder optreed als verhuurder , en dan ook contracten van onderhuur kan opstellen ( waarin kwesties als huurwaarborg perfect kunnen geregeld worden ) .
De term "domiciliefraude " valt hier maar al te dikwijls , maar is in veel gevallen onterecht . Men kan gerust op twee plaatsen verblijven , zonder dat daarom sprake moet zijn van fraude .
Voorbeeld zijn vakantieverblijven , studentenverblijven en 2e verblijven ten behoeve van beroepsbezigheden . Ook kan men voor ( onbepaald ) kortere periodes verblijven buiten het domicilie adres , zonder daarvoor een reden te moeten opgeven .
"Het domicilie is de plaats waar een persoon zijn hoofdverblijf heeft en waar hij geacht wordt aanwezig te zijn voor het uitoefenen van zijn rechten en het nakomen van zijn verplichtingen, hoewel hij er in feite misschien niet bestendig verblijft (W. Delva, Personen- en familierecht, Gent, Story-Scientia, 1978, dl. 2A, "
En anderzijds de "gemene huurwet " , die al veel langer bestaat , en betrekking heeft op alle andere huren ( inclusief huur van een goed die NIET tot hoofdverblijfplaats bestemt is ).
Om nogmaals aan te tonen dat de huidige huurwetgeving ( hetzij de oude , noch de nieuwe )niet aangepast is aan de maatschappelijke evoluties , en bepaalde situaties ; is dit hier een uitstekend voorbeeld om dit nogmaals aan te tonen .
Met één huurder die een hoofdverblijfplaats heeft , en anderen die dit niet hebben , zouden in theorie beide wetgevingen van toepassing moeten zijn ( en zal in praktijk MOGELIJKS de nieuwe wet prevaleren ) .
In de gemene huurwet , is er nergens bepaald welke duur een contract MOET hebben , noch over welke periodes een verlenging gaan . Het is dus perfect mogelijk een contract van 3 jaar af te sluiten , waarna een nieuw contract van één jaar volgt . INDIEN de woning NIET bestemd is als hoofdverblijfplaats .
De huurder met een hoofdverblijfplaats valt hier dus onder de nieuwe huurwet , en de andere huurders NIET .
In de nieuwe huurwet is het idd. zo dat een contract van 3 jaar automatisch overgaat in een 3-6-9 .
( met dien verstande dat de 9 jarige periode dan reeds begint te lopen vanaf het allereerste begin , waardoor de huurders nu blijkbaar in hun 4e jaar zitten ) .
Voor de huurders zonder hoofdverblijfplaats zou dit dan niet gelden .
De huurder(s) kunnen ook best eens nazien of het huurcontract niet stipuleert dat een hoofdverblijfplaats NIET toegelaten is ( wat wettelijk mogelijk is ) .In dit geval is de nieuwe huurwet ( met 3-6-9 periodes) NIET van toepassing .
Zowel in de nieuwe huurwet als de gemene huur is het steeds mogelijk ( indien niet uitdrukkelijk verboden in contract ) om het gehuurde "onder te huren" .
Art. 1717. B.W. De huurder mag onderverhuren en zelfs zijn huur aan anderen overdragen, indien dit recht hem niet is ontzegd.
(Onverminderd artikel 11bis van de afdeling IIbis van dit hoofdstuk, kan de huurder die het gehuurde goed niet tot zijn hoofdverblijfplaats bestemt, het goed niet geheel of gedeeltelijk onderverhuren opdat het voor de onderhuurder als hoofdverblijfplaats kan dienen.)
In de situatie van poster hier , is het dus perfect mogelijk ( indien niet verboden in contract ) dat één huurder optreed als verhuurder , en dan ook contracten van onderhuur kan opstellen ( waarin kwesties als huurwaarborg perfect kunnen geregeld worden ) .
De term "domiciliefraude " valt hier maar al te dikwijls , maar is in veel gevallen onterecht . Men kan gerust op twee plaatsen verblijven , zonder dat daarom sprake moet zijn van fraude .
Voorbeeld zijn vakantieverblijven , studentenverblijven en 2e verblijven ten behoeve van beroepsbezigheden . Ook kan men voor ( onbepaald ) kortere periodes verblijven buiten het domicilie adres , zonder daarvoor een reden te moeten opgeven .
"Het domicilie is de plaats waar een persoon zijn hoofdverblijf heeft en waar hij geacht wordt aanwezig te zijn voor het uitoefenen van zijn rechten en het nakomen van zijn verplichtingen, hoewel hij er in feite misschien niet bestendig verblijft (W. Delva, Personen- en familierecht, Gent, Story-Scientia, 1978, dl. 2A, "
Wat een wet interessant maakt ,
is wat er in die wet , niet in staat .
is wat er in die wet , niet in staat .