Er wordt ook dikwijls gedacht dat ouders bij bilocatie geen alimentatie moeten betalen, maar dit is niet waar. De ouder met een duidelijk hoger inkomen dan de andere, zal altijd een stukje moeten afgeven indien erover wordt gestruikeld. En dit is niet meer dan normaal, alleen vind ik, dat er een financieel onderzoek zou moeten zijn om te kijken hoeveel er van de ene kant naar de andere moet overgedragen worden want er worden vaak wel héél oneerlijke uitspraken gedaan heb ik ondervonden.
In mijn ervaring werd deze redenering volledig omgedraaid.
Ex was reeds een ambulante woning gaan huren in de periode dat ze mij door de vrederechter liet uit-huis-drijven. zonder enige toestemming van rechter.
Tijdens de scheidingsprocedure zelf, beslist ze (op aanraden van haar advocaat) van weerom een andere woning te gaan huren en de domiciliëring van de kinderen te laten wijzigen ter behoud van het kindergeld en om alimentatie te ontlopen.
De nieuwe scheidingswet vereist dat de rechtbank op zijn minst bilocatie zou onderzoeken, indien daartoe verzocht wordt.
De kinderen werden echter op aandringen van ex gehoord, waarna hun 'wensen' werden gevonnist door Eerste Aanleg en
de twee minderjarigen werden toegewezen aan de moeder. Verdere verantwoording voor deze uitspraak ontbrak.
Aldus werd ik tevens (als werkloze) veroordeeld tot het betalen van een alimentatie.
Dit ondanks, in een kladschrijven van mijn ex aan haar advocaat, zij verklaart dat het kindergeld volstaat voor de levensonderhoud van de kinderen.
(reeds eerder kreeg ik hier advies om dergelijk schrijven NIET voor te leggen aan de rechtbank, gezien hieruit schending van het briefgeheim zou volgen...)
Ondanks zij reeds maanden meer werkuren ging presteren en aldus ruim 2,5 maal meer inkomsten bekwam dan mijn dopgeld, werd er zelfs met terugwerkende kracht gewerkt voor wat betreft de extra kosten, gezien ik tussendoor eveneens even had gewerkt.
Zonder enig onderzoek naar de veranderde inkomsten van tegenpartij werd hier dus juist het omgekeerde gevonnist wat je zou mogen verwachten.
De procedure van vereffening en verdeling is nu reeds langer een jaar lopende en hierin vordert tegenpartij eveneens een woonvergoeding voor de maanden dat zij vrijwillig haar woonrecht opgaf. Dat heet dan exclusieve bewoning.
Al die tijd werd me bewust elke vorm van inkomsten ontzegd, in de hoop dat ik de gezinswoning zou laten schieten.
De reden hiervoor is éénvoudig: eens deze woning verkocht, kan ik met mijn deel geen woongelegenheid meer bieden voor de kinderen, althans niet in hetzelfde dorp. Met alle gevolgen van dien. In dat geval zal mijn eis tot bilocatie ook nooit nog ter sprake komen en dit terwijl deze perfect van in het begin had kunnen ingesteld worden door de rechtbank.
Je kan je mss beter inleven met wat cijfertjes:
dopgeld 1000 euro
- 200 euro alimentatie voor de minderjarigen
- 400 euro woonvergoeding
- 200 euro zijnde de kosten voor levensonderhoud van de 4 kinderen wanneer zij
allen de 2/12 regeling volgen
- ?? euro kosten leefbaarhouden van de grote gezinswoning (nutskosten en eigen levensonderhoud)
- ?? gerechtskosten
Inmiddels is hier echter nog geen cent van betaald => het zwaard van Damocles boven mijn hoofd!
Ik maak me sterk dat indien een bilocatie zou zijn gevonnist dat dan de cijfertjes er enigzins anders zouden uitgezien hebben.
Aan mij de keuze nu, ofwel ga ik voor de bijl; waarbij ik mijn kinderen laten schieten en de gezinswoning laat verloren gaan.
Waardoor ik natuurlijk weer solvabel genoeg zal blijken om een veel hogere alimenatie te betalen...
Ofwel blijf ik (naar mijn gevoelen in het belang van de kinderen) dwarsliggen, behoud ik de (door de wet beschermde?) gezinswoning, maar stapel ik een torenhoge schuld op tenopzichte van mijn ex.
Waardoor ik verplicht ben om beroep aan te tekenen bij Eerste Aanleg, in de hoop dat deze schuld wordt kwijtgescholden.
In geen der gevallen leid dit ooit tot een toestand van vrede en overleg tussen ouders, maar eerder naar het, zelf , verderzetten van deze vechtscheiding uit noodzaak.
Uiteindelijk een toestand die werd gecreerd door tegenpartij en rechtbank...
Op het vredegerecht bleek ex nog bereid te verklaren dat; ik steeds een heel goede vader was.
Enkele maanden later worden je kinderen echter van je weggeleid door een andere rechter.
@Bijtje
Mag ik dan ook eventjes zachtjes groen-lachen, wanneer ik je zin lees over financiëel onderzoek. De rechtbank van Eerste Aanleg liet het zelfs na om de inkomsten van ex op te vragen gedurende de scheidingsprocedure.
Deze rechtbank werkte hiermede niet alleen de bilocatie-regeling tegen, maar haar uitspraken bieden tevens geen enkel uitzicht op een leefbare oplossing in deze vechtscheiding, integendeel. Ex weigert volgens vonnis de kinderen te brengen, alsook volgens vonnis van een kinderrekening te openen.
Wel, gedurig, betalingsaanmaningen komen bussen voor de extra kosten waarin ik door haar geen zeggingsschap verkrijg.
Op klachten aan de procureur kwam tot hiertoe geen enkele reactie.
Ik vraag me dan ook af; hoe dit alles te stoppen is?
Iemand enige ervaring met dergelijke handelswijzen?
Leuk is dat de "dure-smaak" ouder dan wel ineens vaker een budgetvriendelijke schoen wil kopen...