Bezoek bij psychiater

[Een Limburgse vader]

Mijn ex is iemand die onder de noemer psychisch kwetsbare valt. Zij wordt/werd begeleid door een initiatief Beschut wonen en ze heeft ook een psychiater. Dit allemaal al meerdere jaren. Wij hebben samen een zoontje van 12 jaar ondertussen. We delen het ouderlijk gezag. Bij het verblijfsco-ouderschap ligt het zwaartepunt bij mij. Om de twee weken gaat hij in het weekend naar de moeder, om de twee woensdagen een namiddag ook bij haar en de schoolvakanties gedeeld.
Uit recente gesprekken met mijn zoontje is nu gebleken dat ze sinds het begin van het nieuwe schooljaar samen met mijn zoontje regelmatig bij haar psychiater gaat. Volgens mijn zoontje is het omdat hij en zijn moeder veel ruzie met elkaar hebben. Ik sta daar eigenlijk van te kijken omdat er bij mij geen problemen zijn en ook op school is er nooit enig gedragsprobleem gemeld.
Op zich heb ik er geen probleem mee dat ze aan hun relatie werken. Ik heb toch wel enkele vragen want het betreft hier niet een doktersbezoek om een verkoudheid of een griepje. En eigenlijk heb ik geen enkel idee waarom ze daar naar toe gaan behalve hetgeen mijn zoontje heeft verteld.
- Moet de moeder mij niet op de hoogte brengen van het bezoek/therapie en de reden daarvoor bij de psychiater?
- Heb ik het recht op inzage op de diagnose of het verloop van de bezoeken?
- Is er geen toestemming van mij vereist wat de deelname van mijn zoontje betreft?

[eylis]

Gezien het feit dat deze bezoekjes aan de psychiater vooral kaderen in de relatie tussen de moeder en het kind én het feit dat de moeder ook psychisch kwetsbaar is en in therapie, ligt het zwaartepunt wellicht op de psychische ontwikkeling van de moeder. Dus als er al een voortgang genoteerd wordt door de psychiater zal die vooral handelen over de relatie tussen moeder en kind. Diagnostische notities zullen vooral gaan over de moeder. Dus daar krijgt u geen inzage in, omdat het kind niet op basis van een (vermoede) pathologie meegaat naar de consultaties. Uw goedkeuring is aldus ook niet nodig. dit gaat over de interactie tussen moeder en kind. Het zou de zaak veranderen als het kind over die consultaties onrustig of bezorgd zou worden. Dan kan er nagedacht worden om er overleg over te plegen.

[Een Limburgse vader]

Gezien het feit dat deze bezoekjes aan de psychiater vooral kaderen in de relatie tussen de moeder en het kind én het feit dat de moeder ook psychisch kwetsbaar is en in therapie, ligt het zwaartepunt wellicht op de psychische ontwikkeling van de moeder. Dus als er al een voortgang genoteerd wordt door de psychiater zal die vooral handelen over de relatie tussen moeder en kind. Diagnostische notities zullen vooral gaan over de moeder. Dus daar krijgt u geen inzage in, omdat het kind niet op basis van een (vermoede) pathologie meegaat naar de consultaties. Uw goedkeuring is aldus ook niet nodig. dit gaat over de interactie tussen moeder en kind. Het zou de zaak veranderen als het kind over die consultaties onrustig of bezorgd zou worden. Dan kan er nagedacht worden om er overleg over te plegen.

Het zijn die laatste twee zinnen van jou waar het mij om draait. Wat bij mij een beetje wringt is dat ik alleen maar kan afgaan op wat mijn zoontje verteld heeft, nl. dat ze vaak ruzie hadden en dat ze daarom naar de psychiater gaan, en de rest is giswerk gebaseerd op mijn kennis van het(haar) verleden.
Mijn verantwoordelijkheid is in de eerste plaats het welzijn van mijn zoontje. Stel dat hij inderdaad onrustig of bezorgd zou worden over de consultaties. In het beste geval kan er op een volwassen manier tussen mij en de moeder overlegd worden en daar gaat mijn voorkeur naar uit. Wat als dat niet mogelijk is en het worstcasescenario zich presenteert maar er wel, zoals je schrijft, nagedacht kan worden om overleg te plegen maar de bereidheid tot overleg bij haar ontbreekt?
Ik hoop dat het niet nodig zal zijn maar met mijn vraag om advies wil ik voorbereid zijn in het geval dat... En juridische stappen met een advocaat wil ik absoluut vermijden tenzij het echt niet anders kan.
Alvast bedankt voor je antwoord waar ik me wel in kan vinden.

[eylis]

Ik denk dat u onderscheid moet maken tussen twee zaken: dat u zich ongerust maakt over het feit dat moeder en kind vaak ruzie hebben en dat uw kind er onrustig van wordt. Of (en dat is iets anders) dat het kind onrustig wordt of bezorgd mbt de consultaties bij de psychiater. In het eerste geval zou ik wel contact nemen met de psychiater en melden dat u bezorgd bent over de evolutie. Inhoudelijk kan hij dan wel ingaan op hoe uw zoontje de mogelijke ruzies verwerkt en wat u kan doen om daarbij te helpen. Over de moeder heeft hij uiteraard medisch geheimplicht. Maar hij kan u zeker helpen zonder daarover te moeten uitweiden. In het tweede geval kan u ook contact nemen met de psychiater en melden dat uw zoontje ongerust is over de consultaties zelf. Wellicht kan de psychiater u daar zelf ook bij helpen.