Ik heb twee vragen:
1. Een politieman die de ID kaart van een burger wil zien (in Brussel), mag aan die gevraagd worden wat zijn naam is?
2. Mag zo'n politieman dreigen met een heuse verbalisatie als de burger er op staat zijn naam te weten?
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Mathieu Rutten
Schriftelijke vraag en antwoord nr : 0588 - Zittingsperiode : 52
Auteur Bert Schoofs, VB
Departement Minister van Binnenlandse Zaken
Sub-departement Binnenlandse Zaken
Titel De legitimatieplicht van politieagenten.
Datum indiening 23/03/2010
Taal N
Termijndatum 26/04/2010
Vraag
1. Kan u meedelen of agenten van de politie zich steeds dienen kenbaar te maken aan burgers met wie zij in contact treden, op welke wijze deze legitimatie dient te gebeuren en welke inlichtingen dienen te worden verstrekt? 2. a) Dienen de politieagenten steeds een naamplaatje te dragen op het uniform? b) Zo neen, in welke gevallen niet? 3. Op welke wettelijke basis is deze regel gegrondvest? 4. In welke gevallen bestaan uitzonderingen op de legitimatieplicht van politieagenten?
Status 1 réponse normale - normaal antwoord
Publicatie antwoord B104
Publicatiedatum 26/04/2010, 20092010
Antwoord
1. Het dragen van een uniform heeft de bedoeling kenbaar te maken tot welke specifieke instelling een persoon behoort. In onderhavig geval identificeert het politie-uniform de drager ervan als zijnde een politiefunctionaris die bijgevolg over de bevoegdheden beschikt die inherent zijn aan deze functie. Het politie-uniform wordt dus gebruikt ter rechtvaardiging van een politionele bevoegdheid ten opzichte van de burger. Nochtans voorziet de wet op het politieambt dat de politieambtenaren en de agenten van politie in uniform die zich aanmelden aan de woning van een persoon hun hoedanigheid eveneens doen blijken door middel van het legitimatiebewijs waarvan zij houder zijn. Om te vermijden dat er enige verwarring ontstaat, geldt de bovenvermelde legitimatieverplichting ook voor de politieambtenaren die in burgerkledij tegenover een persoon optreden. Daarom zal één van de in burger optredende politieambtenaren, in de mate dat de omstandigheden van de interventie het toelaten, zijn hoedanigheid kenbaar dienen te maken. De deontologische code van de politiediensten verduidelijkt de legitimatieverplichting als volgt: "De leden van het operationeel kader zorgen er in alle omstandigheden voor dat zij zowel door de bevolking als door hun collega's als dusdanig kunnen worden herkend. Daartoe dragen zij op passende wijze hun uniform en uitrusting of hun armband en passen zij de adequate interventietechnieken toe. Indien verwarring zou kunnen bestaan, tonen zij hun legitimatiekaart, ook als ze in uniform zijn, tenzij de omstandigheden het niet mogelijk of opportuun maken". Buiten de wettelijke verplichting zoals hierboven beschreven, heeft een gemeenschapsgerichte politie er alle belang bij om de burgers een veilig gevoel te geven. Welnu, het is vandaag de dag niet altijd voor iedereen evident om tussen de vele uniformen binnen de veiligheidsberoepen dit van de politie te herkennen. Het is dus begrijpelijk dat een burger zich van de legitimiteit van de politieambtenaar die vóór hem staat, wil overtuigen. Zeker met de berichten over valse politie-uniformen of personen die zich valselijk voordoen als politieambtenaar met kwade bedoelingen. 2. a) De basisuitrusting van de geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus, bestaat uit verschillende kleding waarvan het model in bijlage van het koninklijk besluit van 10 juni 2006 vastgesteld wordt. Deze bijlage voorziet uitdrukkelijk een naamplaatje met de naam, de dienst en de functie van de politieambtenaar. De omzendbrief GPI 65 van 27 februari 2009 verduidelijkt dat het naamplaatje integraal deel uitmaakt van de visuele identiteit van de geïntegreerde politie. Het dragen ervan is verplicht op de uitrustingsstukken op dewelke het voorzien is. Het wordt gedragen op de overslag van de rechterborstzak. In het algemeen is de politie, naast zijn dienstbaarheid, ook verantwoording verschuldigd nopens zijn handelingen. Het niet vrijgeven van zijn identiteit komt bij de burger eerder over als het zich onttrekken aan die plicht, bijvoorbeeld om hem te (ver)hinderen (om) een klacht in te dienen. b) Bij wijze van uitzondering - indien het wenselijk is dat de politieambtenaren en de agenten van politie anoniem blijven - kan de korpschef, de commissaris-generaal, de directeur-generaal of hun afgevaardigde, beslissen om van deze verplichting af te wijken. Eveneens moeten bepaalde speciale eenheden, door de aard van hun functie, anoniem kunnen werken 3. Zie het antwoord op de voorgaande vragen. 4. De aan de politieagenten opgelegde verplichting om hun hoedanigheid kenbaar te maken is niet absoluut en mag uiteindelijk geen beletsel vormen voor de actie zelf van de politie. Bij een interventie met het oog op de aanhouding van gevaarlijke misdadigers bijvoorbeeld, kan het legitimatiebewijs uitzonderlijk na de interventie worden voorgelegd.
Eurovoc-descriptoren POLITIE | POLITIECONTROLE
Auteur Bert Schoofs, VB
Departement Minister van Binnenlandse Zaken
Sub-departement Binnenlandse Zaken
Titel De legitimatieplicht van politieagenten.
Datum indiening 23/03/2010
Taal N
Termijndatum 26/04/2010
Vraag
1. Kan u meedelen of agenten van de politie zich steeds dienen kenbaar te maken aan burgers met wie zij in contact treden, op welke wijze deze legitimatie dient te gebeuren en welke inlichtingen dienen te worden verstrekt? 2. a) Dienen de politieagenten steeds een naamplaatje te dragen op het uniform? b) Zo neen, in welke gevallen niet? 3. Op welke wettelijke basis is deze regel gegrondvest? 4. In welke gevallen bestaan uitzonderingen op de legitimatieplicht van politieagenten?
Status 1 réponse normale - normaal antwoord
Publicatie antwoord B104
Publicatiedatum 26/04/2010, 20092010
Antwoord
1. Het dragen van een uniform heeft de bedoeling kenbaar te maken tot welke specifieke instelling een persoon behoort. In onderhavig geval identificeert het politie-uniform de drager ervan als zijnde een politiefunctionaris die bijgevolg over de bevoegdheden beschikt die inherent zijn aan deze functie. Het politie-uniform wordt dus gebruikt ter rechtvaardiging van een politionele bevoegdheid ten opzichte van de burger. Nochtans voorziet de wet op het politieambt dat de politieambtenaren en de agenten van politie in uniform die zich aanmelden aan de woning van een persoon hun hoedanigheid eveneens doen blijken door middel van het legitimatiebewijs waarvan zij houder zijn. Om te vermijden dat er enige verwarring ontstaat, geldt de bovenvermelde legitimatieverplichting ook voor de politieambtenaren die in burgerkledij tegenover een persoon optreden. Daarom zal één van de in burger optredende politieambtenaren, in de mate dat de omstandigheden van de interventie het toelaten, zijn hoedanigheid kenbaar dienen te maken. De deontologische code van de politiediensten verduidelijkt de legitimatieverplichting als volgt: "De leden van het operationeel kader zorgen er in alle omstandigheden voor dat zij zowel door de bevolking als door hun collega's als dusdanig kunnen worden herkend. Daartoe dragen zij op passende wijze hun uniform en uitrusting of hun armband en passen zij de adequate interventietechnieken toe. Indien verwarring zou kunnen bestaan, tonen zij hun legitimatiekaart, ook als ze in uniform zijn, tenzij de omstandigheden het niet mogelijk of opportuun maken". Buiten de wettelijke verplichting zoals hierboven beschreven, heeft een gemeenschapsgerichte politie er alle belang bij om de burgers een veilig gevoel te geven. Welnu, het is vandaag de dag niet altijd voor iedereen evident om tussen de vele uniformen binnen de veiligheidsberoepen dit van de politie te herkennen. Het is dus begrijpelijk dat een burger zich van de legitimiteit van de politieambtenaar die vóór hem staat, wil overtuigen. Zeker met de berichten over valse politie-uniformen of personen die zich valselijk voordoen als politieambtenaar met kwade bedoelingen. 2. a) De basisuitrusting van de geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus, bestaat uit verschillende kleding waarvan het model in bijlage van het koninklijk besluit van 10 juni 2006 vastgesteld wordt. Deze bijlage voorziet uitdrukkelijk een naamplaatje met de naam, de dienst en de functie van de politieambtenaar. De omzendbrief GPI 65 van 27 februari 2009 verduidelijkt dat het naamplaatje integraal deel uitmaakt van de visuele identiteit van de geïntegreerde politie. Het dragen ervan is verplicht op de uitrustingsstukken op dewelke het voorzien is. Het wordt gedragen op de overslag van de rechterborstzak. In het algemeen is de politie, naast zijn dienstbaarheid, ook verantwoording verschuldigd nopens zijn handelingen. Het niet vrijgeven van zijn identiteit komt bij de burger eerder over als het zich onttrekken aan die plicht, bijvoorbeeld om hem te (ver)hinderen (om) een klacht in te dienen. b) Bij wijze van uitzondering - indien het wenselijk is dat de politieambtenaren en de agenten van politie anoniem blijven - kan de korpschef, de commissaris-generaal, de directeur-generaal of hun afgevaardigde, beslissen om van deze verplichting af te wijken. Eveneens moeten bepaalde speciale eenheden, door de aard van hun functie, anoniem kunnen werken 3. Zie het antwoord op de voorgaande vragen. 4. De aan de politieagenten opgelegde verplichting om hun hoedanigheid kenbaar te maken is niet absoluut en mag uiteindelijk geen beletsel vormen voor de actie zelf van de politie. Bij een interventie met het oog op de aanhouding van gevaarlijke misdadigers bijvoorbeeld, kan het legitimatiebewijs uitzonderlijk na de interventie worden voorgelegd.
Eurovoc-descriptoren POLITIE | POLITIECONTROLE
-
Franciscus
- Berichten: 38583
In standaard uniform draagt deze toch een naamplaatje?
U kan dat steeds lezen.
U kan dat steeds lezen.
-
Mathieu Rutten
Politie mag naamplaatje op uniform vervangen door interventienummer
Nieuws - 04/05/2016
Auteur Laure Lemmens
Politiemensen kunnen voortaan bij bepaalde interventies een interventienummer dragen in plaats van hun naamplaatje. Bovendien kunnen ze gedurende hun hele loopbaan hetzelfde interventienummer behouden. Die wetswijziging is opgenomen in de Verzamelwet Geïntegreerde politie.
De huidige regel om het interventienummer af te leiden van de politiedienst waarbinnen iemand tewerkgesteld is, is onhoudbaar. Daardoor zou het nummer immers moeten worden aangepast telkens iemand van dienst verandert. Door het interventienummer te koppelen aan het identificatienummer van een personeelslid, zijn aanpassingen niet meer nodig.
De wijziging is van belang in het kader van de wet van 4 april 2014. Die wet zorgt ervoor dat politieambtenaren en -agenten in functie hun naamplaatje niet meer altijd moeten dragen op hun uniform. De korpschef, de commissaris-generaal en de directeur-generaal (of hun afgevaardigde) kunnen beslissen om het plaatje bij bepaalde interventies te vervangen door een interventienummer. Dit moet hen beter beschermen, zonder hen daarom minder herkenbaar te maken.
Het interventienummer zal dus bestaan uit 5 cijfers die zijn afgeleid van het identificatienummer van de politieambtenaar of de agent van politie. En niet – zoals oorspronkelijk was aangegeven – uit een code tot aanduiding van de politiedienst waarbinnen het personeelslid tewerkgesteld is, gevolgd door een nummer van maximum 4 cijfers.
Totnogtoe bleef de wet van 4 april 2014 echter dode letter. Optreden onder een interventienummer volgens de nieuwe bepalingen was nog niet mogelijk omdat er geen datum van inwerkingtreding was vastgelegd. Daar komt nu verandering in. De wet van 4 april 2014 treedt in werking op dezelfde dag als de Verzamelwet Geïntegreerde politie. Dat is op 9 mei 2016. Van dan af mag het naamplaatje vervangen worden door het interventienummer.
Bron: Wet van 21 april 2016 houdende diverse bepalingen Binnenlandse Zaken. – Geïntegreerde politie, BS 29 april 2016. (art. 12 Verzamelwet Geïntegreerde politie)
Extra informatie:
- Wet op het Politieambt (art. 40)
- Wet van 4 april 2014 tot wijziging van artikel 41 van de wet van 5 augustus 1992 op het politieambt, met het oog op het waarborgen van de identificatie van de politieambtenaren en politieagenten en de betere bescherming van hun persoonlijke levenssfeer, BS 28 mei 2014.
Ik begrijp eigenlijk uw vraag niet goed.
Mijn inzien bent u als burger zeker niet gemachtigd om een identiteitskaart op te vragen.
Zoals Franciscus reeds stelt kan u de naam/en of stamnummer aflezen. Deze elementen volstaan om de desbetreffende politieagent te identificeren door de geautoriseerde collega's en/of dienstchef van de politieagent mocht u een gefundeerde klacht hebben.
Het is niet verboden om de naam te vragen van de verbaliserende agent. Dit moet natuurlijk op een correcte en beleefde manier gebeuren.
Ik kan me niet voorstellen dat het louter beleefd vragen naar de naam van de agent zou leiden tot een P.V. Ik vrees dan ook dat u niet het volledige verhaal vertelt. Was u tijdens de verbalisatie nuchter?
Om een antwoord te geven op de vragen zoals door u geformuleerd:
Op vraag 1: Ja
Op vraag 2: neen.
Ik verwijs voor mijn antwoord uiteraard aan hetgeen u hoger heb geschreven over de manier waarop.
Nieuws - 04/05/2016
Auteur Laure Lemmens
Politiemensen kunnen voortaan bij bepaalde interventies een interventienummer dragen in plaats van hun naamplaatje. Bovendien kunnen ze gedurende hun hele loopbaan hetzelfde interventienummer behouden. Die wetswijziging is opgenomen in de Verzamelwet Geïntegreerde politie.
De huidige regel om het interventienummer af te leiden van de politiedienst waarbinnen iemand tewerkgesteld is, is onhoudbaar. Daardoor zou het nummer immers moeten worden aangepast telkens iemand van dienst verandert. Door het interventienummer te koppelen aan het identificatienummer van een personeelslid, zijn aanpassingen niet meer nodig.
De wijziging is van belang in het kader van de wet van 4 april 2014. Die wet zorgt ervoor dat politieambtenaren en -agenten in functie hun naamplaatje niet meer altijd moeten dragen op hun uniform. De korpschef, de commissaris-generaal en de directeur-generaal (of hun afgevaardigde) kunnen beslissen om het plaatje bij bepaalde interventies te vervangen door een interventienummer. Dit moet hen beter beschermen, zonder hen daarom minder herkenbaar te maken.
Het interventienummer zal dus bestaan uit 5 cijfers die zijn afgeleid van het identificatienummer van de politieambtenaar of de agent van politie. En niet – zoals oorspronkelijk was aangegeven – uit een code tot aanduiding van de politiedienst waarbinnen het personeelslid tewerkgesteld is, gevolgd door een nummer van maximum 4 cijfers.
Totnogtoe bleef de wet van 4 april 2014 echter dode letter. Optreden onder een interventienummer volgens de nieuwe bepalingen was nog niet mogelijk omdat er geen datum van inwerkingtreding was vastgelegd. Daar komt nu verandering in. De wet van 4 april 2014 treedt in werking op dezelfde dag als de Verzamelwet Geïntegreerde politie. Dat is op 9 mei 2016. Van dan af mag het naamplaatje vervangen worden door het interventienummer.
Bron: Wet van 21 april 2016 houdende diverse bepalingen Binnenlandse Zaken. – Geïntegreerde politie, BS 29 april 2016. (art. 12 Verzamelwet Geïntegreerde politie)
Extra informatie:
- Wet op het Politieambt (art. 40)
- Wet van 4 april 2014 tot wijziging van artikel 41 van de wet van 5 augustus 1992 op het politieambt, met het oog op het waarborgen van de identificatie van de politieambtenaren en politieagenten en de betere bescherming van hun persoonlijke levenssfeer, BS 28 mei 2014.
Ik begrijp eigenlijk uw vraag niet goed.
Mijn inzien bent u als burger zeker niet gemachtigd om een identiteitskaart op te vragen.
Zoals Franciscus reeds stelt kan u de naam/en of stamnummer aflezen. Deze elementen volstaan om de desbetreffende politieagent te identificeren door de geautoriseerde collega's en/of dienstchef van de politieagent mocht u een gefundeerde klacht hebben.
Het is niet verboden om de naam te vragen van de verbaliserende agent. Dit moet natuurlijk op een correcte en beleefde manier gebeuren.
Ik kan me niet voorstellen dat het louter beleefd vragen naar de naam van de agent zou leiden tot een P.V. Ik vrees dan ook dat u niet het volledige verhaal vertelt. Was u tijdens de verbalisatie nuchter?
Om een antwoord te geven op de vragen zoals door u geformuleerd:
Op vraag 1: Ja
Op vraag 2: neen.
Ik verwijs voor mijn antwoord uiteraard aan hetgeen u hoger heb geschreven over de manier waarop.
dat agenten durven dreigen vind ik niet zo ver gezocht;
in augustus vorig jaar een verhoor moeten afleggen naar aanleiding van een incident op de parking van een groot warenhuis hier.
agent maakte tijdens de interventie toen een aantal opmerkingen over mijn postuur (ik woog gemakkelijk 150kg, sinds eind november '18 maagverkleining), ging zijn boekje te buiten door onder andere vlak af te zeggen dat ik de schade aan de tegenpartij met opzet had veroorzaakt en als ik weigerde het EAF te ondertekenen kwam de stoom nog juist niet uit zijn oren, omdat hij dan PV moet opstellen (korte versie van het relaas)
als ik mijn verhoor moest gaan afleggen had ik alles op voorhand uitgetypt, inclusief de bewoordingen en acties van de agent in kwestie, bij het verlaten van het verhoorlokaal zegt de agent achter mijn rug maar duidelijk te verstaan:
"ik zal zien of ik nog een klacht van mij bij het dossier zal voegen"
klacht wegens wat zegt de verzekering en mijn raadsman . . .
we zijn nu bijna jaar verder en er is niet eens een PV opgesteld, verzekering heeft geen weet van enig PV nummer en mijn raadsman nog minder . . .
in augustus vorig jaar een verhoor moeten afleggen naar aanleiding van een incident op de parking van een groot warenhuis hier.
agent maakte tijdens de interventie toen een aantal opmerkingen over mijn postuur (ik woog gemakkelijk 150kg, sinds eind november '18 maagverkleining), ging zijn boekje te buiten door onder andere vlak af te zeggen dat ik de schade aan de tegenpartij met opzet had veroorzaakt en als ik weigerde het EAF te ondertekenen kwam de stoom nog juist niet uit zijn oren, omdat hij dan PV moet opstellen (korte versie van het relaas)
als ik mijn verhoor moest gaan afleggen had ik alles op voorhand uitgetypt, inclusief de bewoordingen en acties van de agent in kwestie, bij het verlaten van het verhoorlokaal zegt de agent achter mijn rug maar duidelijk te verstaan:
"ik zal zien of ik nog een klacht van mij bij het dossier zal voegen"
klacht wegens wat zegt de verzekering en mijn raadsman . . .
we zijn nu bijna jaar verder en er is niet eens een PV opgesteld, verzekering heeft geen weet van enig PV nummer en mijn raadsman nog minder . . .
Het hele verhaal is dat ik ‘s ochtends met mijn fiets op weg naar het werk was (niet dronken dus). De straat was geheel geblokkeerd door de auto’s. Alle fietsers gingen over het trottoir waar geen voetgangers waren. Een fietser voor mij werd door een politieman in een politiewagen (die ook vast stond) gemaand af te stappen. Ik legde uit dat het helemaal vast stond en fietsers geen kant op konden.
De politieman werd zeer geagiteerd - “je n’accepte pas qu’on me discute”, schreeuwde hij en vroeg naar mijn ID. Ik gaf dat en vroeg naar zijn naam, die was niet zichtbaar. Ik vroeg zelfs geen legitimatie, alleen naam. Daarop schreeuwde hij dat als ik dat echt wilde weten, hij me zou beboeten. En dat heeft hij gedaan: 58 euro.
De politieman werd zeer geagiteerd - “je n’accepte pas qu’on me discute”, schreeuwde hij en vroeg naar mijn ID. Ik gaf dat en vroeg naar zijn naam, die was niet zichtbaar. Ik vroeg zelfs geen legitimatie, alleen naam. Daarop schreeuwde hij dat als ik dat echt wilde weten, hij me zou beboeten. En dat heeft hij gedaan: 58 euro.
-
bosprocureur
- Berichten: 6853
?? Alle fietsers gingen over het trottoir...Wegens?
Ik legde uit dat het helemaal vast stond en fietsers geen kant op konden.
Als ik met mijn wagen in de file sta, mag ik ook niet met mijn wagen over het voetpad rijden.
Jij was dus wel degelijk in overtredingen. Om dan bewust naar zijn naam te gaan vragen/eisen kan aanzien worden al intimidatie van de agent in functie , en een agent is altijd in functie.
Binnen de bebouwde kom dient u verplicht rijbaan (of fietspad) te volgen als fiets-bestuurderIk legde uit dat het helemaal vast stond en fietsers geen kant op konden.
Nooit het trottoir.
Als de rijbaan vol andere bestuurders staat, dient u mee aan te schuiven.
Iets dat fietsers blijkbaar nog steeds niet (willen) snappen...