#2 , 31 jan 2019 22:07
Ja, je kan nog weigeren (zelfs na de betaling van de erfbelasting) zolang je tot dan toe de nalatenschap niet aanvaard hebt. Het indienen van de aangifte van nalatenschap is immers een daad van voorlopig beheer.
Ik verwijs hiervoor naar de rechtsleer en rechtspraak die aangehaald wordt in A. WITTENS, "Stilzwijgende aanvaarding van nalatenschap: de val der onwetendheid", Notarieel Fiscaal Maandblad 2002, 68, noot 120 (let ook op de nuances):
"De aangifte van nalatenschap is enkel het uitvoeren van een fiscale verplichting die in principe niet de aanvaarding van de nalatenschap uitdrukt; zie Luik 14 april 1959, Rev. prat. not. 1959, 407; zie ook Rb. Mechelen 6 februari 1992, F.J.F. 1993, 254; Bull. Bel. 1993, 3483; Rb. Mechelen 17 maart 1989, T.B.B.R. 1990, 243; Rb. Brussel 28 februari 1927, Rec. gén. enr. not. 1928, 21.
Evenwel kunnen uit de aangifte van nalatenschap elementen afgeleid worden die het bewijs leveren van een stilzwijgende, en zelfs uitdrukkelijke aanvaarding van de nalatenschap (Cass. 20 september 1962, Pas. I, 1963, 86; Rec. gén. enr. not. 1963, p. 433, nr. 20698, noot; zie ook Rb. Gent 29 mei 1895, J.T. 1895, 726; Rec. gén. enr. not. nr. 12468; Rev. prat. not. b. 1895, 653).
De betaling van successierechten vormt, evenals het indienen van de aangifte van nalatenschap, een wettelijke verplichting. Het gaat om een persoonlijke schuld van de erfgerechtigde, en niet om een schuld van de nalatenschap.
Aldus kan men niet besluiten tot een inmenging in de nalatenschap, tenzij ervoor gelden van de nalatenschap worden gebruikt (Rb. Mechelen 6 februari 1992, F.J.F. 1993, 254; M. PUELINCKX-COENE, J. VERSTRAETE en N. GEELHAND, l.c., 205). Wanneer gelden van de nalatenschap worden aangewend tot betaling van de successierechten, doch wanneer deze dringend dienen te worden betaald, kan geoordeeld worden dat er geen aanvaarding is (P. DELNOY, o.c., p. 130, nr. 171; M. PUELINCKX-COENE, J. VERSTRAETE en N. GEELHAND, l.c., 205; X, noot onder Rb. Doornik 8 maart 1991, R.G.E.N. 1991, 52)."