Als kind heb ik het nooit makkelijk gehad. Mijn ouders gingen scheiden en mijn moeder kwam niet opdagen voor de voogdij. Zij ging liever op reis. Ik was drie jaar oud. Ik ben toen (gelukkig!) door mijn grootouders opgevoed tot mijn vader financieel door de schulden heen was die mijn moeder had gemaakt. Op mijn 12 jaar zocht mijn moeder opnieuw contact. Ze was zwanger. Ondanks dat al haar rechten waren afgenomen, wou mijn vader dat ik toch naar haar ging tijdens het weekend. Door de moeilijke relatie met mijn moeder zat ik wekelijks bij de huisarts met buikkrampen. Ze kon niet begrijpen waarom. Er gebeurde het ene na het andere, wat ik heel moeilijk verwerken kan. Ik ga hier niet verder over uitbreiden.
Ikzelf ben zwanger geworden op mijn 16jaar door mijn eerste liefde. Na 4 jaar nam hij de benen. Hij wou niks met ons kind te maken hebben. Erger, hij bazuinde in het rond dat het zijn kind niet kon zijn! Wanneer ik mijn ouders sprak betreffende mijn zwangerschap vertelde mijn vader dat het best was dat ik bij mijn moeder zou gaan wonen aangezien zijn woonomstandigheden niet echt kindvriendelijk waren. Ik kon hem hier helemaal in volgen en trok vol goede moed richting mijn moeder. Zij heeft mij en mijn dochter een jaar in huis genomen ondanks haar zware depressie. Ik bleef naar school gaan en zij zorgde overdag voor mijn dochter. Door de depressie van mijn moeder had zij besproken met de moeder van de vader, dat zij mijn dochter in het weekend kregen. Ze heeft me toen verplicht dit te handtekenen of ik werd eruit gezet. Ik moest mijn dochter dus elk weekend afgeven aan de grootouders, aangezien de papa daar nog woonde. Na enkele maanden is de papa thuis gaan lopen om zo zijn alimentatie te ontlopen. Hij had sindsdien enkel een postbus op zijn naam en werkte in het zwart (lang leve de horeca
)Wanneer mijn dochter 6 maanden oud was, kreeg ik een nieuwe relatie. Op een dag moest ik een spreekbeurt doen over "dromen". Ik vermeldde in mijn spreekbeurt dat ik ervan droomde om met mijn dochter en toemalige vriend wou gaan samenwonen, nadat ik was afgestudeerd. Mijn leerkracht heeft mijn moeder hierover ingelicht omdat ze zich "zorgen" maakte. Mijn moeder, hysterisch en dramatisch als ze is, kwam met mijn dochter naar school en stormde de klas binnen. Ze duwde de buggy met mijn dochter de klas binnen en riep dat mijn bagage klaar zou staan bij thuiskomst.
Thuisgekomen nam ik mijn bagage en belde ik naar mijn vader. Mijn vader heeft ons toen enkele maanden onderdak aangeboden tot er een noodwoning vrij kwam. Op mijn 17, bijna 18, ben ik met mijn dochter naar een noodwoning getrokken. Ik stelde mijn studies uit, ging vast gaan werken bij mijn studentenjob en deed mijn uiterste best om een leven op te bouwen voor mijn dochter. De noodwoning mocht ik maar 8 maanden in gebruik nemen. Daarna trok ik naar mijn eerste "appartement" waar ik enkel het oude servies van mijn grootouders had en een oude matras van mijn vader. Gelukkig heeft mijn toemalige vriend me toen geld geleend om naar Ikea te gaan en alles aan te schaffen wat we nodig hadden. Inwonen bij mijn toemalige vriend was geen optie daar zijn ouders 100% tegen onze relatie waren. Dit omdat ik een kind had.
De grootouders langs vaders kant zijn mijn dochter blijven opeisen elk weekend. Ze hebben me nog jarenlang onderdrukt. De grootmoeder scheldde me telkens uit in het bijzijn van mijn dochter. De ene keer omdat ik rode lippenstift droeg, de andere keer omdat mijn armen niet bedekt waren. Ik ben uitgescholden voor hoer en dergelijke IN HET BIJZIJN VAN MIJN DOCHTER. Bij mijn ouders zijn ze gaan aankloppen met de melding dat ik mijn kind niet graag zie en zij hem willen adopteren want dat zij haar meer te bieden hebben: een gezin van 5 personen. Mijn dochter kwam ook thuis met verhalen dat de grootmoeder haar zoon geslagen zou hebben met een stok en steeds schoenen in het rond gooit. Ook zijn met vijf mijn deur komen inbeuken waar mijn dochter bij was, om me zo de les te komen spellen over de kledij die ik haar aandeed. Ze gingen mijn dochter te pas en te onpas halen van school. Soms kwam ik op school en was mijn dochter er niet meer! De grootvader heeft me op een bepaald punt zelfs aangerand. Dit was de druppel voor mij. Ik kon het niet meer aan om mijn dochter nog naar hun te brengen. Ik was mentaal kapot. Zeven jaar heb ik gestreden in het welzijn van mijn dochter, maar ik kon niet meer. Ik stapte toen naar een advocaat en hij vertelde me dat zij helemaal geen recht hebben volgens het vonnis. De vader had elk weekend recht en aangezien hij niet meer op dat adres woonde, hoefde ik helemaal niet te springen voor de grootouders. Ik was hun pesterijen meer dan beu en besloot om het contact volledig te verbreken. Ik veranderde mijn telefoonnummer en ging verder uit de stad wonen. Mijn dochter heb ik ook van school laten veranderen. Zelf heb ik inmiddels twee diploma's behaald en werk ik fulltime in het onderwijs. Ze heeft echt geen klagen thuis. Ik ben ook getrouwd met een heel fijne man die zelf ook leerkracht lager onderwijs is. Hij is een creme van een man.
Na 1 jaar hebben ze de nieuwe school van mijn dochter gevonden en kwamen ze elke middag voor de poort staan om haar te kunnen spreken. Ze brachten dan donuts mee, koekjes en allerlei zoet. Mijn dochter dierf me dit niet te vertellen en ben dit te weten gekomen door de schooltoezichters die me erop wezen dat snoepgoed verboden is op school. Ik vol vraagtekens uiteraard. Na het verhaal te horen van de toezichter ben ik naar de politie gestapt en hen heel het verhaal gedaan. Ze waren uiteraard bekend met de familie en konden niks doen tot ze haar effectief zouden meenemen. Ik wees hen erop dat dit al driemaal gebeurd is op haar vorige school. De politie vertelde me dat ik toen maar klacht had moeten komen indienen. FIJN.
Na 9 jaar mijn leven om te gooien en mijn kleintje alles te geven wat ze wou, besloot ze om mee te gaan. Ik kwam toe op school waar ze niet meer was. De politie belde me dat ze bij haar grootouders was want dat ze mee wou met hen. Vrijwillig. Mijn hart brak in 10000001 stukjes. Uit walging ben ik haar niet gaan halen en heb ik hen de toestemming gegeven om haar een maand bij hun te laten wonen om haar te laten zien dat haar fantasie niet evenaart met de realiteit.
Intussen komt mijn moeder op de proppen met dat zij voogdij wil of CO-ouderschap zodat zij zich kan inmengen want voor haar hebben ze, je leest het goed, respect. Mijn moeder zit nog steeds aan de zware anti depressivia pillen en ik weet dat dit voor haar enkel om het financiële gaat. Ik heb meermaals hulp gevraagd want dat het niet lukt met de andere familie. Bij eender welke familie tekent hij een minder goede toekomst dan dat hij bij mij zou hebben.
Ikzelf ben enorm gebroken door het feit dat mijn dochter van me weggelopen is. Zodanig hard dat ik in een andere stad wil gaan wonen aangezien ik in mijn jeugd hier ben komen wonen uit gemak voor de biologische papa. Zo diende de grootouders niet heen en weer te pendelen. Nu ben ik effectief op huizenjacht en zegt mijn verstand dat ik hiermee moet doorgaan. Ik ben in deze stad blijven wonen voor mijn dochter en pendel elke dag een uur naar mijn werk. Nu ze er niet meer is, heb ik teveel herinneringen in huis. Ik ben zodanig gebroken dat ik mijn dochter zelfs wil toekennen aan mijn moeder. Ik heb zoveel opgegeven voor mijn dochter. Ik heb zoveel moeten doorstaan voor haar en dit is hetgene wat ik krijg? Hoe langer ze wegblijft hoe meer ik mijn dromen wil gaan najagen. Ik ween dagelijks, mijn gedachten zijn bij haar maar het heeft me enorm veel pijn gedaan dat ze wel is gegaan.
Ik heb bijna 10 jaar ALLEEN voor haar gezorgd en alles opgegeven om haar gelukkig te maken. Ik heb nooit €1,00 gezien van de vader door zijn onderduiken. Jarenlang ben ik gepest geweest door zijn familie. Nu is het hun eindelijk gelukt om mijn dochter volledig in hun macht te krijgen door hun gemanipuleer. Ze geeft zelf al aan dat ze niet meer bij mij wil wonen.
Wat zijn mijn opties indien ik financieel niks wil afgeven aan de familie die mijn jarenlang getreiterd heeft? Wat zijn de voor- en nadelen financieel indien ik het volgende aan ga?
- CO-ouderschap tussen de vader en mij (de grootouders dienen mijn dochter dan maar te bezoeken bij de vader, zodanig dat ik niet in contact kom met hen)
- Voogdij aan mijn moeder (zij wil de strijd aangaan met de andere familie en ik mag haar blijven zien)
- Volledige voogdij aan de vader (aangezien co-ouderschap zeer moeilijk zal zijn vanwege het gemanipuleer. Zij zullen m'n dochter tegen me opzetten)
Vriendelijke maar bezorgde groeten