Ik ben rechtenstudent en absoluut niet de primus inter pares. Ik sta op het punt mijn bacheloropleiding af te ronden en dat was geen modeltraject. Ik kan de schuld gedeeltelijk van mij afschuiven - er waren wel degelijk externe omstandigheden - maar laten we eerlijk zijn: ik ben zeker voor meer dan 95% verantwoordelijk voor mijn falen in de bachelor. Dit jaar, mijn laatste bachelorjaar, heb ik mij veel meer op mijn studies toegelegd en als bij toverslag ben ik plotseling wel van de eerste keer voor mijn vakken geslaagd en krijg ik zelfs een complimentje te horen na een mondeling examen. Helaas veel te weinig, veel te laat... van mijn kant natuurlijk. Afijn, volgend jaar begint de master en dat moet en zal beter gaan. Is er echter nog hoop?
Enkele maanden geleden was de masterbeurs en de spreker die uitleg kwam geven over "de advocatuur" maakte ons duidelijk dat men zeer streng is wat betreft rechtenstudenten die zijn afgeweken van het modeltraject: herexamens, een jaartje meer, louter "voldoendes", etc. daar hebben ze in de advocatuur geen nood aan. Ja, niet echt wat ik wilde horen.
Laten we aannemen dat ik mijn master wel volgens modeltraject voltooi en misschien zelfs met een onderscheiding weet af te studeren (ik leg mij nu 100% toe op mijn studies), kan ik dan wel of niet advocaat worden? Zijn er stagemeesters die met de restjes van de graduaten genoegen nemen? In welke mate blijft een slechte bachelor iemand achtervolgen?