ongewenste zwangerschap

[fransbaras]

Beste,

Wat zijn de rechten als man/(vader)?
Graag had ik juridische informatie ingewonnen.
Ik heb een aantal maanden (5) een relatie gehad. Zij wou geen pil nemen en we vrijden dan ook met condoom.
We waren beiden nog niet zeker of onze relatie stand zou houden, waardoor de vraag om een samen een kind te hebben nog te voeg was.
Het zou onverantwoord zijn om na enkele maanden al aan kinderen te denken.

Ondertussen zijn we een 2 tal weken uit elkaar. Blijkbaar laat de periode van ongesteldheid op zich wachten. Er zal zeker een zwangerschapstest volgen.
Het is een vraag die ik mezelf al altijd heb gesteld en hopelijk één waarmee ik niet geconfronteerd word.
Stel dat ze zwanger is. Ik wil het kind niet houden. Ik kan haar niet verplichten om mijn keuze te volgen. Het is haar lichaam.
Haar leeftijd nadert de cruciale jaren (einde 30), waardoor de kans groot is dat ze het zal willen houden.

Als ik de wet goed begrijp, is er een verantwoordelijkheid bij beide, wat ook normaal is. Er wordt voornamelijk gesproken over de rechten van de vrouw en de plichten van de man.
Beiden maken een keuze, die 100% tegenover elkaar staat.
Ik zou geen probleem hebben, indien ze zou beslissen om het kind te houden.
Dit is haar keuze, maar kan ik mij juridisch ontdoen van mijn plichten?
Financieel en praktisch en hoe?
Kan je via een notaris een sluitend document opstellen?
Het weinige vertrouwen die ik nog heb ik een rechtbank zal waarschijnlijk de verantwoordelijkheid bij mij leggen.
Hoe hoog kan de alimentatie zijn? Hoe wordt die berekend?

Ik heb het gevoel alsof de wet hier nog mijlen achter staat en je als man in dit geval geen rechten hebt.

Hartelijk dank voor de hulp!

[bosprocureur]

Al eens aan gedacht dat een kind ook rechten kan hebben, en dat die rechten kunnen primeren op wat u wenst?

[LeenW]

U hebt rechten, maar ook plichten. Het welzijn van het kind staat centraal, daar kunt u uw verantwoordelijkheid niet ontvluchten. De rechtbank kan u steeds verplichten alimentatie te betalen als dat nodig is voor het welzijn van het kind, daar kan een notaris niets aan veranderen.

[Gebruiker21]

Je hebt min of meer een punt dat de vrouw hier meer beslissingsrecht heeft. Een vrouw kan tegen de wil in van de natuurlijke vader, een abortus laten uitvoeren, terwijl een vader op geen enkele manier kan afzien van het kind dat op komst is. Dit is nu éénmaal het gevolg van het feit dat het kind door de moeder gedragen wordt. Maar bon, da's een andere discussie.

Juridisch gezien bestaan er twee opties:
1. De moeder eist dat jij je verantwoordelijkheid opneemt als natuurlijke vader van het kind. Je kan daar weinig aan veranderen, je bent nu éénmaal de vader. Als dit gebeurd, kan jij echter ook je rechten opeisen en een omgangsregeling laten opstellen zodat jij ook tijd met je kind kan doorbrengen.
2. De moeder wenst jou niet in haar leven en wil het kind alleen opvoeden. In dat geval zal ze jou niet vragen om je verantwoordelijkheid op te nemen. De moeder kan echter ten allen tijde van gedachte veranderen in de toekomst. Zelfs als de moderen jou niet in het leven van jullie kind wenst, kan je als natuurlijke vader echter WEL je rechte opeisen. Als na een DNA test blijkt dat het kind van jou is, heb je als natuurlijke vader vast en zeker rechten.

Maar als het kind er effectief is, is dit een realiteit die je niet kan ontkennen, zelfs niet met documenten. Dus om op uw vraag te antwoorden: Neen, je kan op geen enkele manier je verantwoordelijkheid voor dit kind ontlopen. Je kan enkel hopen dat de moeder liever hebt dat je niet meer in haar leven en dat van het kind komt en je verder met rust laat. Maar zekerheid daarrond heb je niet, en kan je ook nooit krijgen.

[eylis]

Anderzijds moeten we niet te snel uitgaan van het idee dat moderne vrouwen hier geen modern genuanceerde moraal op na houden. Ik verklaar me even nader. Het merendeel van jonge vrouwen die (ondanks gebruik van voorbehoedsmiddelen) toch ongepland zwanger worden zonder solide relatie of na een eindigende relatie en die hun kind willen krijgen zonder dat de biologische verwekker dat wil, vragen aan deze mens geen verantwoordelijkheden. In die gevallen ziet de vrouw dit als een gelukkig ongeluk en een persoonlijke keuze om een kind te krijgen waarmee ze de verwekker niet willen "strikken". Reeds in de jaren 90 gebeurde ditvrij frekwent. De raad die ik kan geven is als volgt: als de vrouw er werkelijk op haar eentje voor kiest een kind te krijgen en tegelijk van de verwekker eist de vaderlijke plichten op te nemen (alimentatie enz) kan je wél meteen de waslijst voorleggen van de wettelijke rechten die er bij (kunnen) horen: erkenning, gezagsco-ouderschap (samen overleggen bij élke beslissing die genomen wordt mbt de opvoeding van het kind) en 50/50 verblijfsregeling. In veel gevallen denkt zo'n vrouw toch eens na.

[Franciscus]

Tot het feit dat het kind uw familienaam kan krijgen.
Een van onze vroegere burgemeesters was een BOM moeder.

[Alexanderzondernaam]

Als vader zou u omgangsRECHT hebben, geen omgangsplicht.
U zou wel onderhoudsPLICHT hebben; wat betekent dat u een maandelijks bedrag zal moeten betalen.

Daarvoor moet wel eerst bewezen zijn dat u effectief de vader bent.

[Gebruiker21]

Het merendeel van jonge vrouwen die (ondanks gebruik van voorbehoedsmiddelen) toch ongepland zwanger worden zonder solide relatie of na een eindigende relatie en die hun kind willen krijgen zonder dat de biologische verwekker dat wil, vragen aan deze mens geen verantwoordelijkheden.

Tja, onlangs was hier toch een vrouw die van de biologische vader van haar kind alimentatie wou eisen, en dan verbaasd was dat de vader zijn rechten opeiste...

[Franciscus]

Maar samen hebt u co-ouderschap wat gezag betreft.
U kan als vader ook het kind bij u gedomicilieerd hebben.
Dan heeft de vrouw omgangsrecht geen plicht.
In feite is de verblijfsregeling bij co-ouderschap wettelijk 50 -50. De rechter kan daar echter gemotiveerd van afwijken en ouders kunnen ook een eigen regeling afspreken.
Sommige vinden dat de moeder meer 'recht' heeft op de kinderen.
Mijn antwoord is dan steeds en wat bij een gezin waar er geen moeder is daar is de vader ineens wel bekwaam om voor de kinderen te zorgen.

[eylis]

@Tom, dat zijn die vrouwen die niet die genuanceerde moderne moraal hebben hé, die vind je nog hoor. Gelukkig steeds minder en minder

[fransbaras]

Hartelijk dank dat 99% van de antwoorden constructief waren.
Waarschijnlijk zullen menige van mening verschillen, (het is dan ook eerder een emotioneel geladen onderwerp), op het moment dat er een beslissing genomen wordt, is er nog geen sprake van een levensvatbaar kind.
Uiteindelijk blijkt ze niet zwanger te zijn.
De kans was ook zeer klein wegens het gebruik van de nodige voorbehoedsmiddelen, maar zeker ben je nooit 100 %. Als pater wil ik ook niet door het leven.
Hopelijk komen we ooit tot een maatschappij waar we allemaal gelijk zijn voor de wet, alhoewel een man nooit op een 100% natuurlijke manier kinderen zal kunnen krijgen. Eén ding is zeker, wanneer er een pil ontwikkeld wordt voor mannen, de bevolkingsdichtheid behoorlijk zal afnemen. Blijkbaar kan de DMAU-pil hier helpen.
Ik besef natuurlijk dat het niet mijn lichaam is, waarin het allemaal gebeurd, maar veel zeggenschap heb je uiteindelijk niet.

Hartelijk dank.

[Gebruiker21]

Geen enkel voorbehoedsmiddel is 100% waterdicht. Maar je raakt wel een relevant thema aan, natuurlijk. Stel dat een koppel vrijt met condoom. Dit is het bewijs dat zowel man als vrouw geen kind wensen. Als de vrouw dan toch zwanger raakt en besluit het kind te houden, mag de man daar dan verantwoordelijk voor gesteld worden? Uiteindelijk pleegt de vrouw "contractbreuk", want bij het vrijen was de mondelinge afspraak dat er geen kind mocht uit voortkomen, maar de vrouw besluit achteraf dat er toch een kind komt, tegen de wil in van de man. Ik vind het kort door de bocht om dan te zeggen: "Tja, de man moet zijn verantwoordelijkheid dan maar nemen." Als er bij het vrijen een condoom gebruikt werd, HEEFT de man zijn verantwoordelijkheid genomen. Als daarna toch blijkt dat er een kind op komst is, vind ik het niet meer zo vanzelfsprekend dat de man er sowieso moet voor opdraaien als de vrouw besluit het te houden. Rechtvaardiger zou zijn dat de kosten voor een abortus (zowel medisch als psychologisch indien nodig) gedeeld worden door de partners, maar als de vrouw kiest om het kind te houden, dat bijvoorbeeld enkel de medische kosten voor de zwangerschap / bevalling gedeeld worden, maar dat de verantwoordelijkheid van de man daarna ophoudt. Het is immers zijn keuze niet om het kind geboren te laten worden, maar dat van de vrouw.

Maar bon, eerder iets voor in het Praatcafé, denk ik

[bosprocureur]

Mag ik eens in herhaling vallen met een eerder antwoord ?

--> Al eens aan gedacht dat een kind ook rechten kan hebben, en dat die rechten kunnen primeren op wat u wenst?

[LeenW]

De rest van de discussie zal inderdaad voor het praatcafé zijn.