#12 , 12 mar 2018 19:23
Ik begin mij toch ernstige vragen te stellen over de regeling van het overlevingspensioen als er zowel een langstlevende echtgenote als een uit de echt gescheiden echtgenote zijn.
Ik begrijp volkomen, dat toen deze regeling ingesteld werd (met dank aan Napoleon Bonaparte), dit tegemoet kwam aan de noodzaak om de echtgenote van een ambtenaar te beschermen die haar actieve loopbaan had opgegeven, geheel of gedeeltelijk, om voor de kinderen te zorgen bv. en daardoor haar eigen pensioenrechten geschaad zag wanneer ze met pensioen ging.
Maar de maatschappij evolueert en de reële context is veranderd. Vroeger bestond er alleen de status van vrijgezel, gehuwd of gescheiden.
Ondertussen, in de 21e eeuw, bestaan er allerlei nieuwe samenlevingsvormen buiten het traditionele huwelijk.
De regelgever past zich hier (zeer) langzaam aan.
Het is nu perfect mogelijk dat een echtgenote, onder druk van de inkomensnoodzaak, door de fel verbeterde kinderopvang en zeker door de emancipatie, niet meer thuis blijft en haar loopbaan dus helemaal niet onderbreekt.
Het is net hier dat ik vind dat er een onderscheid moet gemaakt worden.
Er zijn mensen die hun pensioenrechten beknot zien, door thuis te blijven, maar er zijn er minstens evenveel die gewoon blijven doorwerken en geen enkele nadelige invloed ondervinden voor hun pensioen.
Zou men bijgevolg niet een onderscheid moeten maken, minstens een voorwaarde toevoegen, in het geval de echtgenoot zijn/haar rechten op een volledig pensioen behoudt. Waarom moet deze na een echtscheiding nog het recht behouden op een deel van het pensioen van een overleden ambtenaar die hertrouwd is en kinderen heeft uit zijn 2e huwelijk. Welke bescherming heeft deze echtgescheiden echtgenote nog nodig ?
Waar is het aantoonbaar nadeel m.b.t. haar/zijn pensioen ?
Wordt hier niet de langstlevende echtgenote sterk benadeeld ? Zij/hij die wellicht aan het sterfbed stond van haar/zijn geliefde partner.
Moet deze persoon nu plots het overlevingspensioen gaan delen met iemand waren vele jaren alle contact mee verbroken was na een echtscheiding ?
Ik pleit er dus voor dat men aan de toekenningsvoorwaarden voor de uit de echtgescheiden partner zou toevoegen, dat die ook het geleden nadeel moet kunnen aantonen m.b.t. het eigen pensioen of minstens de rechten daarop. Of anders nog, dat degenen uit deze groep van personen die een volledige loopbaan hebben, niet meer voldoen aan de voorwaarden van toekenning.
Een aanpassing is een financiële nul operatie, maar vermijdt wel dat er een onrechtvaardige situatie ontstaat voor de langstlevende partner.
De oorspronkelijk bedoelde beschermende maatregel mag in laatste instantie niet aangewend worden als een "appeltje voor de dorst", in het nadeel van een langstlevende partner die ook vele jaren lief en leed heeft gedeeld met de overleden ambtenaar.
Wanneer gaat men eindelijk eens werk maken van een herziening die aangepast is aan het huidig tijdskader en de juiste accenten legt voor degenen die dit het meest nodig hebben ?
Ik lees met belangstelling een stand van zaken in deze materie.