Mijn vrouw en ik zelf hebben enkele dagen geleden beslist dat voor ons de maat vol is.
Na een jarenlange sfeer van ons leven te beheersen, controleren, achterom dingen rondbazuinen over ons die geen steek houden. Manipuleren etc. Zelfs zo ver gekomen. Dat mijn vrouw schrik heeft dathaar stiefvader iedere moment voor de deur kan staan met als gevolg dat ze zich in haar eigen huis opsluit als ik er niet bij ben.
Heb voorbije zondag laten verstaan dat het voor ons zo niet meer hoefde en hun bemoeizucht en achterklap niet meer nodig hebben in ons leven. Toen sloeg de bom in. Heb geprobeerd om rustig te praten en gezegd dat wij geen kontakt meer wensen met hun.
Naar de omgang met de kinderen heb ik steeds gezegd dat we dit niet willen ontzeggen. Niet voor hun , niet voor de kids.
Nu dreigen ze met een advocaat om de kinderen toch te zien. Zij willen niet begrijpen dat dit mag van ons. Bovendien zijn ze heel wispelturig, dan zeggen ze ik moet ze niet meer zien, dan weer wel. Mijn enige antwoord is dat er nooit gezegd is dat dit niet mag.
Nu kreeg ik hun gisteren aan de telefoon met meer wargepraat dat het nergens op trekt dat ik mijn kids naar de opvang stuur en dat ze een advocaat gingen inschakelen. Maar volgens mij bestaat de opvang toch juist daar voor dat kinderen van 2 werkende ouders hier terecht kunnen.
Ze maken ons zwart tegen vreemden en die verhalen komen terug terecht bij ons, 20 jaar gelden heb ik mijn jeugdfouten gemaakt, die onze kids gerust mogen weten als de leeftijd daar is ( zijn respectievelijk 6&9 ).
Neen, nu dreigen ze ermee om verhalen te gaan vertellen met betrekking tot vroeger -terwijl ze er eigenlijk niks vanaf weten- met de uitdrukkelijke zin ik zal u eens goed zwart maken en beklappen bij uw eigen kinderen.
Hier hebben mijn kinderen, mijn vrouw en ik als laatste toch echt geen nood aan.
Hoe kan je zo iets oplossen?
Kunnen wij onze kinderen beschermen tegen zo een negatieve, manipulatieve situaties?
En als wij voelen dat het echt niet goed zit voor de kids moeten zij dan ook effectief gaan?