#7 , 25 jun 2017 23:26
Hallo,
We zijn nu enkele maanden later en het is er toch van gekomen. Zie vorige berichten. Overlast totaal uit de hand gelopen. Tot vechtpartij toe met de eigenaar. Ben ten einde raad. Ik was die dag even met mijn ma naar de Colruyt. Ze heeft artrose in haar voeten en is weinig mobiel. Ik ben 2u weg geweest. Vrienden komen opdagen, boel op stelten gezet, zoon eraan meegedaan. Is geëindigd in een vechtpartij. Ongelooflijk. En ik voel me zo machteloos. Ikzelf zorg voor geen enkele overlast. Gewoon die losgeslagen pubers waar niks mee aan te vangen is. Heb brief ontvangen om te verschijnen voor het vredegerecht (uitzetting). Brief is van een advocaat. En het staat echt vol van de meest walgelijke taal. Ik weet niet als dat standaardtaal is van advocaten. Eisen duizenden euro's aan "vergoedingen", eisen de huurwaarborg op, eisen bezettingsvergoedingen, vergoeding om hun advocaat te betalen, enz... Voor een totaal van ongeveer 5.000 euro. Eisen dat mijn meubels op de openbare weg geplaatst worden. Echt, niet te doen wat er daar allemaal in te lezen staat. En het ergste is dat ik rechtstreeks er eigenlijk voor niks tussen zit. Uiteraard begrijp ik dat ik burgerlijk aansprakelijk ben, maar moest het allemaal zo simpel zijn.
Hoeveel instanties zijn er al niet langsgekomen. Ondersteuningscentrum jeugdzorg, leerlingenbegeleiding op school, crisisbegeleiding aan huis, enz... Niet mee te praten. Ik was zelf vragende partij om hem ergens te plaatsen. Maar ook daar loop je met je hoofd tegen de muur: "er is nergens plaats, lange wachtlijsten". Zijn er dan tegenwoordig zoveel jongeren die geen blijf weten met zichzelf?? In mijn tijd (ik ben opgegroeid in de jaren 80), ging mijn vader mij denk ik met mijne kop tegen de muur geslagen hebben had ik maar een tiende uitgespookt van hetgeen er nu gebeurd is. En het ergste is, mijn zoon is er gerust in, hij slaapt goed, ik helaas niet. Ergste is dat we waarschijnlijk gaan uitgezet worden en ikzelf verdorie niks bijgedragen heb aan de problemen die er zijn. Ik heb er alles aan gedaan om zijn vrienden hier weg te houden en hem op andere gedachten te brengen, om iets te maken van zijn leven. 'k Werd zelf bijna mijn neus afgebeten. Hij is nu al een 2 weken rustig, maar voor hoe lang.
Maar goed, nu zit ik ermee. Ik vraag me af aan wat me te verwachten? Ik zal ook naar een advocaat stappen. Waar ik me zorgen in maak is al die walgelijke, buitensporige gemene taal in zijn verzoekschrift. En al dat geld dat die advocaat eist van me, en mij onmiddellijk op straat zetten, met meubels en al. Ik vraag me af of dat gewoon wat stoere taal is? Ik hoop dat de vrederechter ergens zal inzien dat het niet ik is die voor die overlast zorg. Ik kan er nog mee leven dat we weg moeten, maar ik hoop ergens toch op een menselijke manier. Zou ik pakken geld moeten betalen?
Zucht....Kleine kinderen, kleine zorgen....Grote kinderen, grote zorgen....zeggen ze toch.
Alle advies is welkom en dank bij voorbaat, Steve