Beste,
Ik ben een mama van 31 met 2 dochters eentje van 6 en eentje van 13.
Met de dochter van 13 loopt het grandioos mis.
Ze staat al 4 jaar onder toezicht van de jeugdrechter voor haar gedrag.
In 2014 zijn we eerst gestart met thuisbegeleiding, dit is op niets uitgedraaid.
Na de thuisbegeleiding is ze 5 maanden geplaatst in een instelling, na die 5 maanden is ze terug naar huis gekomen en ging het heel eventjes een beetje beter. Onder begeleiding van een dagcentrum. In september 2015 is dit dagcentrum ook gestopt en is ze gestart in een internaat. Al gauw kwamen er ook problemen op de school waardoor ze onder contract stond en ons op het einde van het schooljaar werd medegedeeld dat ze haar daar liever niet meer zagen verschijnen.
In juni had ze een vriendje waarmee ze 24 uur verdwenen is, child focus en al opgetrommeld, al een geluk ze gezond en wel teruggevonden maar totaal geen besef van wat ze verkeerd had gedaan!
Ze is dan in juli 2016 terug gestart met het dagcentrum maar ging op den duur meer niet meer naar daar dan wel en sprak dan af met allerlei rondhang jongeren.
Daar leerde ze opnieuw een jongen kennen en weigerde om nog naar huis te komen, ze is toen al verschillende keren geseint geweest bij de politie. Omdat deze situatie niet meer houdbaar was en ze weer was opgepakt door de politie is ze dan in crisisopvang gegaan in de instelling waar ze daarvoor al had gezeten . Hier heeft ze een maand gezeten en ook enkele keren gaan lopen en is dan terecht gekomen in een begeleidingshuis, daar zit ze nu nog steeds sinds oktober 2016.
Maar er veranderd niks aan de situatie, ook daar gaat ze bijna elke dag weg zonder toestemming. Dan moeten ze ze seinen en tot nu toe vinden ze ze al een geluk steeds terug. Maar ik snap niet dat dit kan? Ik heb geen seconde van de dag nog rust, ik slik medicatie tegen de stress en nog word ik bijna gek. Gisteren is ze weer gaan lopen naar haar vriendje en toen de begeleiding van de instelling ze daar wilde gaan ophalen weigerde ze met hen mee te gaan. Ze dreigde ermee naar Antwerpen te vluchten en dat niemand haar zou vinden, of haar op te hangen,... Uiteindelijk heeft de instelling de politie naar daar gestuurd en heeft de politie ze daar opgehaald maar ook met de nodige weerstand.
Ze doet niets anders dan haar eigen zin, haar wil is wet en aanvaard van niemand geen gezag, zelf niet van een jeugdrechter. Al 4 jaar ben ik met haar aan het aanmodderen en deze situatie is niet meer houdbaar. Ze laten mijn dochter precies maar haar gang gaan en ik moet daar lijdzaam op toe kijken. Ik heb zoveel schrik dat ze één van de dagen effectief verdwijnt, of dat ze zichhzelf iets gaat aandoen, of mij iets gaat aandoen. Ik krijg nergens geen gehoor ook al staat ze onder toezicht. Wat kan ik in godsnaam nog doen? Naar de krant stappen en daar mijn verhaal doen? Mij laten ontvoogden? Weet er iemand raad ?
Wat moet ik in hemelsnaam doen?
Okkelijntje