Op 20 augustus 2013 werd ik aangenomen als leerkracht in een secundaire school. Ik zei tijdens het sollicitatiegesprek zeker dat ik veranderde omdat de verplaatsingen naar Brussel vermoedelijk veel te zwaar zouden worden met twee kindjes...
Ik had op dat moment al één dochter én een dikke buik (was toen 5 maand ver).
Toen ze mij toch aannamen diezelfde dag, 20/8, direct na het gespek, was ik dus aangenaam verrast. Nooit gedacht nog ergens aangenomen te worden op 5 maand zwangerschap. Maar dolgelukkig natuurlijk.
Er werd heen en weer gebeld, gemaild, ik kreeg info over de school, ik kreeg mijn lesrooster toegestuurd, kreeg cursussen en ander materiaal, ging naar de personeelsvergadering, ging mee op de schoolfoto, diende documenten in op de personeelsdienst,... Er kon geen twijfel over bestaan dat ik was aangenomen en klaar om te starten op 1 september. Het enige wat er niet was, was een geschreven contract. Maar dat vond ik op zich niet vreemd want ik mijn 5 vorige jaren -in andere scholen, had ik dat ook nog nooit gekregen.
De drukke voorereidingsweek ging voorbij en ik draaide er helemaal in mee, deed alles wat van mij verwacht werd en was klaar om te starten. Ik begon het echter vreemd te vinden dat men mij maar niet vroeg wanneer ik juist plande van in bevallingsrust te gaan. Ik ben er dan maar zelf over begonnen door op 29/8 aan de dame van de personeelsdienst te laten weten wanneer ik had willen in bevallingsrust gaan.
Blijkaar is er dan een bom ontploft op die school, want de directeur beweerde dat ik daar nooit iets van gezegd had!!
Iedere maandag was in mijn uurrooster een vrije dag. Zo ook dus maandag 1 september. Nu was er wel een moment gepland voor klasfoto's en wilde ik graag weten of ik daarvoor dan al of niet moest komen naar school.
Opnieuw een bom die ontplofte. Als reactie hier op sprak de directeur namelijk een bericht in op mijn voicemail dat ze vrijdag (29/8) zodanig geschrokken waren van het 'nieuws' van mijn zwangerschap dat ze beslist hadden om toch iemand anders aan te stellen. Hij beweerde eveneens dit ingesproken te hebben op mijn voicemail. BAM! Daar stond ik dan. Ontredderd. Oneerlijk. Boos. Verdrietig...
Ik heb achteraf nog een persoonlijk gesprek met hem gevraagd én gekregen, maar 'in belang van de leerlingen' bleef hij bij zijn keuze om mij toch te vervangen.
Ik heb nadien vele instanties gecontacteerd omdat dit écht niet kon. Deze stuurden mij allemaal van het kastje naar de muur.
In november 2013 beviel ik dan van m'n zoontje. Helaas waren er nogal wat complicaties; hij lag tot eind februari 2014 in UZ Brussel. Uiteraard ging mijn aandacht dan naar hem en verschoof deze kwestie naar de achtergrond.
Is er iemand die mij kan zeggen of ik hier nu nog iets mee kan? Intussen ben ik er uiteraard al over, maar vorig jaar heeft dat een serieuze impact op mij gehad, in negatieve zin. Ik was er helemaal ondersteboven van en voelde me zo ongelooflijk oneerlijk behandeld.
Hopelijk kan die ('katholieke') school aangesproken worden op haar verantwoordelijkheid.