Ik ben 21 jaar en ik heb lichte schulden. Toch zijn ze voor mij al heel zwaar geweest. Door problemen met mijn moeder ben ik uit huis gegaan en heb ik bij het OCMW moeten aankloppen. Ik ben blij dat ik nu kan studeren en mijn resultaten zijn zeer goed! Van het OCMW moet ik mijn werkbereidheid aantonen en dat doe ik. Ik werk elke week, en elke vakantie.
Toch volstaat dat niet om mijn schulden af te betalen, in totaal zo'n €2700, voornamelijk boetes van de NMBS vanuit mijn pubertijd. Alles waarvoor ik werk moet ik afgeven en dient als een deel om mijn leefloon te kunnen betalen. Per maand schiet er na betaling van alle schulden en mijn vaste kosten, een bedrag over van iets minder dan tweehonderd euro.
Van dat bedrag moet ik mijn kleren gaan wassen, eten kopen, inschrijvingsgelden betalen, treinabonnement, schoolspullen, busabonnement, medicijnen, dokterskosten, psychiater, CGG psycholoog en spullen voor binnenshuis.
Vaak schiet er niets meer over om kleren van te kopen, laat staan schoenen, en andere uiterlijke dingen. Ook een printer e.d. zijn voor een student een noodzaak. Ik heb het gevoel hierdoor ook kansen mis te lopen, want je kan je moeilijk conformeren op die manier. Zo zijn er nog talloze voorbeelden...
Ik probeer positief te blijven en te wachten tot mijn schulden geleidelijk aan worden afbetaald, anders kom ik er echt niet doorheen. Het moeilijke is aan de verleiding kunnen weerstaan eens iets voor jezelf te kopen. Vaak komen er toch nog onverwachte rekeningen waardoor mijn schulden stagneren...
Daarom vroeg ik me af of er geen wettelijke oplossingen bestaan voor mijn maatschappelijk zeer fragiele positie. Want op deze manier duurt het nog jaren en tegen dan zijn mijn kansen vergooid.