Na mijn (vecht)scheiding betaal ik kinder-en partneralimentatie. Heb sinds kleine 2 jaar nieuwe relatie en er is een kindje op komst. Mijn vraag is of ik veel kans maak om de partneralimentatie te laten verminderen zoniet te laten stopzetten?
Groetjes,
Frodo
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
dat zijn je persoonlijke overwegingen en voor jou zeker belangrijk genoeg. Maar deze hebben géén rechtstreeks verband met de alimentatiegrootte mbt jullie gezamelijke kinderen en je ex. Immers: voor nog een kindje kiezen is je persoonlijke keuze waar de ex-partner géén rol in speelt. Anders gezegd: je had ook kunnen kiezen géén kindje te krijgen, wetende dat je in eerste instantie altijd die verplichting moet kunnen blijven vervullen tov je vorige partner en jullie gezamelijke kinderen.
zoals moraelin zegt: enkel als de financiele toestand van je ex wijzigt, kan je inderdaad alimentievermindering vragen en ook krijgen.
zoals moraelin zegt: enkel als de financiele toestand van je ex wijzigt, kan je inderdaad alimentievermindering vragen en ook krijgen.
Nochtans krijgt u hier correcte informatie: Partneralimentatie kan maar veranderd worden indien de gezinssituatie van de ontvangende partner wijzigt. De situatie van de 'gevende' partner doet er niet doe. Die weet namelijk dat hij deze partneralimentatie moet betalen en dient daar rekening mee te houden.
en als de situatie van de gevende partner veranderd??????? dat heb je toch nt altijd in de hand. Stel dat ik ziek wordt of een fallissement heb. Ik dacht dat kinderen voorrang hadden op partneralimentatie (zeker daar zij een volwaardig inkomen heeft). Blijkbaar is het in Nederland anders.
Oke, toch bedankt voor je antwoord
Oke, toch bedankt voor je antwoord
ja draagkracht is aan beide kanten relevant. Maar er is een verschil tussen draagkracht zoals ze is en draagkracht die wijzigt omdat je een bewuste keuze maakt die de draagkracht verandert...
frodo, we informeren je hier hoe er in werkelijkheid waarschijnlijk zal beslist worden. Je persoonlijke overwegingen zijn zeker valabel en terecht. Maar we spreken hier over een juridische context. en daarin wordt waarschijnlijk als volgt geredeneerd: Je kan inderdaad failliet gaan of ernstig " chronisch"" ziek worden: in het geval van ernstige ziekte kan een rechter waarschijnlijk wel oordelen dat er een partneralimentatievermindering kan toegepast worden. Voor ziek worden kies je inderdeed niet. Dat is overmacht.
In geval van faillisement, kan dat ook nog overwogen worden, al denk ik dat het ook nog een rol zou kunnen spelen of het een duidelijk geval van overmacht of een faillisement door wanbeheer zou zijn.
Zoals ik al zei: je verplichting tot partneralimentatie is uitgesproken en als je zelf keuzes maakt in je leven (nog een kind krijgen dat je financiele draagkracht dus vermindert) die maken dat je je eerste verplichting moeilijker kan nakomen, dat is iets wat je zelf moet oplossen. niet dat wij dat zo vinden. Maar dat is de redenering die een goed advocaat of zelfs de rechter kan volgen.
Tis maar dat je het weet....
frodo, we informeren je hier hoe er in werkelijkheid waarschijnlijk zal beslist worden. Je persoonlijke overwegingen zijn zeker valabel en terecht. Maar we spreken hier over een juridische context. en daarin wordt waarschijnlijk als volgt geredeneerd: Je kan inderdaad failliet gaan of ernstig " chronisch"" ziek worden: in het geval van ernstige ziekte kan een rechter waarschijnlijk wel oordelen dat er een partneralimentatievermindering kan toegepast worden. Voor ziek worden kies je inderdeed niet. Dat is overmacht.
In geval van faillisement, kan dat ook nog overwogen worden, al denk ik dat het ook nog een rol zou kunnen spelen of het een duidelijk geval van overmacht of een faillisement door wanbeheer zou zijn.
Zoals ik al zei: je verplichting tot partneralimentatie is uitgesproken en als je zelf keuzes maakt in je leven (nog een kind krijgen dat je financiele draagkracht dus vermindert) die maken dat je je eerste verplichting moeilijker kan nakomen, dat is iets wat je zelf moet oplossen. niet dat wij dat zo vinden. Maar dat is de redenering die een goed advocaat of zelfs de rechter kan volgen.
Tis maar dat je het weet....
een faillissement zou komen door dat ik geen opdrachten meer krijg en de slechte economische situatie. als er geen inkomsten meer zijn en je moeten torenhoge alimentatie betalen dan duurt het nt lang voor je falliet bent. eens in zo'n situatie zal de staat ook wel zorgen voor eten en onderdak zekers
ik ben zelfstandige en ben beoordeeld geweest op het inkomen van mijn vennootschap en nt op wat ik mij uitbetaal (zo'n 4500€ bruto)
ik moet 900€ kinder-en 1100€ partneralimentatie betalen. Ex heeft een inkomen van 2400€ netto per maand
Begrijp je dat ik uitwegen zoek
ik moet 900€ kinder-en 1100€ partneralimentatie betalen. Ex heeft een inkomen van 2400€ netto per maand
Begrijp je dat ik uitwegen zoek
ik heb toch een aantal vragen, want dit lijkt me heel raar...
- is dit een scheiding van méér dan 10 jaar geleden?
- heeft je ex altijd een eigen inkomen gehad?
- 900 euro: voor hoeveel kinderen?
- is er misschien nog een woning in onverdeeldheid?
Als je partner een loopbaan heeft en een goedbetaalde job, je deftige kinderalimentatie betaalt, je niet in onverdeling zelf nog de echtelijke woonst zelf bewoont, de scheiding niet dateert van toen de dieren nog spraken...Wat heeft je advocaat in hemelsnaam gepleit dat hij niet eens kon maken dat je GEEN partneralimentatie moest betalen?
De vraag is niet of je nu de partneralimlentatie kunt laten minderen. Het punt is (zoals ik de zaak inschat) dat je nooit partneralimentatie had moeten betalen in de eerste plaats. (tenzij er nog zaken in onverdeeldheid blijven hangen zijn)
En je advocaat had gerust kunnen tegenargumenteren tegen het gekende (maar zeer zwakke liedje van toen vrouwen nog weerloze wezens waren )
Mevrouw kan haar levensstandaard van tijdens het huwelijk niet meer handhaven nu ze gescheiden is, dus heeft ze partneralimentatie nodig.
Wel je advocaat had kunnen pleiten in de zin van: meneer kan zijn levensstandaard nu hij gescheiden is, niet meer handhaven: hij betaalt met liefde de nodige kinderalimentatie omdat de kinderen alles wat ze nodig hebben zullen kunnen krijgen. . Dat is niet erg: dat zijn de dingen des levens. Maar nog meer zijn levensstandaard verminderen om die van mevrouw op te krikken. Dan vraagt meneer aan mevrouw een partneralimentatie om zijn levensstandaard van tijdens het huwelijk ook te kunnen voortzetten...
Ik zou de zaak gewoon laten heropenen om die partneralimentatie te laten herevalueren (niet persé met het argument van je nieuwe kindje) met een stevige advocaat die je inkomensplaatje realistisch kan toelichten en niet op basis van een bruto-inkomen: dat is te vaag. En meer nog: de evolutie van je zakencijfer in de huidige economische context. Wat is je werkelijke inkomen (niet liegen hoor! eerlijk zijn)
Dat mevrouw een bepaalde levensstandaard wil aanhouden kan ze anno 2012 echt niet meer hardmaken.
Het huwelijk dus als garantie op een levenslange extra bonus op je inkomen....
Tja dat kan je evengoed claimen hé...
- is dit een scheiding van méér dan 10 jaar geleden?
- heeft je ex altijd een eigen inkomen gehad?
- 900 euro: voor hoeveel kinderen?
- is er misschien nog een woning in onverdeeldheid?
Als je partner een loopbaan heeft en een goedbetaalde job, je deftige kinderalimentatie betaalt, je niet in onverdeling zelf nog de echtelijke woonst zelf bewoont, de scheiding niet dateert van toen de dieren nog spraken...Wat heeft je advocaat in hemelsnaam gepleit dat hij niet eens kon maken dat je GEEN partneralimentatie moest betalen?
De vraag is niet of je nu de partneralimlentatie kunt laten minderen. Het punt is (zoals ik de zaak inschat) dat je nooit partneralimentatie had moeten betalen in de eerste plaats. (tenzij er nog zaken in onverdeeldheid blijven hangen zijn)
En je advocaat had gerust kunnen tegenargumenteren tegen het gekende (maar zeer zwakke liedje van toen vrouwen nog weerloze wezens waren
) Mevrouw kan haar levensstandaard van tijdens het huwelijk niet meer handhaven nu ze gescheiden is, dus heeft ze partneralimentatie nodig.
Wel je advocaat had kunnen pleiten in de zin van: meneer kan zijn levensstandaard nu hij gescheiden is, niet meer handhaven: hij betaalt met liefde de nodige kinderalimentatie omdat de kinderen alles wat ze nodig hebben zullen kunnen krijgen. . Dat is niet erg: dat zijn de dingen des levens. Maar nog meer zijn levensstandaard verminderen om die van mevrouw op te krikken. Dan vraagt meneer aan mevrouw een partneralimentatie om zijn levensstandaard van tijdens het huwelijk ook te kunnen voortzetten...
Ik zou de zaak gewoon laten heropenen om die partneralimentatie te laten herevalueren (niet persé met het argument van je nieuwe kindje) met een stevige advocaat die je inkomensplaatje realistisch kan toelichten en niet op basis van een bruto-inkomen: dat is te vaag. En meer nog: de evolutie van je zakencijfer in de huidige economische context. Wat is je werkelijke inkomen (niet liegen hoor! eerlijk zijn)
Dat mevrouw een bepaalde levensstandaard wil aanhouden kan ze anno 2012 echt niet meer hardmaken.
Het huwelijk dus als garantie op een levenslange extra bonus op je inkomen....
Tja dat kan je evengoed claimen hé...
ben in 2011 gescheiden en er zijn drie kinderen die bij de moeder verblijven. Ik werk als consultant en heb een vennootschap met inkomsten van ongeveer 13 a 14000€. huis is verkocht en hebben beide de helft gekregen. Zij heeft deze alimentatie afgedwongen via de rechtbank.
Mijn advocaat vertelde mij na afloop dat het in West-Vlaanderen de gewoonte is om partneralimentatie toe te kennen + het feit dat ik zelfstandige bent
Mijn advocaat vertelde mij na afloop dat het in West-Vlaanderen de gewoonte is om partneralimentatie toe te kennen + het feit dat ik zelfstandige bent