- u zich op datum x om y uur (plaats deze een 3-4 weken na verzending schrijven) zal langskomen om het appartement aan een jaarlijks nazicht te onderwerpen. Dat indien deze datum niet past u van hem binnen de 7 kalenderdagen na kennisname van dit schrijven aangetekend of tegen ontvangstbewijs een andere datum en uur verwacht dat niet meer dan 2 weken mag afwijken van devoorgestelde datum.
Eerlijk gezegd zou ik die verhuurder wandelen sturen of hij mocht van mij
in de gegeven omstandigheden dan wel gerust naar de vrederechter stappen. Waarom ? De eigenaar heeft de woning blijkbaar pas gekocht wat toch veronderstelt dat hij ze bezocht heeft en dus ook het appartement van zijn huurder. Nu na slechts 2 maanden krijgt hij al
"terug" een aanvraag van zijn verhuurder om een
controlebezoekje.
Misschien is dat over het hoofd gezien. Ik vraag me hier af of de huurder eerder de verhuurder niet kan vervolgen. Bezoekjes van een verhuurder aan het appartement van zijn huurder om eens in zijn privacy te snuffelen (want daar gaat het hier volgens mij enkel om) tot daar toe, dat moet een huurder zich laten welgevallen, omdat het nu eenmaal toch nog altijd de eigendom van de verhuurder is. Maar dan wel zoals gebruikelijk ongeveer een maal per jaar (dus ongeveer alle 12 maanden), niet om de haverklap.
Deze verhuurder die in hetzelfde gebouw woont moet zich volgens mij dringend met zijn eigen zaken gaan bemoeien of zoeken naar een andere huurder (waar hij gegarandeerd ook problemen mee gaat krijgen). Het wonen van een verhuurder/eigenaar in hetzelfde blok als zijn huurder schept voor de verhuurder geen
extra privileges t.o.v. een verhuurder die
niet in hetzelfde gebouw woont.
Ik ben hier extra door gebeten omdat ik ook onnodige bemoeizucht van een verhuurder heb moeten doorstaan. Men had mij zelfs een contract laten tekenen waaruit ik uit niets kon opmaken dat mijn verhuurder niet alleen in hetzelfde gebouw maar vlak naast mij woonde (voor de naam van de eigenaar werd zelfs een valse naam gebruikt). Ik kon beter naar een klooster gaan wonen.
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard