Dus omdat je gelukkig bent over een beslissing van je werkgever, dan heb je er maar zelf om gevraagd?
Heel de sfeer in die firma is al jaren verziekt, dus ja ik was gelukkig. Toch wel normaal en een menselijke reactie denk ik? Ik was gelukkig omdat ik ging uitbetaald worden (toch ook normaal, niet?) en ja mijn probleem voor mijn dochter was opgelost want ik kon rustig naar een andere job zoeken en intussen nog wat moeder-dochter time hebben.
Zijn bedoeling is nog steeds van mij op staande voet buiten te krijgen op één of andere manier. Merk ik hard genoeg in de mails die ik van hem krijg...
Nog eens even ter verduidelijking... Ik heb hem niet zomaar gevraagd om een half uur vroeger te stoppen. Ik heb hem gevraagd om mijn uren lichtjes aan te passen en was zelfs bereid mijn uur middagpauze ervoor op te geven. Ik heb hem NOOIT gevraagd om mijn ontslag te geven.
Gewoon vroeger vertrekken is niet mogelijk bij ons...
Tom, heb jij kinderen? Ik heb de indruk van niet. Want niet alles is zo simpel als je laat uitschijnen... Er was gewoon geen andere oplossing voor mij dan dit vragen aan mijn werkgever. Mijn ouders en schoonouders kunnen niet en verder ken ik natuurlijk nog niemand in de school om mijn dochter zomaar te laten meenemen naar huis.