Basis situatie: Eind 2017 ben ik ontslagen (met betaling van een eenmalige verbrekingsvergoeding) tijdens een 4/5de tijdskrediet (zonder uitkeringen).
Officiële ontslagreden: 'voldeed niet meer aan de eisen'. Vreemd dit te moeten vernemen want ik werkte immers +-10 jaar voor hetzelfde bedrijf.
Jaarlijks hadden wij ook 2x een performance review en deze waren steeds zeer goed tot uitmuntend.
Het enige dat in 2017 veranderd was, was mijn werkregime. Ik had nl. 4/5de tijdskrediet aangevraagd.
Ik koos ervoor 'een beetje gas terug te nemen'. Iets wat in realiteit moeilijk haalbaar bleek voor mijn werkgever want in de eerste helft van 2017 werkte ik zelfs nog 18 dagen overuren bij elkaar.
Iets wat normaal niet de bedoeling is tijdens een tijdskrediet.
Volgens mijn werkgever was dit niet de reden van ontslag maar naar aanleiding van moeilijkheden bij het aanvragen om een bijberoep te mogen uitoefenen.
Deze was nooit rechtstreeks of onrechtstreeks concurrentieel (stond zelfs niet in mijn arbeidsovereenkomst). Toch weigerde de werkgever dit toe te staan. Zeer vreemd want verschillende andere collega's voerde in bijberoep exact dezelfde activiteiten uit die ik wenste aan te vragen. Ik kreeg nooit enig antwoord van mijn werkgever waarom ik niet en zij wel toelating kregen.
Ik kan dus enkel maar concluderen dat mijn werkgever het bijberoep weigerde opdat ik zo de gevraagde overuren zou blijven uitvoeren, toch heb ik dit niet op papier staan. Logisch want met een bijberoep zou ik enkel de officiële werkuren kunnen volgen.
Bij de moeilijkheden rond het bijberoep aanvragen was het zelfs zover moeten komen dat ik de vakbond om tussenkomst diende te vragen. Zij hebben mij hier goed in bijgestaan, zij vonden immers dat mijn vraag correct was.
Uiteindelijk heeft dit kat-en-muis spel meer dan 3 maanden geduurd en uiteindelijk kreeg ik mijn ontslag.
Huidige situatie: Gezien in het contract (RVA) van het tijdskrediet staat dat je een ontslagbescherming geniet wenste ik hier aanspraak op te maken.
Gezien de vakbond zeer goed op de hoogte was van mijn dossier ging in eerste instantie de vakbond mee in de vraag tot schadevergoeding (6 maanden) en voegde daarbovenop (niet cumuleerbaar) een kennelijk onredelijk ontslag tot max 17 weken aan toe (cao109).
Tot zover liep alles ('relatief') goed.
Hun vraag tot uitbetaling werd verworpen door mijn ex-werkgever.
Uiteindelijk ontvang ik in januari een brief van de advocaat van mijn ex-werkgever die zeer uitgebreidt beschrijft hoe een gebrekkige en slechte werknemer ik wel was geweest. Enkel maar woorden en geen enkel bewijsstuk.
Vreemd dit te moeten lezen want 2x per jaar ontving ik bonussen en uitstekende performance reviews voor geleverd werk (zelfs nog in september!).
Sinds de vakbond deze brief heeft ontvangen heeft zij haar slaagkansen omtrent mijn eis erg bijgesteld.
Volgens hen is het namelijk aan mij om ontegensprekelijke en rechtstreekse bewijzen voor te leggen dat ik daadwerkelijk ben ontslagen ivm het tijdskrediet.
Iets waarvan ik denk en lees (RVA-VDAB & websites advocatenkantoren) dat de bewijslast bij de werkgever ligt! Ik kan enkel sterk oorzakelijk verband aantonen (18d overuren).
Eigenaardig want welke werkgever zet ooit op papier dat hij problemen ondervindt met het werk door jouw tijdskrediet?? Geen enkele werkgever is zo dom. Daarmee kan ik enkel concluderen dat de bescherming bij ontslag tijdens tijdskrediet een grote lege doos is. Iets wat de vakbond ook mondeling bevestigd heeft.
Volgens hun jaren lange ervaring is de huidige rechtspraak niet geneigd mee te gaan in het verhaal van de werknemer. (Toen ik dit hoorde viel ik van mijn stoel).
Ook wordt mij medegedeeld dat het kennelijk onredelijk ontslag (rechtspraak kent in praktijk 9-10 weken toe-op basis van welke factoren?) zelfs niet echt een sterke zaak heeft.
Ik werkte in een uitermate specifieke sector en ben nu gedwongen België te verlaten om werk te vinden. Blijkbaar is dit geen voldoende reden om de maximum eis van 16 weken te handhaven (dit is niet mijn enige reden).
Tof dit te moeten vernemen nadat we samen sinds maanden een heel parcours aflegde wat uiteindelijk ook tot mijn ontslag leidde.
Zelfs wil men mij een document laten ondertekenen waarbij ik bij verlies van een eventueel proces ook opdraai voor de gerechtskosten.
Ik voel me echt aan de grond genageld in deze zaak en heb sterk het gevoel dat de vakbond (om economische reden) mij niet degelijk wenst te verdedigen en van deze zaak af wil door een erg kleine minnelijke schikking voor te stellen.
Heel erg bedankt voor enig advies.