Het probleem is inderdaad dat het niet bewijsbaar is...
het is wel bewijsbaar. Zeker in dit geval.
Maar iemand die VRIJWILLIG zijn werk wil verlaten, maar aan zijn werkgever vraagt om zijn ontslag te kunnen krijgen, zodat hij wel een werkloosheidsuitkering kan genieten (waar hij eigenlijk geen recht op heeft als hij zelf zijn werk wil opgeven), noem ik WEL sociale fraude.
ik ook.
Ik vind het echt beneden alle peil dat jij hier doodeenvoudig zegt: "Ja, mensen, het kan toch niet opgespoord worden, dus als je je werk beu bent, maar wel werkloosheidsuitkering wil genieten, zorg dan dat je het op een akkoordje gooit met je werkgever zodat hij uw ontslag geeft."
dat zeg ik niet. Ik zeg enkel dat het geen fraude is om je ontslag te vragen en dat de werkgever dat geeft. Het is wél fraude als je werkgever dit niet vermeldt op de C4 én je tegelijk uitkeringen vraagt op basis van die verkeerde C4.
Want daar komt het wel op neer. Maar bon, dat wij een totaal verschillende visie hebben op sociale rechtvaardigheid, is ondertussen wel duidelijk...
Dat je:
- andere dingen maakt van wat ik schrijf
- mijn genre werkgever vernoemt terwijl dit er hier niet toe doet in de juridische discussie (daarom dit element verwijderd).
Dat het bewijsbaar is, toont het feit aan dat er sancties getroffen worden op basis van dergelijke zaken. Iets wat in de perfect mogelijk is als de werkgever nu nog het ontslag geeft en de mail van de betrokkene toevoegt aan het dossier, op voorwaarde dat die persoon dan natuurlijk uitkeringen vraagt (anders is er zoals gezegd niks frauduleus aan).