Ja, het mag en het mag in rechte gebruikt worden.
Neen, JVP is geen advocaat en ik ook niet
Het opnemen van telefoongesprekken
waaraan met zelf deelneemt maakt geen schending uit van art. 90 ter en volgende van het wetboek van strafvordering, noch een schending van art. 8 EVRM, noch van artikel 259bis van de strafwet.
Deze opgenomen telefoongesprekken kunnen derhalve gebruikt worden in burgerlijke of strafrechtelijke procedures.
@float heeft ook al ergens geschreven.
Art. 314bis Sw: "§ 1
Met gevangenisstraf van zes maanden tot één jaar en met geldboete van tweehonderd 2[euro]2 tot tienduizend 2[euro]2 of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die:
1°
ofwel, opzettelijk, met behulp van enig toestel privé-communicatie of -telecommunicatie, waaraan hij niet deelneemt, tijdens de overbrenging ervan, afluistert of doet afluisteren, er kennis van neemt of doet van nemen, opneemt of doet opnemen, zonder de toestemming van alle deelnemers aan die communicatie of telecommunicatie;"
Enkel het niet aanwezig zijn en dan nog gesprekken opnemen is strafbaar.
"Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy.
Wie een telefoongesprek voert kan het recht op eerbiediging van zijn privéleven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling niet inroepen ten aanzien van de deelnemer aan dit gesprek, daar hijzelf deze deelnemer deelachtig maakt aan het voorwerp van dat recht (Cass. 9 september 2008, P.08.0276 N, Pas. 2008, 1889; Cass. 9 januari 2001, Arr. Cass. 2001, 26; Pas. 2001, 31; T. Strafr. 2001,
335; Gent 7 november 2002 NjW 2003, 563).
Het feit dat een deelnemer aan een telefoongesprek de door hem regelmatig verkregen informatie op welke wijze ook kenbaar maakt aan derden, maakt geen schending uit van artikel 8 EVRM (Antwerpen 29 juni 2004, RW 2007-08, 108, noot F. VANNESTE).
Zie ook: S. BOULART, “De opname van eigen telefoongesprekken: mét of zonder toestemming van de betrokkenen?”, RW 2002-03, 1601-1613; L. LAMBRECHT, “Het heimelijk vastgelegd telefoongesprek als bewijs in burgerlijke en handelszaken”, T.Vred. 1994, 122-124; P. LEMMENS, “Het afluisteren van telefoongesprekken en het registreren van uitgaande en binnenkomende oproepen”, RW 1984-85, 1735-1739." (E. BREWAEYS, Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy NJW 2010, 550.)
Een zelfde visie geldt voor elk gesprek.