JuridischForum.be

Beste leden,
Wie kan mij een objectieve mening geven? Ik ben echt ten einde raad.
Mijn werksituatie versmacht me. Ik ben werkzaam bij een zelfstandige samen met drie collega's, waarvan eentje al ruim drie maand afwezig is; een andere collega is zwanger en zal straks ook wegblijven. Het is al ruim drie jaar dat ik het tekort aan personeel heb aangeklaagd bij de patron, tevergeefs, en het werk blijft maar opstapelen. De stress is onhoudbaar geworden en de ergernis heeft het kantoor ondergedompeld in in heel negatieve sfeer. Ik heb mijn werk altijd heel graag gedaan en in mijn 34jarige loopbaan ben ik misschien 2 dagen thuis gebleven wegens ziekte. Maar nu ondervind ik de tol ervan, fysische klachten, hartproblemen, mentaal ook uitgeblust. En toch heb ik nog dat wrang gevoel dat ik mijn collega's en de patron niet in de steek kan laten. Mij arbeidsongeschikt verklaren is geen optie (ben nog nooit echt ziek geweest) maar op die manier verder werken is ook geen oplossing. Vandaar overweeg ik om gewoon zelf te stap te zetten en mijn ontslag zelf te geven om reden dat ik het gewoon niet meer aankan.
Dit is natuurlijk niet evident. Door zelf ontslag te nemen kan ik niet terugvallen op een werklozensteun, ook niet op de ziekenkas en om weer aan de slag te kunnen als 58jarige, niet meer stressbestendig, zal wellicht ook niet meevallen. Of heb ik het verkeerd voor?
Wie kan mij raad verstrekken; alvast bedankt voor de reacties.

Het is (bijna) overal hetzelfde.
Ik zit ook in zo een situatie. Overroepen worden aan de telefoon van onbekwaam en ne prutser maar langs de andere kant willen ze niet investeren in personeel om de boel deftig te laten draaien.
Je kan niet meer doen dan je best doen. Hier moet je u aan optrekken.
Helaas is dit een magere troost.
Ontslag geven = Geen inkomen of stempelgeld.
Ander werk zoeken OK maar de leeftijd is een tikkende tijdbom. I know

Succes

De stress is onhoudbaar geworden en de ergernis heeft het kantoor ondergedompeld in in heel negatieve sfeer. Ik heb mijn werk altijd heel graag gedaan en in mijn 34jarige loopbaan ben ik misschien 2 dagen thuis gebleven wegens ziekte. Maar nu ondervind ik de tol ervan, fysische klachten, hartproblemen, mentaal ook uitgeblust. En toch heb ik nog dat wrang gevoel dat ik mijn collega's en de patron niet in de steek kan laten. Mij arbeidsongeschikt verklaren is geen optie (ben nog nooit echt ziek geweest).

lees dit stukje opnieuw: volgens mij beschrijft u klachten die een dokter perfect als "ziek zijn" kan interpreteren.

Spreek eens met uw huisarts. Als u onhoudbare stress ervaart, neemt u beter even rust.