Toen ik ontslagen werd was het 1 december, ik kon niet inschatten hoe de arbeidsmarkt er voor stond en hoe snel ik dus naar een nieuwe werkgever zou kunnen gaan.
Wettelijk heb ik ook maar één week om de ontslagvoorwaarden (aangetekende brief van werkgever) zo snel mogelijk te beantwoorden indien er iets niet in klopt (in dit geval volgens de formule claeys 4 maanden in de plaats van 3 maanden)
Op het moment van de ontslag voelde ik me ook nog niet slecht, ik kon mijn taken ook nog op een normale manier uitvoeren.
Maar naarmate we naar de eindstreep toegingen veranderde de situatie zeer snel, ik mocht niets meer aanraken zonder explicite toestemming, dingen die vroeger mochten konden plots niet meer, de collega's werden afstandelijker, etc...
Dat duwde mijn motivatie en gemoed zeer snel naar een diepvriestemperatuur, ik begon er ziek van te worden (letterlijk, een simpele griep bleef maar weken aanhouden)
Daarom dat ik achter gemoedsrust zocht tegen het einde van de termijn
