Toen ik een drie weken werkte, kreeg ik een eerste nota dat mijn werktempo veel te traag was.
Ik heb mij toen verdedigd dat ik misschien trager werkte omdat ik nog moest wennen, en zeker bereid was een tandje bij te steken. Ook vroeg ik tips om dossiers sneller af te handelen. Ik heb op die laatste vraag nooit een antwoord gekregen.
Twee weken later kreeg ik de dreiging dat ik de maandag erop naar een andere dienst moest verhuizen, en dat ik beter blij kon zijn nog een andere kans te krijgen. Ik zou worden naar de archieven gestuurd (op onze werkplek de dienst van de minst gemotiveerden, minst bekwamen, waar iedereen wordt naartoe gestuurd na conflicten en fouten,etc... niets voor mij!)
Ik ben toen raad gaan vragen aan de vakbondsdelegé en samen hebben we een brief ter verdediging opgesteld. Inmiddels voerde ik nu evenveel dossiers uit als mijn collega's. Ik bleef ook aanvankelijk werken tijdens mijn middagpauze (dit zijn geen overuren) om zoveel mogelijk dossiers af te handelen.
Ik werk ook liever "trager" en grondiger, maar mijn overste heeft liever veel afgehandelde dossiers met tikfouten dan minder dossiers met correct taalgebruik en opmaak (raar maar waar).
Ik heb daarna niets meer gehoord en niemand heeft me de volgende maandag weggestuurd naar een andere dienst.
De maanden daarna heb ik geen klachten meer ontvangen. Integendeel, ik kreeg van mijn baas (die net onder de overste staat geplaatst, "wouter") positieve feedback. De hogergeplaatsten waren tevreden met mijn werk en de inhoud en het taalniveau lag volgens hem hoger dan dat van mijn collega's. Ik doe mijn werk graag en heb goede contacten met mijn collega's.
Eind vorig jaar kwam er einde aan die positieve vibes op het werk. Ik kreeg te maken met seksuele agressie op het werk, de dader werkt op de archievendienst. Ik merkte eerder dat hij me al vaker had aangestaard in de gangen en de lift. Ik heb een klacht ingediend bij de politie, ben gaan praten met de ombudsdienst, en trachtte ook een klacht in te dienen bij Arista. Bij Arista wist men mij te zeggen dat ik best wel een klacht kon indienen bij hen, maar dat er enkele CEO's zijn waaronder die van mij, die alles rond seksueel geweld schuwen, en een klacht waarschijnlijk gewoon zou leiden tot mijn ontslag en eventueel van de dader. De CEO is nogal een machotype dat gore moppen niet schuwt, en conversaties met vrouwenborsten voert, laat ik het zo zeggen. Hij heeft ook enkele openlijke minaressen, waarvan één in een behoorlijke machtspositie (zit deeltijds bij de personeelsorganisatie). Laat ik ze gemakkelijkshalve Martine noemen
Ook werd ik bedreigd door een andere hogergeplaatste die me beschuldigde van flirterig gedrag (en ik er dus zelf om vroeg), dat ik maar beter mijn klacht kon intrekken, als ik mijn werk niet wou verliezen. Die persoon, "Peter", is gewezen gerechtsjournalist (opleiding Master of Laws) en verzekerde me dat mijn zaak zwak is en toch zou worden geseponeerd.
Ik ben vrijwel onmiddellijk aan de slag gegaan, maar enkele weken later bleek ik zwanger. Mijn partner beëindigde de relatie en het bleek dat hij mij voor en na de verkrachting was ontrouw geweest. De zwangerschap eindigde na zeven weken in een miskraam...
Ik bleef werken, maar werd steeds vaker ziek. Het begon met verkoudheden, rugklachten en vooral slaapgebrek door constante nachtmerries. In februari schreef mijn arts me een maand afwezig, omdat ik tot dan gemiddeld 3à 4 uur per nacht sliep en duw helemaal was uitgeput.
Ik ben vanaf toen ook in therapie gegaan.
In maart en april ben ik opnieuw aan de slag gegaan. Ik vond het wel moeilijk, want ik was vaak moe en had aanhoudende hoofdpijn en rugklachten. Toch ging ik liever werken, ik ben niet iemand die stil kan zitten. Tijdens de middagpauzes bleef ik vaker op kantoor in plaats van de lunchen met collega's, omdat ik de dader in de gangen tegenkwam, ook bleef ik overwerken om die dader niet aan het priksysteem tegen te komen.
Ik kreeg opnieuw een klacht, ik maakte te veel overuren, na 16u die ik niet nuttig besteedde. Echter wordt dit flagrant gedaan door vrijwel alle collega's, die op die manier recuperatie-uren verzamelen. Dat was het enige wat ik er tegenin kon brengen, maar het mag niet dus ik aanvaardde de klacht met de belofte het niet meer te doen.
Geruime tijd later, kreeg ik de klacht dat ik niet genoeg uren presteerde, afkomstig van "Martine".
Ook geldt er een systeem van glijdende uren, en ik werd geacht om 8h30 aanwezig te zijn en dus ook vroeger te vertrekken, zeker omdat ik niet zo ver van het werk woon, en de meeste collega's pendelen met de trein.
Opnieuw, alleen enkele "ochtendmensen" zijn al op dat uur aanwezig, merkte ik toen ik mijn voornam vroeger te komen, en het merendeel, kwam ook later toe, zoals ik placht te doen.
Ook pakte mijn baas "Wouter" mij mondeling aan (dus geen officiële klacht) over dat ik zogezegd onbeleefd ben. Hij zei ook dat ik moest gaan sporten om mentaal en fysiek sterker te worden. Hij kon echter geen concreet voorbeeld geven over onbeleefd gedrag, noch tips geven over hoe ik mij in de toekomst "beleefder" zou kunnen gedragen.
In juni werd ik opnieuw ziek, ik kreeg hierbij ook een soort van pseudo-epileptische aanvallen (hersenscan e.a. leverden geen afwijkingen in de hersenactiviteit op) ook andere onderzoeken (cardioloog, bloed,etc) konden geen enkele diagnose uitwijzen en het besluit was dat mijn klachten wezen op Post Traumatisch Stress Syndroom. Inmiddels ben ik hiervoor twee maanden thuis.
Nu kreeg ik een aangetekende brief met een aantal klachten die mijn ontslag zouden kunnen betekenen. Ik maak fouten in dossiers (nummers worden wel vernoemd, maar geen bijlagen met desbetreffende fouten). Ik verbruik te veel internet dat niet van toepassing is op het werk, vooral tijdens de middagpauze. Op zich zou dit een terechte klacht kunnen zijn, ware het niet dat alle collega's filmpjes bekijken, op fora zitten tijdens de werkuren, of zelfs privételefoontjes doen. Ook krijg ik de klacht dat ik mijn afwezigheden niet wettig, terwijl ik wel degelijk mijn attesten opstuur. Ik heb hierover al eerder een negatieve nota gekregen en ben opnieuw naar mijn huisarts gegaan, heb alle attesten opnieuw opgevraagd en aangetekend opgestuurd met bevestiging van ontvangst.
Ook liet ik de controlearts voor de deur staan om zogezegd de controle te ontlopen. Ik was op dat moment aan het slapen en heb hem opgebeld toen ik wakker werd en zijn briefje vond. Ik stelde een consultatie voor, maar hij zei dat hij het niet nodig achtte en zou melden aan de personeelsdienst dat ik daadwerkelijk gewettigd afwezig was wegens ziekte.
Ik kan aannemen dat ik mogelijk meer fouten heb gemaakt op het werk na wat er is gebeurd. Ondanks mijn inzet, kan ik er inkomen dat mijn werk onder mijn slapeloosheid en andere klachten heeft geleden. Ik vind het echter bizar een hele resem klachten te krijgen die dateren van de afgelopen 10 maanden en er bijvoorbeeld niet korter op de bal werd gespeeld. Zo worden de dossiers nagekeken door hoger geplaatsten en kunnen zij het direct terugsturen zodat je die onmiddellijk kan rechtzetten, iets wat altijd op die manier gebeurde. De fouten die ik zou hebben gemaakt zouden dus direct zijn gedetecteerd en niet maanden later.
Ik heb hierover raad gevraagd bij een aantal personen en het vermoeden rijst dat er redenen worden gezegd me buiten te vegen, mogelijk om mijn langere afwezigheid, maar dat wettelijk niet mogelijk is. Wat eventueel ook zou kunnen is dat "Peter" die niet gediend was met de klacht "Martine" van het personeelsbeleid heeft op de hoogte heeft gebracht (was een deel van zijn dreigement).
Nu vraag ik me af welke stappen ik hierin kan ondernemen, want ik wil mijn werk niet verliezen. Ik heb zeven kalenderdagen om te reageren. Ik wil het dat dader gestraft wordt. Ik heb alvast een gesprek met de ombudsdienst op het werk gepland (dat kan helaas pas volgende week) en ben ook van plan contact op te nemen met de vakbondsafgevaardigde.