Het gevolgde stramien was altijd hetzelfde:
1. De persoon wordt bij zijn overste geroepen voor een functioneringsgesprek, alwaar hij/zij te horen kreeg al een tijdje niet meer naar behoren te functioneren.
2. Na een maand of 2 krijgt diezelfde persoon dan een aantal nogal vijandige aangetekende schrijvens toegestuurd, want uiteraard is zijn/haar gedrag er niet op verbeterd, integendeel! Het is fenomenaal verslechterd!
3. Dan, x maand later, tegen de avond aan wordt de persoon in kwestie in de vergaderzaal geroepen. Daar wordt er een hele beerput over hem/haar uitgekieperd, krijgt hij/zij te horen te worden ontslagen met dringende reden en halvelings gedwongen om een papier te tekenen waarin hij/zij de schuld volledig op zich neemt.
Uiteraard pakt dat laatste niet bij iedereen. Ook gaat het er in de praktijk niet half zo sereen aan toe als ik het hier lijk voor te stellen. Een paar van die ex-collega's werden zonder schaamte gesaboteerd: onmogelijke deadlines, programma's die maanden aan een stuk deftig draaien, en dan juist op een verlofdag "toevallig" in het 100 liepen, ... De directeur, die me regelmatig naar het kantoor bracht (wij woonden niet ver van elkaar), vertelde me tijdens zo'n rit zonder blikken en blozen nooit iemand op een gewone manier te ontslaan... Ik was nog jong & vrij naïef, pas een dik jaar later vernam ik juist wat ie bedoelde...
Het vervolg laat zich raden: in 2004 was het mijn beurt. De laatste maand van mijn tewerstelling daar was zeer gedenkwaardig. Ik kwam juist terug uit 2 weken vakantie, en heb de laatste weken van die maand gewoon niets mogen doen. Behalve manuals schrijven van al de software die ik er had ontwikkelt. De laatste werkdag van die maand was het dan zo ver: ook ik werd rond 18u00 in de vergaderzaal geroepen, kreeg een beerput over mij heen gekieperd, die ik negeerde en gewoon terugsmeet. Ook ik Kreeg ook dat papier om te tekenen, alleen lachte ik ze daar vierkant mee uit... Ik pakte vervolgens mijn boeltje, ging naar huis en diende de dag er op klacht in bij de vakbond.
Die legde dan op zijn beurt weer klacht neer bij de arbeidsrechtbank. Nu, 8 jaar, een uitspraak (in mijn voordeel) en een beroep later, ben ik aan het wachten op de finale uitspraak.
Mijn vraag naar jullie toe. Stel; ik word hier in het ongelijk gesteld (gezien de feiten onwaarschijnlijk, maar kom... dit is België), wat kan ik dan nog doen? Stopt het definitief, of kan ik op een ander manier verder gaan? Zo heb ik bewijzen genoeg om bijv. tegen personen van het bedrijf zelf te kunnen procederen.
Nu droom ik uiteraard luidop...
Mijn advocaat wordt betaald en geregeld door het ACV. Op zich heb ik daar geen problemen mee, alleen krijg ik slechts met mondjesmaat informatie binnen, en heb ik de indruk dat ze vooral in functie van het ACV denken....
Daarom ook mijn vraag hier
Samengevat:
Ik heb 1 uitspraak in mijn voordeel gehad, het bedrijf is al minstens 1x voor gelijkaardige feiten veroordeeld. Stel, ik verlies dit beroep. Kan ik dan nog iets doen? Al was het vanuit een totaal andere hoek?
Think out of the box gentlemen!
