In juni 2010 studeerde ik af in een sector waar moeilijk werk in te vinden is, omwille van de privacy vermeld ik de sector niet. Omdat ik niet meteen werk vond, begon ik maar wat interims te kloppen, in de hoop snel een job te vinden in mijn eigen sector. Die job kwam er in november, in de vorm van een halftijds contract in een VZW. Aangezien ik liefst snel wat ervaring opdeed, nam ik het aanbod aan. Die halftijds betaalde job hield wel een voltijdse tewerkstelling in, soms klopte ik 100 en meer uren per week. Aangezien ik me wel amuseerde en werk had dat aansloot bij m'n studies vond ik het niet zo erg om onderbetaald te worden, al was het wel een hard leventje.
In februari kreeg ik een voltijds contract, de VZW waar ik voor werk had ook een nieuw gebouw bemachtigd, waar nog veel werk in was. Ik werkte net als andere collega's gedurende de week (10-6) op kantoor, deed nadien nog heel wat late vergaderingen en werkte in het weekend (11 uur s'morgens tot 10 uur s'avonds) nog eens mee aan de verbouwingen. Tijdens deze vele late uren leerde ik mijn collega wat beter kennen en werden we een koppel.
Spijtig genoeg betaalde mijn baas geen enkel overuur en moest ik kosten zoals parking en woon/werkverkeer uit eigen zak betalen. Aangezien ik best een leuke job had (met jongeren), kon het me niet zo veel schelen dat al deze dingen niet betaald werden en dat ik dubbel werkte voor enkel loon.
Tijdens een vergadering werd daarenboven afgesproken dat ik 14 dagen verlof zou krijgen tijdens de zomervakantie. Aangezien ik geen recht had op verlof, was dat toch al een kleine geste van mijn werkgever zijn kant. Toch besefte ik ook wel dat die 14 dagen niet in verhouding stonden tot de geleverde arbeid (ik had honderden overuren staan, tegenover 80 uur recup in totaal). Maar ik ging er wel mee akkoord, ik vond m'n job immers leerrijk, ik had veel sympathie voor het werk dat de VZW doet en voelde me een beetje vrijwilliger.
Tot ik in mei een keer vroeg om 3 uurtjes later te mogen beginnen, zodat ik een vriend zou kunnen helpen die een nieuwe website wilde bouwen. Mijn werkgever (de coordinator van de VZW) weigerde resoluut, ik werd boos. Ik vond immers dat flexibiliteit van beide kanten moest komen.
Vanaf dan ging het bergaf, ik had regelmatig ruzie met m'n baas en ik voelde me niet meer goed in m'n vel. Ik kwam in opstand en zei er iets van op de teamvergadering. Vanaf dat moment kreeg iedereen in het team 1 dag recup per maand, maar deze gold dan wel voor alle overuren. Als je weet dat we elke week minstens één extra avondvergadering hebben die 2 uur duurt en er daarbovenop nog eens regelmatig in het weekend gewerkt moet worden, is die ene dag uiteraard peanuts.
In juli draaide ik nog eens een hele week, het weekend door en de week die daarop volgde, 12 dagen aan 1 stuk door dus, soms 12 uur per dag. Ik was het beu en vroeg om wat meer te mogen recuperen. Mijn baas antwoordde dat de afspraak van 1 dag recup gold, ik beet in het zand. Daarenboven probeerde hij me de kilometers die ik die week maakte in benzine als kosten terug te betalen, in plaats van kilometers te betalen. Het verschil was maar 20 euro, maar ik hield vol dat ik kilometers wilde (35 cent). Ik was de discussies beu over de dingen waar ik recht op had en vertelde hem dat ik na m'n vakantie in augustus zou beslissen of ik al dan niet zou blijven.
Toen ik terugkwam uit vakantie had ik m'n beslissing gemaakt, ik wilde weg. Het probleem was dat ik nog niet meteen zou kunnen stempelen en dat ik dus een andere job wilde zoeken. Ik besloot nog niets te zeggen van m'n besluit en eerst ander werk te zoeken. Ik was intussen ook volledig gedemotiveerd, maar bleef wel m'n werk doen. Ik vertelde wel aan m'n collega's dat ik het beu was en wegwilde en dat indien hij het hen zou vragen, zij hem mochten vertellen dat hij me mocht ontslaan. Dat gebeurde wat later ook, mijn collega's raadden hem aan om me te ontslaan.
Eind augustus nam m'n baas me apart en vertelde hij me dat hij me wilde ontslaan, liefst met een antigedateerde ontslagbrief (eind juli), zodat mijn termijn minder lang zou lopen, ik weigerde uiteraard. Na veel vijven en zessen kwamen we overeen dat ik eind december zou weggaan, m'n ontslagbrief zou eind september getekend worden.
Tot nu toe heb ik nog steeds geen brief ontvangen en ik begin me wat zorgen te maken. M'n baas vertelde me vorige week dat hij mijn brief vergeten was op te sturen en vroeg of het ok was om te antidateren. Ik ben er mee akkoord gegaan maar heb nog steeds geen brief gezien.
Ik wil absoluut niet moeilijk doen tegen mijn baas om 2 redenen:
1: de VZW waar ik voor werk doet goed werk en de VZW heeft te weinig middelen
2: mijn vriendin werkt ook voor deze VZW maar doet tegenwoordig minder overuren en krijgt er goede kansen die haar in staat stellen veel ervaring op te doen. Haar contract loopt af eind november, als ik nu moeilijk doe is er een kans dat zij niet meer verder kan blijven werken omdat er geen geld voor is.
Ik vermoed echter dat mijn baas nog geen (ontslag) documenten in orde heeft gebracht en het ontslag ook niet heeft doorgegeven aan het sociaal secretariaat waar we mee werken, is dat een probleem? Ik las namelijk vandaag dat zo'n documenten online moeten worden ingebracht in een database, als hij dat niet geregeld heeft ben ik de pineut indien we antidateren.
Ik wil namelijk een maand stempelen in januari om voorbereidingen te maken voor een eigen zaak die ik in februari zou opstarten. Ik wil ook dat m'n documenten in orde zijn indien m'n zaak overkop zou gaan (niet dat ik dat zou willen, maar ik wil er wel op voorbereid zijn).
Stel dat het niet in orde is, kan ik me dan wegens zware fout laten ontslaan en heb ik dan wel meteen recht op een uitkering in januari?