Mijn moeder is 55 jaar. Werkt al een goede 30 jaar als bediende in een klein verzekeringskantoor. 2 jaar geleden is de baas op pensioen gegaan, en heeft het kantoor verkocht aan een andere verzekeringsmakelaar. Dit kantoor werd een soort bijkantoor, waar mijn moeder als enige bediende te werk is gesteld. Het eerste jaar was alles perfect in orde, totaal geen problemen, kortom een goede samenwerking met de nieuwe baas. Vanaf toen is het snel bergaf gegaan.
Kortom: het laatste jaar verdween de communicatie, stapelden de ergernissen zich op, en zijn er enorm veel situaties voorgekomen die een flink geurtje naar pesterijen hebben. Hier is ook overvloed aan bewijs van, aangezien de baas quasi alles nu via mail doet, en er van persoonlijk contact zo goed als geen sprake meer is. Héél raar, want voordien liep alles zo vlot, en er is niets voorgevallen wat dit teweeg kon brengen...buiten dat de zaakjes iets minder bleken te gaan. Daarnaast, kreeg hij 1 jaar lang subsidies voor het in dienst nemen van een werknemer van oudere leeftijd, die zijn nu vervallen.
Via verschillende bronnen hebben we kunnen vernemen dat deze man, op zijn zachtst gezegd, toch niet zo goedwillig is tov zijn personeel. Daarnaast komt ook nog eens dat hij een dossier tegen zich heeft lopen voor, juist ja, pesterijen tov een ex-werknemer. Qua motivatie is het enorm bergaf gegaan bij mijn moeder. 30 jaar lang werken, nooit iets te maken gehad met dergelijke situaties - er zijn vaak traantjes gerold bij het thuiskomen 's avonds. Toen het echt op een depressie leek af te stevenen, is ze naar een psychiater gegaan (hele verhaal verteld, enkele mails getoond, ...). Deze heeft haar meteen 3 weken ziekenverlof gegeven, en verlenging hiervan stond quasi vast.
2de dag van haar ziekenverlof stond de dokter van haar werk al aan de deur - op zich zijn volledig recht, maar ik vind het persoonlijk toch raar. Resultaat van dokter: ziekenverlof is gegrond. Enkele dagen later stond haar baas in eigen persoon voor de deur (ik meen vernomen te hebben dat dit toch wettelijk verboden is?). Ze hebben 10 minuutjes gepraat, mijn moeder heeft gezegd wat er op haar maar lag. Er kwam weinig reactie uit van hem (ik heb het gesprek op afstand gehoord), hij sprak de beschuldigingen helemaal niet tegen (raar toch??).
Het enigste wat hij wél zei is het volgende: ik ga je niet ontslaan, aangezien mij dat tot 10.000 EUR kan kosten, jij zal dus zelf ontslag moeten nemen. Daarnaast was er al meteen sprake van sluiting van het bijkantoor. En indien ze wél terug zou komen werken, zou ze 6 maanden lang een cursus in Brussel moeten gaan volgen want ze zou over één of ander diploma moeten beschikken omdat ze als enigste persoon in het bijkantoor werkt. Nu je kan wel begrijpen dat de motivatie haar volledig in de schoenen druipt, want zeg nu zelf - de vrouw is 55 jaar, nog enkele jaren en ze kan op pensioen gaan, en nu zou ze dit nog allemaal moeten doen? Ze is überhaupt nog nooit alleen met de auto naar Brussel gegaan...
Ze is haar nu gaan bevragen op het syndicaat, en die wisten haar te vertellen dat als je zelf ontslag neemt, dat je een opzegtermijn moet uitdoen en uiteraard geen werkloosheidsuitkering krijgt. Ga op deze leeftijd in huidige economische omstandigheden maar eens ander werk zoeken...daarbij heeft ze enkel een diploma middelbaar onderwijs.
Om dit verhaal kort te maken: ze wordt met de rug tegen de muur gezet. Als ze zelf nu geen ontslag neemt, zal haar baas er wel voor zorgen dat ze dit van miserie uiteindelijk wel doet. Er zijn genoeg aanwijzingen dat hij haar liever kwijt dan rijk is, maar wil de kosten er niet voor dragen. Zijn er, buiten zelf ontslag nemen, uitwegen voor mijn moeder?