Bij deze een situatieschets,
Ik ben met een Nederlands makelaar mondeling overeengekomen dat haar kantoor de verhuur van mijn 2 appartementen in Maastricht mocht verzorgen, zodra de opfrissingswerken afgelopen zouden zijn. Daarbij spreken we af dat haar courtage 1 maand huur is: 900 euro te verhogen met btw. In ruil zou zij een geschikte kandidaat zoeken, bezichtigingen verzorgen, het contract opstellen en de check-in/check-out (inclusief plaatsbeschrijvingen) op haar nemen.
Eens de werken van het eerste afgelopen waren, begint haar kantoor zoals afgesproken werkzaamheden uit te voeren zoals foto's komen nemen, op internet aanbieden, wat mailverkeer enzovoort. Ik stem hiermee in maar op dat moment hebben wij nog steeds niets op papier staan. Daarom vraag ik hiernaar, wat me vriendelijk beloofd wordt. Er wordt me inderdaad per mail naar wat details gevraagd nodig om die overeenkomst op te stellen.
Terwijl de dagen verstrijken, is het kantoor al effectief met kandidaat-huurders gaan bezichtigingen en stelt die me ter goedkeuring een eerste kandidaat voor. Een buitenlands studentenkoppel. Ik was eerder teleurgesteld in hun aanbod. Tijdens ons eerste gesprek pakte de makelaar immers uit met de talrijke contacten en gedegen ervaring die ze hadden in de wereld van de expat werknemers. Ik uit mijn bezorgdheid over hun vermogen om de huur te zullen kunnen voldoen en vraag of hun ouders dan mee zouden kunnen ondertekenen. Ik heb op dat moment nog steeds geen overeenkomst ontvangen en vraag er nogmaals naar. Het kantoor belooft me het nodige te doen. Een borgstelling regelen met de ouders was inderdaad na een paar dagen in orde, me ons contract bezorgen nog steeds niet. Daarom vraag ik het kantoor er nogmaals naar, wat me de dag zelf nog wordt beloofd door een medewerker. Inmiddels was de makelaar zelf met verlof.
Dat bleek echter een loze belofte. Voor mij was de maat vol. Ik redeneerde, als zij het zich permitteren te blijven handelen ondanks mijn herhaaldelijke vraag ons contract te verzorgen, neem ik de vrijheid me zelf een huurder te zoeken. Ik had immers nog niet ingestemd met hun kandidaat. Ik had binnen 1 dag zelf een geschikte huurder gevonden. Daarna heb ik met haar mede-zaakvoerder samengezeten om mijn onvrede over de gang van zaken te uiten en hen te melden dat ikzelf een huurder heb gevonden. Dat werd begrijpelijk niet met enthousiasme onthaalt maar evenmin tegen geprotesteerd. Het gesprek werd afgesloten met de uitdrukkelijke vermelding dat ik hen de verhuur van het tweede appartement -wat nog niet verhuurbaar is- nog steeds gun en de vraag om me alvast dat contract te bezorgen. Daar werd mee ingestemd.
Een week later ontvang ik een mail van de makelaar. Die bevatte niet zoals afgesproken het contract voor de verhuur van het 2de pand, maar wel een vordering van de afgesproken courtage en dreiging tot een ingebrekestelling. Ik heb haar geantwoord dat het kantoor ondanks mijn herhaaldelijk vraag mij nooit het contract heeft bezorgd, ik mij dus nooit akkoord heb kunnen verklaren met al haar condities en wij zeker niet afgesproken hadden dat ik haar zou vergoeden wanneer ik zelf een huurder zou vinden. Gezien zij ontegensprekelijk kosten hebben gemaakt in mijn opdracht leek het me niet meer dan fair haar niettemin een compensatie aan te bieden van 200 Euro.
In haar antwoord laat ze me weten dat dat bedrag niet toereikend is en geeft ze me een overzicht van de kosten (vnl. werkuren à 85euro) die ze meent gemaakt te hebben : 755 euro te verhogen met btw, voor een totale som van 914 euro. Als geste gaat ze akkoord met een compensatie van 900 euro.
Mijn vraag is nu, in hoeverre kan ze die som nu afdwingen. Ik wil haar wel tegemoet komen maar ik voel niet de behoefte om haar volledig schadeloos te stellen. Ik heb haar immers niet gedwongen kosten te maken vooraleer met mij een contract op te stellen. Dat kan ze alleen zichzelf verwijten.
Ten tweede heb ik moeite met de bedragen die ze vernoemt. Die lijken me uit de lucht gegrepen. Had alles volgens plan verlopen dan moesten ze immers nog een huurcontract opstellen en vooral nog de check-in/check-out op zich nemen. Zelfs al ze erin zouden slagen om dat met 145 euro aan werkuren klaar te spelen, dan nog zouden ze geen marge gehad hebben. Bestaat er niet zo iets als "wie eist, bewijst" ?
Ik vraag me bovendien af of ze recht heeft btw te rekenen. We spreken hier toch over een soort van tegemoetkoming, niet langer een factuur ?
Alvast bedankt voor uw reacties.