Ook kan de maatschappijen via hun meters in de hoofd cabine zien welk verschil er is tussen de aangerekende verbruik en het werkelijk gebruik van al die klanten die er op aangesloten zijn, en dit is zeer nauwkeurig, het verschil is dan het verbruik van de fraudeur.
Dit is geen optie voor de netbeheerder, omdat er:
- meerdere simultane fraudeurs kunnen zijn. (Wie fraudeert wat?)
- administratieve fouten voorkomen. (Er zijn mensen waarvan hun rekening gebaseerd is op de tellerstanden van de buren. Dit gebeurt dikwijls in appartementen door verkeerde telleropgave).
- aardlekken en andere verliezen zijn.
- meetfouten optreden.
Dit lijkt me anders wel de grootste bron van discussie. Hoe gaat men hier een bedrag op plakken als er geen correcte meterstanden zijn?
Dit is inderdaad het probleem. Of dit juridisch waarde heeft weet ik niet, maar de TS kan een eenvoudige berekening doen door het vermogen (kW) van al zijn/haar verbruikers in kaart te brengen en dit te vermenigvuldigen met de geschatte duur dat deze draaien (kWh). Dit is niet erg nauwkeurig maar je kan hier wel uit afleiden of de navordering niet met de haren is getrokken.
Deze methode kan je ook toepassen om aan te tonen dat je ter goeder trouw was. Als je beschikt over de afrekeningen van de vorige huurder weet je of zijn/haar verbruik enigzins kon overeenstemmen met de bijbehorende facturen en kan je min of meer aantonen dat deze "fraudetoestand" reeds bestond. Dit kan natuurlijk ook precies het tegenovergestelde aantonen.