Beste leden,
Ik ga beginnen bij het begin.
In maart 2012 zijn wij opgebeld geweest door het CLB van Leuven, dat er iets gebeurd was op school met onze dochter. Ze was namelijk betast geweest door een vrijwilliger die op de school aanwezig was om de kleutertjes te helpen in bed te leggen. Meer info hebben wij toen niet gekregen, er werd ons aangeraden om een afspraak te maken met Peter Adriaenssens hij zou ons dan kunnen uitleggen wat er net gebeurd was. Bleek uiteindelijk dat het in totaal over 6 gevallen ging waarbij betrokken persoon handelingen had uitgevoerd die niet door de beugel konden.
We hadden reeds voor deze afspraak met Adriaenssens zelf al beslist om een klacht in te dienen tegen de persoon die onze dochter had betast. Naar mijn gevoel werden we in de richting gepusht bij Adriaenssens om dit niet te doen, want zijn Vertrouwenscentrum zou ons net zoveel info kunnen verschaffen dan dat de politie zou doen. Dit waren letterlijk zijn woorden. Ook werd de persoon door de politie reeds ondervraagt, ook zijn woorden.
De dag na deze afspraak zijn we ook effectief klacht gaan indienen ... Eenmaal bij de politie aangekomen, konden we geen klacht indienen ... De politie wist op dat moment nog geen enkele naam van betrokken personen, ze konden de man ook niet ondervragen, vermits hij vrijwillig naar een gesloten instelling is gegaan om zich te laten behandelen. De enige die had gepraat met de dader bleek Adriaenssens zelf te zijn. Een paar dagen later hebben we dan toch klacht kunnen indienen.
Vorig jaar in november 2012 is reeds een uitspraak geweest omtrent deze persoon. De feiten zijn bewezen verklaard, maar hij heeft opschorting van straf gekregen met probatievoorwaarden. Hiervan zijn we pas een 3 of 4 maanden later vanop de hoogte gesteld, toen hebben we ook pas het gehele dossier kunnen inkijken.
Toen heeft onze advocaat ons verteld dat er verder geen enkele stappen meer mogelijk zijn, buiten geld te eisen. (geld maakt mij geen verschil uit)
Ik heb het er gewoon ongelooflijk moeilijk mee dat een persoon die 6 kleuters betast en mee speelt, zomaar vrij komt en uiteindelijk zonder problemen opnieuw met kinderen in contact kan komen onder begeleiding van volwassenen. Na 5 jaar vervalt dit uiteraard. Ik ben geen rancuneus man, maar het vreet soms wel aan me. Steun hebben we nooit gekregen, van niemand niet ... Want met zo een verhaal kom je niet echt gemakkelijk naar buiten. Ik weet dat hij nog via facebook in contact kan komen met minderjarigen, soms komen er nog bij in zijn vriendenlijst. Maar ik weet ook dat dit nooit zwaar genoeg is om alles opnieuw op te starten, hij word 9 kansen op 10 gewoon even op de vingers getikt ...
Hij verschuilt zich in mijn ogen achter zijn autisme, staat ook zo letterlijk te lezen in zijn verklaringen 'je moet weten, dat ik autisme heb en dat ik niet goed het verschil weet tussen wat mag en niet mag'
Zijn moeder heeft al de verenigingen waar hij lid was en waar hij omging met kinderen aangeschreven om hun een brief te laten maken waarin ze hem de hemel inprijzen als een toffe medewerker ...
Is er eventueel toch nog iets aan te doen om hem toch eventueel een effectieve straf te kunnen laten opleggen ?
Nu weet ik ook niet of het goed is om zoiets te plaatsen of niet, is ook weer zo een twijfel geval.