JuridischForum.be

Hallo iedereen,
mijn zoon van 14 jaar is aangereden door een wagen terwijl hij op het linker fietspad aan het rijden was.
De bestuurder gaf aan dat hij op zijn oprit wou begeven toen hij mijn zoon aanreed.
Gelukkig valt er enkel materiële schade aan fiets te bespeuren, de wagen heeft er niets aan over gehouden.
Na het invullen van de verzekeringsdocumenten is er een expert langs geweest om de schade te bevestigen en een schadeclaim op te stellen.

Nu enkele weken later bij het informeren over het dossier wilt de verzekering van de tegenpartij een verkeersdeskundige aanstellen om de precieze omstandigheden van het ongeval te onderzoeken, ze betwisten de uitbetaling omdat hij in overtreding was.
Daarom willen ze er op aansturen dat beide partijen in fout zijn en ieder zijn eigen kosten betaald.

Ik heb hierbij het gevoel dat de verzekering er zich goedkoop van af wil komen.
Geen uitbetaling en een hogere premie krijgen van de tegenpartij.

Is er een mogelijk om deze beslissing aan te vechten via de rechtsbijstand van mijn familiale polis.
Volgens mijn verzekeringsagent moet de tegenpartij de volledige kost betalen.
Ten eerste omdat hij minderjarig is en zijn overtreding niet de oorzaak is van de aanrijding.
Ten tweede dat de wagen hem duidelijk kon zien aankomen.

Wat zijn mijn kansen op slagen mocht dit escaleren tot een rechtspraak.

Is er op deze plaats een fietspad met 2 rijrichtingen , of is er rechts ook een fietspad ?

Volgens mijn verzekeringsagent moet de tegenpartij de volledige kost betalen.
Ten eerste omdat hij minderjarig is en zijn overtreding niet de oorzaak is van de aanrijding.
Ten tweede dat de wagen hem duidelijk kon zien aankomen.

Wat zijn mijn kansen op slagen mocht dit escaleren tot een rechtspraak.

Weinig kans; waarschijnlijk gedeelde kosten. Minderjarigheid heeft geen belang; hij is een bestuurder. "Zijn overtreding is niet de oorzaak van de aanrijding"; sorry, hij was wel aan het spookrijden. De chauffeur verwacht dit ook niet. Dat u waarschijnlijk niet voor alle kosten moet opdraaien, is te wijten aan een vergetelheid van de wetgever :
12.4bis De bestuurder die een trottoir of een fietspad oversteekt, moet voorrang verlenen aan de weggebruikers die overeenkomstig dit besluit gerechtigd zijn om het trottoir of fietspad te volgen. er is vergeten toe te voegen dat de fietser uiteraard in de juiste richting moet rijden.

Ik zou er vooral voor zorgen dat uw zoon deze levensgevaarlijke houding wijzigt, eerder dan me af te vragen wie de schade aan de fiets zal betalen. Een leven is meer waard dan een voorvork.

oude belg even een reflextie: volgens mij staat in die wet wel degelijk dat de fietser op dat fietspad in de juiste richting moet rijden: ik herneem je formulering van artikel 12.4:
"....de weggebruikers die overeenkomstig dit besluit gerechtigd zijn om het trottoir of fietspad te volgen...." impliceert dat de weggebruikers (moeten) gerechtigd zijn om dat fietspad te volgen; Een ander artikel legt uit wie die weggebruikers zijn en in welke richting ze een fietspad moeten volgen. Bijgevolg sluit dit een fietser die in de verkeerde richting fietst uit als "gerechtigde" want hij is gerechtigd dit fietspad op deze manier te volgen ...
Ik vrees dus dat de verzekering het ook nog hard kan maken dat fietser niet eens gerechtigd was daar te fietsen.

oude belg even een reflextie: volgens mij staat in die wet wel degelijk dat de fietser op dat fietspad in de juiste richting moet rijden: ik herneem je formulering van artikel 12.4:
"....de weggebruikers die overeenkomstig dit besluit gerechtigd zijn om het trottoir of fietspad te volgen...." impliceert dat de weggebruikers (moeten) gerechtigd zijn om dat fietspad te volgen; Een ander artikel legt uit wie die weggebruikers zijn en in welke richting ze een fietspad moeten volgen. Bijgevolg sluit dit een fietser die in de verkeerde richting fietst uit als "gerechtigde" want hij is gerechtigd dit fietspad op deze manier te volgen ...
Ik vrees dus dat de verzekering het ook nog hard kan maken dat fietser niet eens gerechtigd was daar te fietsen.

Daarover is al heel wat rechtspraak : gewoonlijk worden de bestuurders veroordeeld tot het betalen van hun eigen schade. De fietser kan uiteraard ook beboet worden.

Op wegcode.be vinden we :

Dit is de wettelijke basis artikel 12.4bis van de Wegcode :

Art. 12.4bis. De bestuurder die een trottoir of een fietspad oversteekt, moet voorrang verlenen aan de weggebruikers die overeenkomstig dit besluit gerechtigd zijn om het trottoir of fietspad te volgen.
Het komt er op neer dat (brom)fietsers en andere weggebruikers, die gerechtigd zijn om het fietspad te volgen, voorrang genieten. Het maakt daarbij niet uit of ze van links of van rechts komen.
Dit neemt uiteraard niet weg dat (brom)fietsers die het fietspad langs de verkeerde richting volgen, ook in overtreding kunnen genomen worden, maar dit staat los van het feit dat ze van de voorrang genieten.

Ook de FOD reageerde in 2011 op een mail van wegcode.be :

Geachte heer,

Er is inderdaad een probleem mbt artikel 12.4bis. De bewoording
weerspiegelt de wil van de wetgever onvoldoende, en laat te veel ruimte
voor interpretatie. Het komt in de eerste plaats de rechter toe om,
rekening houdende met de feitelijke omstandigheden te oordelen. Ik heb
jammergenoeg geen rechtspraak daaromtrent teruggevonden.

Wat betreft het door u geciteerde geval waarbij de fietser rijdt op een
plaats waar hij niet mag rijden, kan echter bezwaarlijk worden beweerd dat
hij overeenkomstig het verkeersreglement gerechtigd is het (bewuste)
fietspad te volgen. In dat geval lijkt de voorrangsplicht tav die fietser
niet te gelden.


In het ontwerp van de nieuwe wegcode wordt daaraan een mouw gepast door het
bewuste artikel als volgt te redigeren :

"De bestuurder die een trottoir of een fietspad dwarst, moet voorrang
verlenen aan de weggebruikers die overeenkomstig dit besluit het trottoir
of fietspad volgen."

Men moet zich steeds de vraag stellen of een bestuurder een fout beging in oorzakelijk verband met de schade.

1. Beging de fietser een fout? Ja. Hij moet het fietspad volgens rechts van zijn rijrichting.

Is er een oorzakelijk verband? Ja. zonder die fout zou het ongeval niet gebeurd zijn, zoals het is gebeurd, met dezelfde schadelijke gevolgen.

2. Beging de autobestuurder een fout? Hier is de rechtspraak verdeeld. In principe moet de autobestuurder voorrang verlenen aan de fietser. Sommige rechtspraak oordeelt dat de fietser, door het linker fietspad te volgen waar dit niet mag, voor de autobestuurder een onvoorzienbare hindernis is, hem in zijn normale verwachtingen bedrogen heeft. Ik denk dat dit een minderheid is en dat overwegend geoordeeld wordt dat ook de autobestuurder een fout beging.

Is er een oorzakelijk verband? Ja. zonder die fout zou het ongeval niet gebeurd zijn, zoals het is gebeurd, met dezelfde schadelijke gevolgen.

Conclusie: beide bestuurders zijn aansprakelijk. De rechter verdeelt de aansprakelijkheid, vaak ieder voor de helft aansprakelijk, er is een tendens om de fietser meer aansprakelijk te stellen, bijvoorbeeld fietser twee derde, autobestuurder één derde.

De autobestuurder moet dan het deel van de schade aan de fietser betalen, in verhouding tot zijn aansprakelijkheid. Het is dus niet "ieder zijn kosten", maar "ieder betaalt een deel van de kosten van de tegenpartij".

Ten eerste omdat hij minderjarig is

Ik weet niet of de minderjarige leeftijd hier een geldig argument is, om de aansprakelijkheid te betwisten. Maar ik ben beslist geen jurist. Mss hebben de juristen daar beter zicht op.

en zijn overtreding niet de oorzaak is van de aanrijding.

Bij betwisting zal een rechter oordelen. Eenvoudig lijkt de zaak mij ook niet. Ik volg Scorpioen, nl. dat de fietser wel degelijk een fout beging die in oorzakelijk verband kan gebracht worden met het ongeval. Ook al is hij dan minderjarig (denk ik).

En verder vrees ik idd dat de uitspraak moeilijk in te schatten zal zijn. (Geweldig toch, als zelfs de rechtspraak erover verdeeld blijkt te zijn). Zelf vermoed ik wél, dat een rechter zou kunnen oordelen dat ook de autobestuurder een fout begaan heeft in deze. Finaal zal een rechter oordelen wie welke aansprakelijkheid draagt voor dit ongeval.

12.4. De bestuurder die een maneuver wil uitvoeren, moet voorrang verlenen aan de andere weggebruikers.

Worden inzonderheid als manoeuvres beschouwd : van rijstrook of van file veranderen, de rijbaan oversteken, een parkeerplaats verlaten of oprijden, uit een aanpalende eigendom komen, keren of achteruitrijden.

De bestuurder van de auto deed ontegensprekelijk een manoevre , door van de rijbaan af te gaan , richting oprit .
Hier is de autobestuurder aansprakelijk . Maar dus net zo goed de fietser .

De bestuurder van de auto deed ontegensprekelijk een manoevre , door van de rijbaan af te gaan , richting oprit .
Hier is de autobestuurder aansprakelijk . Maar dus net zo goed de fietser .

Een aanpalende eigendom verlaten, staat specifiek vermeld in artikel 12.4. Diezelfde aanpalende eigendom oprijden, echter niet (specifiek).

12.4. De bestuurder die een maneuver wil uitvoeren, moet voorrang verlenen aan de andere weggebruikers.

Worden inzonderheid als manoeuvres beschouwd : van rijstrook of van file veranderen, de rijbaan oversteken, een parkeerplaats verlaten of oprijden, uit een aanpalende eigendom komen, keren of achteruitrijden.

Anderzijds, mogen we het woordje inzonderheid in deze niet over 't hoofd zien. Dwz: dat de lijst dus niet noodzakeljk limitatief is. En er zou al rechtspraak bestaan, die stelt dat elke beweging die een bestuurder uitvoert welke niet specifiek in de wegcode beschreven wordt, idd als een maneuver beschouwd moet worden.

De bestuurder die van richting verandert valt onder toepassing van
19.4. De bestuurder die van richting verandert moet voorrang verlenen aan de bestuurders en aan de voetgangers die de andere delen van dezelfde openbare weg volgen.

Of die bestuurder nu voorrang moest verlenen op grond van art. 12.4 of 19.4 is niet belangrijk. Hij moest voorrang verlenen en kan maar aan zijn aansprakelijkheid ontkomen als de fietser als onvoorzienbaar beschouwd wordt. Dit is een feitenkwestie waarbij de rechter rekening houdt met alle omstandigheden van het ongeval.

Er werd geoordeeld:

Rb. Brussel (21e k.) 22 september 2003
Verkeersrecht 2003, afl. 9-10, 388.

Een bestuurder die naar rechts afdraait dient zich niet te verwachten aan een bromfietser die het fietspad in een niet-toegelaten richting volgt (art. 9.1.2, 10.1.3°, 19.2 en 4. Wegcode).

Pol. Mechelen nr. 10A6988, 11 februari 2011
VAV 2011, afl. 4, 291

De fietser die een fietspad in tegenovergestelde richting volgt en plots achter een voertuig komt opdagen dat naar links afslaat, maakt in hoofde van de bestuurder van dat voertuig een onvoorzienbare hindernis uit.

De fietser, die in de gegeven omstandigheden een verkeersbord D7 miskent, kan zich trouwens niet meer op enige voorrang, gesteund op artikel 19.4 van het Wegverkeersreglement, beroepen, vermits hij zelf een verkeersteken negeert en overeenkomstig artikel 6.2 van het Wegverkeersreglement de verkeerstekens boven de verkeersregels gaan.

Deze uitspraak lijkt mij zeer betwistbaar, dat de fietser geen voorrang meer zou hebben is een oordeel dat ik voor het overige in de rechtspraak nog niet ben tegengekomen.

Zie voor het overige mijn vorige post. Ik zou met de tegenpartij een minnelijke regeling trachten af te spreken op basis van een 50/50 verdeling aansprakelijkheid.

En er zou al rechtspraak bestaan, die stelt dat elke beweging die een bestuurder uitvoert welke niet specifiek in de wegcode beschreven wordt, idd als een maneuver beschouwd moet worden.

Klopt: "Een rijbeweging die het verkeer kan hinderen en gepaard gaat met een aanzienlijke verandering in de gevolgde rijrichting wordt als een manoeuvre beschouwd". Cass. 27 juni 2008, VAV 2009, afl. 1, 83.

De twee criteria die hier van belang zijn, zijn de voorzienbaarheid en het causaal verband.

Doorgaans wordt immers aangenomen dat de voorrangsplicht van de auto (in dit geval) absoluut is en geldt zolang het opduiken van de fietser niet onvoorzienbaar was. Of de fietser in dit geval onvoorzienbaar is, daarover is de rechtspraak verdeeld.

De andere factor is het causaal verband. Van elke overtreding moet worden nagegaan of deze op zich het ongeval (mede) veroorzaakte. Daarvoor maakt men gebruik van de weglatingstest: indien het wederrechtelijk aspect van de overtreding wordt weggenomen en het ongeval had zich niet op dezelfde manier voorgedaan, dan is er een causaal verband. Indien niet, dan is er vanzelfsprekend geen causaal verband. Concreet betekent dit het volgende: stel dat de fietser zich op dat ogenblik nu wel op die plaats mocht bevinden en het ongeval had zich precies zo voorgedaan, dan is er geen causaal verband tussen de overtreding van de fietser en het ongeval.

Interessant leesvoer:

http://www.gratisrijbewijsonline-forum. ... pad#p73523" onclick="window.open(this.href);return false;