Eergisteren heb ik een relatief zwaar ongeval gehad met de wagen.
Ik heb een aantal kilometer een wegpiraat achter/naast/voor me gehad:
Vanaf deze kon: inhalen (zelfs indien het niet mocht), kort voor me rijden, hard remmen.
Ik had geen zin om te blijven stilstaan achter deze persoon, dus ik reed telkens weg (met inachtneming verkeersregels).
Nadat de wegpiraat dit een aantal keer gedaan had, besloot hij maar om niet meer voor me te rijden en te remmen, maar naast me te rijden en naar rechts te draaien, oftewel: mij van de baan te rammen.
Ik was ondertussen al aan het bellen met de politie hierover, maar helaas... zo druk dat ik 10 minuten in de wacht heb gestaan bij de noodcentrale.
Na het ongeval stapte de tegenpartij uit de wagen, en je zag dat hij zeer agressief was.
Ik heb toen snel een foto gemaakt van zijn wagen, maar met de gedachtengang "ik heb geen zin om in het ziekenhuis geklopt te worden" ben ik weggereden.
Ik heb ook meteen gemeld aan de noodcentrale, met die reden, en dat ik meteen doorreed naar het lokale kantoor om aangifte te doen (wat ik ook meteen gedaan heb).
Nu hebben ze mij bij de aangifte gemeld dat er sowieso een verhoor categorie 3 zal volgen.
Hun woorden: "wij bepalen niet wie de schuldige is, dat is aan de rechter, dus beide personen worden onder categorie 3 verhoord".
Op zich heb ik geen schrik voor het ongeval op zich, daar heb ik zelf niets fout gedaan.
Waar ik echter toch met de schrik zit: dit lijkt mij vluchtsmisdrijf dat ik gepleegd heb, weliswaar met de noodcentrale aan de lijn en direct aangifte van de feiten bij de politie, maar toch: het wegvluchten is wel gebeurd.
Klopt mijn schrik in deze? Of is mijn motivatie waarom ik weggevlucht ben (van de tegenpartij, en niet van de controle van de politie voor de duidelijkheid) goed genoeg? Helpt het feit dat ik op dat moment aan het bellen was met de noodcentrale?