JuridischForum.be

Beste lezer


graag had ik advies omtrent het volgende ongeval:

1. Mijn zoon van 19 rijdt met zijn fiets en ziet aan de overkant van de straat een vriend staan babbelen. Hij steekt de rijbaan over en rijdt een 50 m aan de verkeerde kant van de baan op het "verkeerde fietspad".

2. Een auto komt met vrij hoge snelheid van de oprit gereden en rijdt mijn zoon aan.

3. Het zicht van deze automobilist is sterk beperkt doordat de oprit aan zijn linker zijde afgeschermd is met een hoge beukenhaag... daardoor kan slechts laattijdig gereageerd worden. (voor onverwachtheden van links)

Klopt de stelling dat men ten allen tijde moet kunnen stoppen voor onverwachtheden op de openbare weg?
Of weegt de "verkeersovertreding" van mijn zoon door?

Graag jullie mening en advies.

Bedankt bij voorbaat

ik denk dat de overtreding van je zoon het zwaarst zal doorwegen

had uw zoon die 50 mtr aan de juiste kant gereden en dan overgestoken zou er immers niks gebeurd zijn

de man die uit de uitrit komt gereden kan zich nl beroepen op gewoonte
hij 'moet' enkel fietsers van rechts verwachten, en een fiets die van links komt is een niet te voorziene hindernis
die vrij hoge snelheid van die wagen zullen we maar met een korreltje zout nemen zeker?
iemand die zonder zicht aan vrij hoge snelheid de weg komt opgereden, dat gelooft ge toch zelf niet (tenzij het prins laurent is)

De fietser beging een fout.

Ook de autobestuurder beging een fout door geen voorrang te verlenen. Hij kan slechts van zijn aansprakelijkheid ontheven worden als blijkt dat de fietser voor hem onvoorzienbaar was. Het feit dat de fietser op het "verkeerde fietspad" reed is op zich niet voldoende om te zeggen dat hij onvoorzienbaar was. Kon de autobestuurder hem zien aankomen als hij er voldoende aandacht aan besteed had? Zo ja, dan was de fietser niet onvoorzienbaar.

Vaak worden beide bestuurders in zo'n geval ieder voor de helft aansprakelijk gesteld.

scorpioen

“Art.12.4. De bestuurder die een maneuver wil uitvoeren, moet voorrang verlenen aan de andere weggebruikers. Worden inzonderheid als manoeuvres beschouwd :..uit een aanpalende eigendom komen...”(1 december 1975. - Koninklijk besluit houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg).

‘De toegekende voorrang is onafhankelijk van de manier van rijden van de voorranghebbende bestuurder en wordt niet opgeheven,zelfs niet wanneer hij in de verboden richting rijdt’(Cass. 11 april 1960,Pas.1960,I,943)

Ik heb ooit eens iets dergelijks meegemaakt toen ik uit een parking wegreed en een brommer aanreed (ja, hij reed mij aan in feite) die ook in de verkeerde richting reed op een fietspad.

Volledig verantwooordelijk was de uitspraak. Het is reeds heel lang geleden maar ik denk dat ik ook verantwoordelijk werd geacht omdat ik een maneuver uitvoerde.

“Art.12.4. De bestuurder die een maneuver wil uitvoeren, moet voorrang verlenen aan de andere weggebruikers. Worden inzonderheid als manoeuvres beschouwd :..uit een aanpalende eigendom komen...”(1 december 1975. - Koninklijk besluit houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg).

‘De toegekende voorrang is onafhankelijk van de manier van rijden van de voorranghebbende bestuurder en wordt niet opgeheven,zelfs niet wanneer hij in de verboden richting rijdt’(Cass. 11 april 1960,Pas.1960,I,943)

als die uitspraak van cassatie waar u naar verwijst uit 1960 dateert, zal je toch naar meer recente uitspraken moeten zoeken
de huidige wegcode is uit 1976

Ik denk toch dat scorp en jdm het bij het rechte eind hebben, maar vind wel dat een gedeelde aansprakelijkheid eerlijker zou zijn, cassatie of niet.

Cassatie zegt niet dat een verdeelde aansprakelijkhieid niet kan.

De regels zijn (ook volgens cassatie):

- de fietser die in de verkeerde richting op het fietspad rijdt, blijft voorrang hebben;
- de bestuurder die een manoeuver uitvoert moet voorrang verlenen;
- toch kan de rechter beslissen dat deze bestuurder niet aansprakelijk is als hij vaststelt dat de fietser voor deze bestuurder onvoorzienbaar was.

Vroeger werd soms ook geoordeeld dat er geen oorzakelijk verband was tussen de fout van de fietser en het ongeval. Ik heb de indruk dat dit thans niet meer het geval is.

Mijn conclusie is dan ook: de fietser is altijd in fout. De bestuurder van de auto meestal, al wordt nogal eens geoordeeld dat de fietser onvoorzienbaar was. Als beiden in fout zijn: verdeling van aansprakelijkheid.

scorpioen

Vroeger werd soms ook geoordeeld dat er geen oorzakelijk verband was tussen de fout van de fietser en het ongeval. Ik heb de indruk dat dit thans niet meer het geval is.

Je bedoelt dus dat de zienswijze politierechtbanken in dit opzicht gewijzigd is sindsdien. Van hoelang geleden spreken we hier dan ? Ik het herinner me dat in mijn geval dat toch al wel minimum een 18 jaar geleden was, er voor de verzekering niet de minste twijfel was, dat ik in fout was.

SNIPER schreef:

als die uitspraak van cassatie waar u naar verwijst uit 1960 dateert, zal je toch naar meer recente uitspraken moeten zoeken
de huidige wegcode is uit 1976

Cass. nr.7238,27 april 1982 is een gelijkluidend arrest van na 1976.
Dat de huidige wegcode van 1976 zou zijn(is in werkelijkheid van 1 december 1975,B.S. 9 december 1975) tast bovendien de betekenis en de waarde niet aan van Cass. 11 april 1960,Pas.1960,I,943.

‘De verplichting van art.12.4 voor de bestuurder die een manoeuvre wil uitvoeren,om de andere weggebruikers te laten voorgaan,heeft een algemene strekking en houdt geen verband met de inachtneming van de verkeersregels door de andere weggebruikers,op voorwaarde evenwel dat hun komst niet onvoorzienbaar is‘[Cass. 28 mei 2002(M.M./D.B.),R.W.2005-06,556-557].

toch nog iets nuttig gevonden dat de fietser niet zal vrijspreken

Hof van Cassatie, België
31/10/1984

De omstandigheid dat een bestuurder op de rijbaan voorrang heeft en dat die voorrang over de gehele breedte van de baan geldt, ontslaat hem niet van de verplichting zo dicht mogelijk bij de rechterrand van de rijbaan te blijven overeenkomstig art. 9.3 Wegverkeersreglement.