Zie Cass., 11 februari 2016, C.15.0180.N.,
http://jure.juridat.just.fgov.be
1. Krachtens, artikel 11, eerste lid, Wet Landverzekeringsovereenkomst, zoals hier van toepassing, mag in de verzekeringsovereenkomst geen geheel of gedeeltelijk verval van het recht op verzekeringsprestatie bedongen worden dan wegens niet-nakoming van een bepaalde, in de overeenkomst opgelegde verplichting, en mits er een oorzakelijk verband bestaat tussen de tekortkoming en het ongeval.
2. Aangezien deze bepaling, krachtens artikel 3 van voormelde wet, van dwingend recht is, dient de rechter na te gaan of een clausule van de verzekeringsovereenkomst die op een andere manier wordt verwoord, geen vervalbeding is.
3. Het beding op grond waarvan de verzekeraar zijn dekking kan weigeren wegens de niet-nakoming door de verzekerde van zijn contractuele verplichtingen vormt een vervalbeding in de zin van voormeld artikel 11.
4. De appelrechters stellen vast dat artikel 4b van de verzekeringsovereenkomst bepaalt dat “de verzekering niet geldt wanneer u of de toegelaten bestuurder (…) het schadegeval veroorzaakt in een staat van alcoholintoxicatie van meer dan 1,5 promille (0.65 mg/l), in een staat van dronkenschap of in een gelijkaardige toestand die het gevolg is van het gebruik van andere producten dan alcoholische dranken”.
5. De appelrechters die, ondanks de in dit artikel opgenomen contractuele verplichtingen, oordelen dat in artikel 4b van de verzekeringsovereenkomst geen verval van dekking wordt omschreven en dat het bijgevolg aan de eiseres als verzekerde behoort het bewijs te leveren dat het schadegeval niet werd veroorzaakt in een staat van alcoholintoxicatie van meer dan 1,5 pro mille, verantwoorden hun beslissing niet naar recht.
Dus moet de verzekeringsmaatschappij bewijzen dat er een oorzakelijk verband is tussen het rijden in staat van alcoholintoxicatie en het ongeval. De bepaling in de polis dat de verzekerde moet bewijzen dat er geen oorzakelijk verband is, is onwettelijk.