Sinds 3 jaar bevind ik mij in een vechtscheiding ivm omgangsregeling van nu kind van 4 jaar.
Vanaf aanvang kon ik bewijzen aanleveren dat het onhoudbaar was om verder te leven met mijn ex (narcistische persoonlijkheidsstoring)
IK heb haar uit het huis gewild
Bij vredegerecht heeft ze verklaard dat ze moeten vluchten is omdat ik agresief ben.
Daarna jeugdrechtbank die niet naar de feiten kijkt maar uitspreekt op basis van geslacht, "in belang van het kind best bij de moeder.
Ik diende in te staan voor vervoer, alimentatie, enz...
Ondertussen heb ik nieuwe bewijzen dat aantonen dat er verwaarlozing is, liet dit voorkomen bij hof van beroep, De rechter vond dat uitspraak jeugdrechtbank goed is en zo mag blijven.
Liet weer voorkomen bij jeugdrechtbank en wees terug erop dat ex medische verzorging weigerde, kind heeft ondertussen permanente gehoorschade en pan sinusitis, plus nog enkele zaken.
Ik gaf aan dat vanaf aanvang discriminerend op basis van geslacht vonnis werd uitgesproken in mijn nadeel (vader) , dat er GEEN enkel onderzoek gebeurde naar mij die aantoont dat ik een minderwaardige ouder zou zijn tov de moeder, toch krijg ik geen co-verblijf.
Rechter discrimineert, negeert wet 2006 voor co-verblijf en trekt zich NIETS aan van de feiten, ik kan zwart op wit aantonen dat mijn ex loog en rechtbank misleid heeft.
Ik heb reeds klacht neergelegd bij hoge raad, kreeg schrijven terug dat alles in orde is. Bij aandringen om terug dossier te openen (stond in dat ze dossier afsluiten) en de feiten aankaarte, kreeg ik een schrijven dat er geen nieuwe elementen zijn sinds vorig schrijven, dus dossier gesloten.
Wat mij meest stoort aan de uitspraak is dat er geen reden is dat ik minder mijn dochter mag zien (zie ze nu 10 dagen per maand, daarvoor 4 dagen per maand) dat beide partijen toestemming moeten vragen voor naar het buitenland te reizen, ik weet dat ik zelf geen poging moet doen bij mijn ex, dus mijn dochter is veroordeeld om NOOIT naar het buitenland te kunnen gaan, niet op reis, niet naar Disney, niet naar de efteling enz...
Ik kan totaal niets inbrengen van medische zorgen, mijn ex gooit de medicatie gewoon in de vuilbak of ze geeft deze gewoon niet, enz...
Voor mij is reizen ook uitgesloten omdat ik steeds moet zien dat ik mijn dochter op tijd en stond ophaal want anders weer problemen, ex staat erop gebrand om klacht neer te leggen.
Ik ben ten einde raad, dit is zo al 3 jaar gaande.
Ik wil graag naar de rechtbank van mensenrechten maar vind moeilijk mijn weg hierin. Ik heb de voorbije 3,5 jaar reeds 20.000 eu kosten gemaakt voor de ganse problematiek en heb mijn bedrijf verwaarloosd omdat ik non stop met dit onrecht bezig ben. Kan mij geen advocaat meer veroorloven. Pro deo gaat blijkbaar ook niet want ik ben zelfstandige, enz...
Ik ben blijkbaar niet de enige, zeer veel vaders zitten in dergelijke situaties maar het maakt ons leven kapot, ik heb het gevoel dat ik geen dochter heb, voel mij gewoon een tijdelijke oppas. Kan niets beslissen, moet alles met lede ogen toezien, heb niets van rechten, enkel plichten. Mijn ex heeft al vanalles uitgespookt dat tegen haar zou moeten zijn en in rechtbank kijken ze gewoon de andere kant uit. Ben deze situatie grondig beu en wil doorgaan voor mijn rechten.
Heeft iemand ervaring met rechtbank mensenrechten, die mij wat wegwijs kan maken? Of zelf al procedures gestart?
Ik hoop op spoedig advies want begin er onderdoor te geraken.