Binnen België hebben we de nodige debacles meegemaakt met de banken (van Dexia tot Fortis) al of niet ten gevolge van de 'internationale bankencrisis'.
De oorsprong van deze crisis ligt bij een toenmalige Amerikaanse secretary of finance die als ex-bestuurder van één van de Amerikaanse systeembanken ervoor zorgde dat Lehman Brothers ( 'de concurrent' die al, zo langer bestond dan zijn eigen bank, een combinatie van pure nijd en het louter kunnen ten gevolge van zijn positie) geen steun verkreeg, steun die de Engelse regering reeds gepland had maar door het leugenachtig handelen van deze secretary misleid werd en dacht dat de Amerikaanse regering deze steun verleend had.
Deze crisis werd nog verhoogd door de Griekse situatie, waar een groot deel van de Griekse schuld 'kwijtgscholden' werd. Banken werden voor voldongen feiten gesteld - "als een meerderheid met de voorgestelde schuldenvermindering instemt dan is dit geldig voor ALLE schuldeisers ...".
Dat deze Griekse situatie een serieus probleem vormde voor de Europese banken was het gevolg van het feit dat Griekenland toegelaten werd tot de Eurozone. Hoewel Griekenland totaal niet voldeed aan de voorwaarden voor deze toelating, voerde de Europese Raad deze voorstellen tot toelating door het Europese Parlement, als brave uitvoerder van de eisen van de Amerikaanse regering omdat ze Griekse militaire basissen nodig hadden. Hoe een geo-politieke beslissing zorgt voor financiële verliezen voor alle Europeanen (als gevolg van het nalatig handelen van 'hun' Europese politici)...
Er zijn twee elementen die hierbij voor vragen zorgen aangaande de wettelijke vereiste.
1. Kon de Europese Raad de belabberde financiële sistuatie van Griekenland negeren? Woorden van Barosso waren "ze zullen eruit groeien".
Het probleem was evenwel dat ze niet voldeden aan de vereisten.
Zorgt dit voor geen rechtstreekse aansprakelijkheid van de Europese organen, van Raad tot Parlement dat hier een beslissing in nam die de toelating bevestigde niettegenstaande Griekenland bij verre niet voldeed aan de voorwaarden?
Kon het Europese Parlement deze voorwaarden tot deelname naast zich neerleggen of waren deze voorwaarden dwingend (=nietigheid van afwijkende beslissing die geen rekening hield met deze voorwaarden)?
Gaat het nemen van de beslissing om dit aan het Europese Parlement voor te leggen zelfs niet voorbij aan het normaal beheer door deze Raad en ontstaat er geen persoonlijke aansprakelijkheid voor de leden van de toenmalige Raad én persoonlijke verantwoordelijkheid voor de leden van het toenmalige Europese Parlement omdat ze héél duidelijk wisten dat Griekenland niet voldeed?
Daar komt nog bij dat later zelfs bleek dat de Griekse regering de europese geëiste situatiestaten opmaakte zodat deze totaal niet de juiste - nog slechtere - financiële staat van Griekenland lieten uitschijnen? Zorgt deze misleiding (bedrog?) op zichzelf niet voor de nietigheid van de beslissing tot toelating tot de eurozone?
Daarna kwam er het verhaal dat bij eenvoudige meerderheid de resterende schuldeisers zich dienden neer te leggen bij de beslissing van deze eenvoudige meerderheid.
Waar is de wettelijke basis hiervoor? Konden deze schuldeisers (voornamelijk de Europese banken, Dexia bank in de eerste plaats wat België betreft) buiten spel gezet worden voor een groot deel van hun vordering?
Natuurlijk hebben we kunnen volgen dat de nationale regeringen hier onmiddellijk nationale voorschotten voorzagen voor deze verlieslatende banken. Hoe het nationale politieke systeem het handelen van hun 'Europese' collega's toedekte met geldmiddelen zodat de 'getroffen banken' hun financiële verliezen konden goedmaken met goedkoop geld vanwege hun nationale bevoegde regering én vanwege de Europese centrale bank. Of hoe uiteindelijk alle Europese belastingbetalers mogen opdraaien voor de ontoelaatbare toelating vanwege de Europese organen (=de collega's van de nationale politici) tot de eurozone. Eén pot nat zorgt voor nog grotere problemen, die ze - zoals steeds met onzinnige beslissingen die voor financiële schade zorgen - laten betalen door de gewone burger...
Er zijn twee vragen die rechtstreeks verband houden met de ondergang van Dexia bank:
1. was de beslissing tot toelating van Griekenland een wettelijk neembare beslissing op Europees vlak?
2. waar is de wettelijke basis die schuldeisers van Griekenland belet hun schuldvordering voor 100% te innen?
En afhankelijk van de antwoorden op 1. en 2. is de vraag of er een persoonlijke aansprakelijkheid ontstaan is door hun - indien bevestigd - onwettig handelen?