Vonnis nog steeds geldig als een situatie grondig verandert?

[Jorre]

Een internationaal ambtenaar (Belg) kwam jaren geleden met zijn ex (voor de Vrederechter) overeen om maandelijks een bedrag over te maken voor de kinderen in zijn gezin aan zijn ex tijdens de procedure voor de Vrederechter. De rechtbank in kortgeding had dit gegeven bekrachtigd en merkte dit aan als zijnde de kinderbijslag.
Mevrouw trok namelijk geen kinderbijslag, en mijnheer onving statutair een 'kindertoelage' voor zijn kinderen. Maar mijnheer zag er geen graten in om dit woord 'kinderbijslag' recht te laten zetten.
Mijnheer werd dus veroordeeld tot het 'maandelijks betalen van de kinderbijslag aan mevrouw'.
Echter. een toelage bij een internationale organisatie is niet hetzelfde als de wettelijke kinderbijslag. Het is een statutaire maatregel die de int. ambtenaar in staat moet stellen om diverse kosten voor zijn kinderen te ondersteunen, waarvoor de Belgische Staat niet tussenkomst in tegenstelling tot een Belgisch werknemer.
De echtscheiding werd uitgesproken in het nadeel van mevrouw, maar mijnheer moet wel een onderhoudsgeld (geindexeerd) voor de kinderen betalen bovenop de 'kindertoelage' die onderling eerder was afgesproken. (Het onderhoudsgeld werd berekend op basis van de PCA-methode)
De Belgische kinderbijslagwet (KBW) regelt de voorrang voor uitbetaling van gezinstoelagen; elke andere gelijkaardige toelage is slechts aanvullend. De Belgische wetgever heeft geen bevoegdheid in de statutaire bepalingen van een internationale organisatie (en aldus de Rijksdienst voor Kinderbijslagen voor Werknemers) ook niet op het vlak van gezinstoelagen.
Mevrouw was aldus verplicht om kinderbijslag bij haar werkgever aan te vragen. Dit werd drie jaar na het vonnis in kortgeding met terugwerkende kracht geregulariseerd tussen haar kinderbijslagfonds en de werkgever van de int. ambtenaar, en krijgt mevr. de wettelijke kinderbijslag rechtstreeks van haar kinderbijslagfonds, waardoor het vonnis achterhaald is.

Ondertussen is de relatie zodanig verzuurd dat de partijen jaren later nog steeds op gespannen voet tegenover elkaar staan.
Mevr. ontvangt namens het statuut van de ambtenaar de helft van zijn kindertoelage verminderd met het bedrag aan wettelijke kinderbijslag dat zij ontvangt(Het cumuleren van dergelijke bedragen is trouwens verboden bij art. 60 van de KBW en in het statuut van de int. ambtenaar.); mevr. eist nu op basis van het oorspronkelijke vonnis ook nog eens het deel dat aan mijnheer is toegekend.

De kinderen zijn in co-ouderschaps(week/week)regeling.
Mevr. is bediende bij de overheid. Mr. werkt nog steeds bij de internationale instelling.

Een vonnis is inderdaad altijd rechtsgeldig, maar wat als de situatie op diverse vlakken grondig verandert dat de modaliteit van dit vonnis niet meer bestaat, wat kan de gedupeerde dan doen?
Moet hij naar het Hof van Justitie (wegens int. ambtenaar) of naar de rechtbank van eerste aanleg (wegens voormeld vonnis)?

Riskeert mijnheer niet dat de situatie nog meer in zijn nadeel uitdraait omdat zijn ex zich kan beroepen op Belgische wetten, terwijl hij in een internationaal vacuum zit wat betreft familieaangelegenheden in dit geval? (De dienstdoende jurist van zijn dienst gaat er ook vanuit dat een vonnis onverkort moet worden uitgevoerd zoals het beschreven staat, wat ook de werkelijke situatie kan zijn). Mr. riskeert hierdoor meer te moeten betalen dan hij ontvangt.

[scorpioen]

Ik begrijp het niet goed.

Wordt de kindertoelage die door de internationale instelling vroeger aan de man uitbetaald wordt nu voor de helft aan hem uitbetaald en voor de overige helft, verminderd met de kinderbijslag aan mevrouw?

Als de man nu hetgeen hij ontvangt aan de vrouw betaalt is zijn financiële situatie toch hetzelfde gebleven? Vroeger betaalde hij toch ook de volledige kindertoelage die hij ontving aan de vrouw?

Of heb ik iets verkeerd begrepen?

[Jorre]

Eigenlijk een stom verloop van omstandigheden over een tiental jaren gespreid.
Hij was indertijd met zijn vrouw overeengekomen om een deel van de kindertoelage aan haar door te storten. Toen ze uiteindelijk scheidden, werd dit akkoord bevestigd door de rechtbank in kortgeding, maar de rechter sprak over kinderbijslag, want hij ging ervan uit dat het om de wettelijke kinderbijslag ging, en in België is in principe nog steeds de moeder bijslagtrekkende volgens de wet. Wat de man betaalde/betaalt is geen kinderbijslag, maar een toelage die hij rechtstreeks in zijn salaris ontvangt zolang de andere ouder niet in de Belgische Sociale Zekerheid is opgenomen. Toen bleek dat dat wel het geval was, was zij verplicht de kinderbijslag via haar werkgever aan te vragen.

Later, toen zijn ex zelf de wettelijke kinderbijslag ontving via haar kinderbijslagfonds, was zij verplicht die bedragen aan te geven bij de werkgever van haar ex-man (want voor hem bestaat geen kinderbijslag en -fonds), maar zij deed dat niet, en dus kon enkel met forfaitaire bedragen worden gerekend (na consultatie van de RKW-website). Bij de man werd dus zijn kindertoelage verminderd met de kinderbijslag voor elk kind, en hij stortte een proportioneel deel door zoals oorspronkelijk werd overeengekomen, maar mevrouw betwist dat akkoord. Zij profiteert van het regeltje in het vonnis dat stelt dat mijnheer 'maandelijks de kinderbijslag aan mevrouw zal doorstorten'.

Ondertussen zijn er bij de man zijn werkgever administratieve en statutaire hervormingen doorgevoerd. Dergelijke zaken gebeuren nu eenmaal buiten de wil van de werknemer om.

Voortaan houdt het statuut rekening met co-ouderschap en kunnen de beide ex-partners statutair elk aanspraak maken op de helft van de toelage. Dat is dan ook zo toegekend, maar nog steeds houdt mevr. vol dat het vonnis van toen onverkort moet worden toegepast: naast het ontvangen van de wettelijke kinderbijslag, en haar aanvullend bedrag van de ex-man, eist ze nu ook zijn aan hem toegekend statutair deel op.
Maar dan pleegt mevrouw fraude, want het cumuleren van dit soort toelagen is verboden.
De man weet echter niet goed wat nu zijn rechten zijn in deze.
De RKW zegt dat Belgische wet niet van toepassing is op de statutaire bepalingen van internationale instellingen, dus zou een rechter hier ook geen uitspraak kunnen doen, tenzij het bekrachtigen van onderlinge akkoorden tussen ex-partners (en dat was hier inderdaad het geval) vOOr nieuwe feiten werden aangebracht.

[scorpioen]

Als ik het goed begrijp zegt het vonnis dat nu van kracht is: mijnheer alle "kinderbijslagen" die u ontvangt doorstorten aan mevrouw.

Met "kinderbijslagen" wordt in dit vonnis bedoeld de toelage die de man ontvangt van zijn werkgever.

Als de man wil dat hij die toelagen niet meer volledig moet doorbetalen moet hij zich tot de rechter wenden om een nieuw vonnis te bekomen.

[Jorre]

Dat dacht ik ook. Ik heb ook moeite om te volgen.
Maar de man is nu bang dat het onderhoudsgeld (berekend op beider inkomsten + aan wie de kinderbijslag wordt betaald + de week-weekverdeling) daarmee dan ook in zijn nadeel zal uitdraaien, want verbonden aan wat hij indertijd was overeengekomen met zijn tegenpartij, dat allemaal terwijl hij terug een gezin heeft gesticht en hij ondertussen meer verdient dan mevrouw.
Hij voelt zich de dupe, terwijl hij al die jaren, naar eigen zeggen, nochtans correct heeft gehandeld, maar ook hij moet de regels volgen als zijn administratie die verandert en oplegt. Een vonnis houdt daar geen rekening mee.
Zijn ex heeft daar echter geen oren naar, en zegt dat hij met opzet de situatie verandert ondanks tussenkomsten van zijn werkgever om dit uit te leggen.
Daarom betwist de man nu het vonnis door te stellen dat het gaat om een deel dat indertijd was overeen gekomen en niet het geheel dat mevrouw nu opeist. Het bedrag staat trouwens effectief vermeld in de verzamelde feiten van het vonnis; alleen werd dit bedrag niet effectief vermeld in het eindvonnis, waardoor mevrouw nu stelt dat zij de volle pot moet ontvangen.

[roharro]

Onder het internationaal statuut waarnaar u verwijst wordt er inderdaad per kind ten laste een "kindertoelage" uitbetaald. De internationale ambtenaar heeft immers geen recht op de Belgische kinderbijslag niettegenstaande hij en zijn gezin in België wonen. De "kindertoelage", rechtstreeks betaald door zijn werkgever, dient om dat te compenseren.
Echter, de statuten stipuleren dat die kindertoelage wordt verminderd met het bedrag dat de echtgenote -of ex echtgenote - eventueel - ontvangt van de Belgische overheid.
Bijgevolg lijkt het me duidelijk dat indien de ex-echtgenote een kinderbijslag rechtstreeks ontvangt van België en de man daardoor de ontvangen kindertoelage verminderd ziet, hij enkel gehouden is tot betalen van het verschil tussen "kindertoelage" en "Belgische kinderbijslag".
Op die wijze verkrijgt de ex-echtgenote immers exact hetzelfde overeengekomen bedrag als tevoren.

Ik zou in de plaats van die man de betaling dus overeenkomstig verminderen. Als er een geding van komt geef ik de ex-echtgenote niet veel kans...

[Jorre]

Het antwoord van Roharro is correct.
Mevr. ontvangt vandaag wettelijke kinderbijslag + helft verminderde deel van de kindertoelage, dat samen gelijk is aan de andere helft die mijnheer onverminderd ontvangt, en dat halve bedrag is uiteindelijk gelijk als wat indertijd overeengekomen is.
Mijnheer hoeft niets meer te storten, gezien zijn werkgever het deel van mevrouw rechtstreeks aan haar stort.
Echter, mevrouw eist ook het deel van mijnheer op, want ze profiteert van het ene zinnetje uit het vonnis dat geen melding meer maakt van dat akkoord in de verzamelde feiten.
Omdat mijnheer daar geen verhaal tegen heeft, probeert hij nu te stellen dat niet hij maar zijn ex officieel de kinderbijslag ontvangt. En de definitie van 'kinderbijslag' staat enkel in de Belgische wet vermeld.
Mijnheer meldt ook dat hij, in tegenstelling tot andere Rijksinwoners, geen onderhoudsgelden kan aftrekken of andere fiscale voordelen kan verkrijgen door zijn professionele situatie.

Als aan de wettelijke voorwaarden inzake kinderbijslagwet is voldaan en er is aan de statutaire bepalingen van de internationale instelling voldaan, waarom vervalt dan het vonnis niet?

Stel (louter hypothetisch, alles is mogelijk in dit landje) dat een vonnis bepaalt dat een moeder de kinderbijslag moet doorstorten aan de ex-man, maar de wet verandert zodanig dat dit onmogelijk maakt, wat gebeurt er dan inzake het vonnis? Moet de moeder blijven doorstorten vanwege het vonnis?

[Jorre]

@Roharro,
Even terug in de juiste thread.
De instelling heeft wel hoofdzetel in België, maar maakt geen deel uit van de EU-instellingen. Het automatisch verkeer tussen Belgische overheid en zijn instelling bestaat niet (vandaar de melding dat zijn dienst forfaitaire bedragen opzoekt op de website van de RKW, zie eerdere reply), maar de regels en procedures tot terugbetaling bestaan wel.

[j.demoor]

Elk in kracht van gewijsde gegaan vonnis blijft uitvoerbaar,ook al zouden de gegevens die tot dit vonnis leidden achterhaald zijn.

“Art.594.De vrederechter doet op verzoekschrift uitspraak:...7° van alle geschillen betreffende uitkeringen tot onderhoud...”(Gerechtelijk Wetboek=Ger.W.).
“Art.1320.De vorderingen tot toekenning, verhoging, verlaging of afschaffing van de uitkering tot levensonderhoud kunnen worden ingesteld bij verzoekschrift op tegenspraak, overeenkomstig de artikelen 1034bis tot 1034sexies;”(Ger.W.).

[Jorre]

Dus, als ik het juist heb, kan deze ambtenaar zich het best wenden tot de (Belgische) Rechtbank van Eerste Aanleg (REA), omdat de besluiten van de Vrederechter, overgenomen door de REA in kortgeding, geen rekening hielden met de statuten van deze werknemer en de definities van de gezinstoeslagen van verschillende oorsprong voor zijn ex (via Belg. RSZ en kinderbijslagfondsen) en voor zichzelf (via salaris)?
Of dient hij zich te wenden tot het Europese Hof van Justitie omdat hij vindt dat dit Hof (bekend met de specificiteiten van zijn internationale statuut) zijn zaak beter zou kunnen behandelen?
Of dient hij beide aan te schrijven?

[Franciscus]

Indien wonende in België zijn de Belgische rechtbanken bevoegd dus zie antwoord j.demoor.

Het Hof doet uitspraak in zaken die bij hem aanhangig zijn gemaakt. De vijf meest voorkomende zaken zijn:

verzoeken om een prejudiciële beslissing waarbij een nationale rechtbank het Hof vraagt de EU-wetgeving te interpreteren
beroep wegens niet-nakoming van een verplichting tegen EU-regeringen die de EU-wetgeving niet toepassen
beroep tot nietigverklaring tegen EU-wetten die in strijd zijn met de EU-verdragen of grondrechten
beroep wegens nalatigheid tegen EU-instellingen die niet de beslissingen nemen die ze moeten nemen
rechtstreeks beroep door particulieren, bedrijven of organisaties tegen EU-besluiten of EU-maatregelen