In 2002, na mijn verblijf van 9 jaar in Zuid Afrika ontmoete ik, Ben De Ruyter (Belg van 43j), een Zuid Afrikaanse dame, Babitha Mothi (Indisch Zuid Afrikaanse van 34j). Wij verhuizden naar Belgie. Op 18 februari 2003 huwde wij te Deurne, Antwerpen. Na drie jaar vertrokken we terug naar Zuid Afrika en vergezelde Babitha haar zonen van 7 en 9 jaar oud ons, die voordien bij hun grootmoeder daar hadden verbleven.
In 2008 verhuizden we terug naar Belgie met haar zonen. De jongens gingen beide naar school. De oudste ( 14 j ) had van jonge leeftijd hartproblemen en werd geopereerd in UZ Gent. De operatie verliep goed.
In 2011 besloten we terug naar Zuid Afrika te gaan om daar een Fish and Chips Take Away uit te baten. In 2014 opende we de Take Away en we waren genoodzaakt deze in 2017 te verkopen , daar het door de economische toestand moeilijk werd om zaken te doen. Na 2 jaar uitbating hadden we geen elctriciteit , 2 a 3 dagen per week , en later geen water.
We verkochten de zaak. Dan probeerde we werk te vinden, maar met een 45% werkeloosheid, was ook dat onmogelijk en besloten we in 2019 om terug naar Belgie te verhuizen.
Na het reisverbod van 2020 ( Covid ), besloot ik begin 2021 al eerder te vertrekken om alles klaar te maken voor heel de familie ( vrouw en 2 zonen ).
Ondertussen was ik 61j oud, en mijn vrouw 52j (18 jaar gehuwd ), en konden mijn vrouw en haar ( volwassen ) zonen geen visum verkrijgen vooraleer ik vast werk vond.
Na 2 jaar ( 2023) is mijn vrouw naar Belgie kunnen komen ( met een Nederlands visum ), en hebben we in Belgie familiehereniging aangevraagd. Zij ontving een oranje kaart ( voor 6 maanden ) en begon te werken onmiddelijk na haar aankomst hier, en werkt nu nog steeds. De familiehereniging werd tot op heden geweigerd. Ik heb na 4 jaar zoeken nog geen vaste betrekking, dus zitten we nog steeds in de familiehereniging procedure.
De 2 zonen ( nu 31j en 28j ) verblijven nog in Zuid Afrika , maar kunnen geen werk vinden om huishuur en vaste kosten te betalen. Wij sponseren hen al 2 jaar.
De oudste zoon heeft tegenwoordig terug hevige hartklachten, maar kan niet behandeld worden in Zuid Afrika ,daar de operatie die hij op 14 jarige leeftijd kreeg, daar bij de artsen ongekend is. De artsen in Belgie kunnen hem wel behandelen, maar de zoon krijgt geen visum. Zonder behandeling gaat zijn toestand achteruit ( is levensbedreigend ), en mijn vrouw kan, aangezien wij in een familiehereniging procedure zitten, Belgie niet verlaten om haar zonen te bezoeken.
Als ik werk vind krijgt mijn vrouw na 6 of 9 maanden een verblijfkaart en kan ze het land verlaten, om haar zonen te bezoeken.We hopen dat de oudste zoon er dan nog is.