JuridischForum.be

Is iemand die seropositief is, verplicht dit te melden bij opname in een ziekenhuis/spoedopname?
Maakt het verschil als hij verwondingen heeft?
Om dit verhaal even verder uit te werken:
Als een patiënt zijn HIV status verzwijgt en de verpleegkundigen ontdekken het toevallig doordat zij HIV remmers vinden. Zijn zij dan toegelaten de gezondheidswerkers die bij die patiënt komen in te lichten?

Voor je eigen welzijn vermeld je dit

Na twee dagen weten zij het toch hoor en dan als je het niet vermeld heeft.

Met welke bedoeling stelt u deze vraag? Vanwege het idee dat u als seropositieve nadelig zult gediscrimineerd worden? Of is er echt zo een voorval geweest. Allessinds, als ze u vragen bij de opname of u HIV hebt, dan mag u daar niet over liegen. Stel dat er toevallig iemand door u dan ook besmet raakt, dan zullen ze u kunnen aanklagen wegens dat liegen. Als ze u niets hebben gevraagd en er raakt toevallig iemand vermeld, dan weet ik niet in hoeverre u ervoor aansprakelijk kan wieden gesteld.

Het beste is dit toch te melden, zodat er de nodige voorzorgen kunnen worden genomen om besmetting te vermijden. Verder nog de vraag of deze vraag van u hypothetisch is, of over een specifiek geval gaat?

Ik stel deze vraag niet als persoon met HIV. Ik sta aan de andere kant.
Als verpleegkundige heb ik onlangs ontdekt dat een patiënt die met nogal wat verwondingen opgenomen is, verzwegen had dat hij HIV heeft.
Ik wou gewoon eens weten hoe dat juridisch in elkaar zit.
Natuurlijk wil je als medewerker van een ziekenhuis je job in alle veiligheid kunnen doen.

Ik stel deze vraag niet als persoon met HIV. Ik sta aan de andere kant.
Als verpleegkundige heb ik onlangs ontdekt dat een patiënt die met nogal wat verwondingen opgenomen is, verzwegen had dat hij HIV heeft.
Ik wou gewoon eens weten hoe dat juridisch in elkaar zit.
Natuurlijk wil je als medewerker van een ziekenhuis je job in alle veiligheid kunnen doen.

Is dit gevraagd geweest aan de persoon in kwestie of die HIV heeft? In principe mag die hier niet voor liegen, want dan zijn alle gevolgen zoals besmetting voor zijn rekening. Of hij spontaan moet melden HIV te hebben weet ik niet. Als ik u was zou ik de behandelende arts erover aanspreken, dit om risico's te beperken. Of u kunt hem er attent op maken dat u een doosje HIV-medicatie zag liggen daar. Normaal kan de behandelende arts aan het dossier (of kan hiervoor de huisarts opbellen indien het geen elektronisch dossier is) dus kan die zo achterhalen of de patient HIV heeft. Als verpleegkundige heeft men niet het beroepsgeheim naar de behandelende arts toe.

Ik kan er echter wel naast zitten (ik ken niet alle wetgevingen vanbuiten, baseer me op de lessen beroepsgeheim van mijn opleiding geneeskunde). Allessinds kan u de patiënt er persoonlijk over aanspreken dat u die medicatie bij hem zag en hem erop wijzen wat de mogelijke gevolgen hiervan zijn en hem zo aanzetten om de arts in te lichten.

Ik wou gewoon eens weten hoe dat juridisch in elkaar zit.
Natuurlijk wil je als medewerker van een ziekenhuis je job in alle veiligheid kunnen doen.

U heeft 100% gelijk, maar ik zou die vraag toch even stellen aan je overste of hoofd van je afdeling, die moeten je zeker kunnen op antwoorden, en je ook melden wat je moet doen als je zo nog iemand voorhanden heeft.

Persoonlijk vind ik dat men dit spontaan zou moeten melden, wat daar de wetgeving over is dit weet ik echt niet.

Ik stel deze vraag niet als persoon met HIV. Ik sta aan de andere kant.
Als verpleegkundige heb ik onlangs ontdekt dat een patiënt die met nogal wat verwondingen opgenomen is, verzwegen had dat hij HIV heeft.
Ik wou gewoon eens weten hoe dat juridisch in elkaar zit.
Natuurlijk wil je als medewerker van een ziekenhuis je job in alle veiligheid kunnen doen.

Ik werk ook in de zorg.

Er is toch gedeeld beroepsgeheim ?

Akkoord,
Gedeeld beroepsgeheim helpt als de patiënt gekend is in het ziekenhuis.
In dit geval was hij nog nooit in ons ziekenhuis geweest en bijgevolg wist niemand van zijn seropositieve status.
Ik heb meneer voorzichtig aangesproken over de medicatie die wij gevonden hebben. Hij gaf direct toe seropositief te zijn, maar werd vervolgens boos.
Hij stelde dat wij het recht niet hadden dat potje met medicatie te controleren. (Kan kloppen, weet ik niet)

Door het niet melden en gelet op de verwondingen die een reel risico voor het verzorgend personeel inhouden stelt hij zich bloot aan het risico op vervolging indien een van de zorgverstrekkers besmet raakt.

In het begin van dit academiejaar nog een vergelijkbare casus gehad aan de KUL met prof. Van Nerom.

Om dit verhaal even verder uit te werken:
Als een patiënt zijn HIV status verzwijgt en de verpleegkundigen ontdekken het toevallig doordat zij HIV remmers vinden. Zijn zij dan toegelaten de gezondheidswerkers die bij die patiënt komen in te lichten?

Ik dacht dat een patiënt nooit never jamais zijn eigen persoonlijke medicatie mag nemen tijdens hospitalisatie en dat alle medicatie dan door het ziekenhuis verstrekt 'moet' worden.
Voor mijn oude moeder die al meerdere malen gehospitaliseerd is geweest is dat altijd zo moeten gaan, en in verschillende klinieken. Ze neemt een 7-tal soorten medicatie dagdagelijks die voor haar echt noodzakelijk zijn. Haar eigen pillen mag ze in het ziekenhuis niet nemen, zelfs niet met een volledige lijst van haar huisarts, nee het ziekenhuis wil die pillen absoluut vanuit eigen apotheek leveren en geven want ze willen volledige controle over haar medicatie. Vooral bij magistrale bereidingen, maar ook bij andere medicatie is dat al een groot probleem geweest, die krijgt ze de eerste dagen dan meestal niet wat tot een complete verstoring van haar medische toestand kan leiden. Terwijl ze ze bij wijze van spreken op zak zou kunnen hebben.

Los daarvan begrijp ik uw vraag en bezorgdheid heel goed.

PS ik heb het dan niet over medicatie die niet verenigbaar zou zijn met haar behandeling in het betreffende ziekenhuis.

De melding is niet verplicht wat ik spijtig vind toch zeker bij een opname.

Het kan evengoed zijn dat de behandelende arts toch door de patient is op de hoogte is gebracht.

Ik zou gewoon advies vragen bij mijn overste, desnoods spreken van patient x

Hoe dan ook, de preventiemaatregelen voor verplegend personeel (zeker opspoed) zijn zeer strikt en beschermend. Nog niet gemerkt dat als er lichaamsvochten aan te pas komen, verpleegkundigen ALTIJD handschoenen aanhebben? Zelfs tandartsen doen dat nu én mondmasker. Want het risicio dat je op spoed een HIVbesmette patient binnenkrijgt die zelf niet eens weet (of wil weten) dat ie HIVpositief is minstens even reeel.

Hoe dan ook, de preventiemaatregelen voor verplegend personeel (zeker opspoed) zijn zeer strikt en beschermend. Nog niet gemerkt dat als er lichaamsvochten aan te pas komen, verpleegkundigen ALTIJD handschoenen aanhebben? Zelfs tandartsen doen dat nu én mondmasker. Want het risicio dat je op spoed een HIVbesmette patient binnenkrijgt die zelf niet eens weet (of wil weten) dat ie HIVpositief is minstens even reeel.

Dit dacht ik toch ook. Het is toch altijd aan de verpleegkundige om de nodige maatregelen te nemen? Dit zijn nu eenmaal de risico's van het beroep.

In de casus in kwestie werd met een met bloed besmette naald door een beweging van de patient door de kleding van het verplegend personeel geprikt.

dan schiet er meteen een speciale urgentieprocedure voor de verpleegkundige in gang. Ik meen dat er dan zelfs beslist kan worden om meteen virusremmers toe te dienen. dus of de patient nu spontaan vertelt of niet HIVpositief te zijn, de staff zal dan metéén het globaal medisch dossier opvragen van de patient. (Of het àl kennen)