Gedurende 4 weken ligt hij op een eenpersoonskamer. Tot hij blijkbaar van kamer moet wisselen. Pas op die datum 25 april krijgt hij de opnameverklaring voorgelegd. Alleen deze verklaring is een kamerkeuze bevestiging. Hij krijgt dus geen blanco formulier, maar eentje waar de feitelijke toestand dat hij al vier weken in een eenpersoonskamer ligt, bevestigd. Het document wordt dan ook tot de opnamedag gedateerd. Zelf verblijft hij nog 2 weken in het ziekenhuis ook op een eenpersoonskamer. Nu recent krijgt mijn broer dus een factuur van enkele duizenden euro's te betalen. Met de dreiging dat dit binnen de 2 weken dient te gebeuren.
Pas dan komt dus uit dat hij pas 4 weken na de opname de opnameverklaring heeft ondertekend. Bij de ombudsdienst van het ziekenhuis zeggen ze dat alles juridisch in orde is. Maar een patient met asperger en met beperkte attentiespan een vooraf ingevuld document laten ondertekenen dat een feitelijke situatie zoals het ziekenhuis die gecreëerd heeft te bevestigen vind ik persoonlijk ethisch nogal onfatsoenlijk. Zeker gezien mijn broer arbeidsongeschikt is en van een ziekte-uitkering van paar honderd euro's per maand moet leven.
Concreet vraag ik me af:
- op de website van het ziekenhuis zelf staat dat de opnameverklaring binnen de 24u ondertekend moet worden, of als de patiënt dit niet kan, door iemand van de familie > alleen niemand heeft dit document aan mijn broer bezorgd (of daar afdoende uitleg over gegeven, de familie geïnformeerd hierover, of de ondertekening hiervan opgevolgd aangezien dit pas 4 weken later is gebeurd?
- op de website staat als de opnameverklaring niet binnen de 24u is ondertekend, dat het recht op voorkeur eenpersoons- en gemeenschappelijke kamer vervalt, aangezien niemand in het ziekenhuis dat (toevallig die vrijdag en weekend opgevolgd heeft of ons geïnformeerd heeft) hebben ze dan blijkbaar maar zelf gebruik gemaakt van dat 'recht' van mijn broer op een eenpersoonskamer te houden?
- Gedurende die 4 weken heeft niemand ons verder geïnformeerd over welke regime aan kamer hij lag, voor ons verwarrend want bij een vorige langdurige opname door de psychiater lag hij ook op een eenpersoonskamer, maar had de psychiater om een 2-persoons gevraagd, dus we gingen er verkeerdelijk van uit dat we in een vergelijkbare situatie zaten
- blijkbaar resulteert de passiviteit van het ziekenhuis in een voor hen gunstige situatie, die ze na vier weken bij een kamer wissel dan legitimeren door het vooraf ingevulde document aan mijn broer te bezorgen en laten tekenen. Had hij toen het recht om dit te weigeren? Gezien hij deze kamerkeuze niet gemaakt had? En hadden ze toen niet moeten zeggen dat hij hier bezwaar tegen kon maken?
- bij de switch van kamer is het ziekenhuis er ook automatisch van uitgegaan dat hij van een eenpersoonskamer naar een eenspersoonskamer ging? Had men toen niet op zijn minst moeten informeren dat hij naar een goedkopere tweepersoons- of gemeenschappelijke kamer kon gaan? M.a.w. men zegt dat hij geïnformeerd was, maar men is gewoon van de ziekenhuiskeuze vertrokken, en heeft die simpelweg juridisch sluitend gemaakt door hem pas na 4 weken dat document te laten tekenen.