Geachte,
Ik heb begin 2012 wegens een val 3 gebroken rugwervels opgelopen en ben in maart 2012 geopereerd aan de rug in een lokaal ziekenhuis (Spondolydese) door een orthopedisch chirurg die wat van alles doet (van het maken van steunzolen, behandelen van een gebroken teen tot het plaatsen van nieuwe heupen en het behandelen van een gebroken rug). Er werden 10 schroeven in mijn wervelkolom gedraaid samen met 2 staven overheen 5 rugwervels.
Daar 8 van de 10 schroeven misplaatst waren ben ik op het nippertje aan de verlamming ontsnapt: 7 schroeven gingen door het ruggenmerg (spinaal kanaal) waarvan een bepaalde schroef slechts op 2 mm lag van de zenuwbaan. Een bepaalde schroef zat zelfs niet in de rugwervel, maar ernaast, tegen een rib aan.
Sindsdien had ik chronische pijnklachten die altijd maar toenamen met de tijd en ik nam uiteindelijk de zwaarste pijnstillers zoals oxycodone in maximale dagdosis. Ik ben sindsdien 66% gehandicapt en leef sindsdien van een invaliditeitsuitkering.
Eveneens kreeg ik uitvalverschijnselen zoals verlamming in de benen, pijn en tintelingen in de voeten en tenen, oncontroleerbare spiercontracties in een been, urologische problemen, seksuele disfunctie, depressie en extreme vermoeidheid: conus medullaris syndrome.
Ik ben te rade gegaan bij 8 universitaire ziekenhuizen waarvan drie Belgische en vijf Duitse ziekenhuizen bij de beste rugchirurgen.
Ik ben bij vijf Duitse topchirurgen geweest, gespecialiseerd in wervelkolomaandoeningen. Een Belgische rugchirurg zei dat mijn rugchirurgie alles behalve geslaagd was en ik kreeg de diagnose "failed back surgery" op een voorschrift voor kinesitherapie en een doorverwijzingsattest voor een bijkomend onderzoek. In hun medische rapporten waren de Belgische rugchirurgen echter veel voorzichtiger dan wat er tijdens de consultaties werd gezegd en sprak men meestal over een "suboptimale plaatsing" van de schroeven en het materiaal.
De Duitse rugchirurgen daarentegen hebben bijna allen op papier gezet dat de rugschroeven misplaatst waren, de chirurgie gefaald was en spraken over een pathologische kyfose.
Echter 4 van de rugchirurgen raadden mij aan het materiaal te laten zitten wegens risico op duralekken of liquorlekken gezien de slechte ligging van de schroeven door het ruggenmerg, de kans op verlamming, ontsteking en trombose. Eveneens kon niemand garanderen of de pijnklachten zouden verbeteren na het verwijderen van het materiaal. Een chirurg opperde dat alle klachten erger zouden kunnen worden na het verwijderen van het materiaal.
Vier andere chirurgen waren voorstander van het verwijderen van het materiaal en waren optimistischer wat betreft de complicaties.
De meningen waren dus fifty-fifty verdeeld en ik diende uiteindelijk zelf de knoop door te hakken.
Vorig jaar kreeg ik eveneens de diagnose van "chronische lumbago". Daar de situatie steeds ondraaglijker werd, heb ik uiteindelijk besloten het materiaal in juni toch te laten verwijderen. De operatie was geslaagd te noemen en ik heb veel geluk gehad aangezien er tijdens de operatie 3 scheuren in de zenuwbaan waren opgetreden (liquorlekken) bij het verwijderen van de schroeven, wat de aanwezige neurochirurgen gelukkig hebben kunnen stelpen en oplossen. Mijn behandelende arts zei mij na afloop van de operatie dat ik heel veel geluk heb gehad.
Als bij wonder verdwenen mijn pijnklachten sneller dan ik had gehoopt en werd mijn situatie met de dag beter. Voor het eerst na lange tijd zag ik het leven weer zitten...
Helaas sloeg het noodlot eind juli weer toe en heb ik omwille van een epileptisch insult een zware val meegemaakt waardoor ik een aantal uren buiten bewustzijn was, op de grond lag en niet meer kon rechtstaan. Gelukkig heb ik de 100 kunnen bellen en ben naar het ziekenhuis gebracht. Helaas heb ik door deze val een indeukingsfractuur opgelopen van 1 wervel. De minste verandering van beweging doet enorm veel pijn, zelfs meer dan voor de operatie.
Graag zou ik een klacht neerleggen tegen de eerste chirurg wegens medische fouten begaan. Dat is eveneens wat de meeste van mijn vrienden mij aanraden.
Door de aanvankelijke foutieve plaatsing van het materiaal ben ik gehandicapt voor het leven en heb ik al meer dan 4 jaar niet meer kunnen werken wat een aanzienlijk inkomensverlies met zich heeft meegebracht. De meesten van mijn vrienden, alsook andere artsen, zijn van mening dat deze chirurg mij ten minste dient te compenseren voor het aangebrachte leed (Schmerzengeld).
Het probleem is echter dat ik de indruk heb dat artsen in België elkaar beschermen en dat het toch onmogelijk is een proces te winnen van een arts. Bovendien kost een proces veel tijd en geld: een goeie advocaat gespecialiseerd in medisch recht vraagt gemakkelijk 500 EUR per uur. Bovendien is de arts in kwestie een gerechtelijk expert die bijgevolg zijn wegen wel zal kennen en waarschijnlijk toch met alles kan wegkomen.
Het enige waar ik misschien kan op hopen is een minnelijke schikking met
Kunt U mij hierbij helpen aub (juridisch advies, mogelijks minnelijke schikking met de arts of het ziekenhuis)? Eventueel een klacht bij de Orde der Geneesheren?
Graag uw antwoord.
Alvast zeer vriendelijk dank bij voorbaat.
Hoogachtend,