#2 , 29 mei 2016 02:47
Dit is niet enkel mijn ervaring met de psychiatrie.
Je komt binnen, omwille van andere.
Je krijgt een gesprek met een psychiater( in mijn geval geval een UPC stagair die nog niet afgestudeerd is), voor 30 minuten.
Uit ervaring weet ik, je krjjgt medicatie voorgeschreven, dat ze willen dat je het s' avonds al moet innemen ( op vertrouwen ofzo?) zonder dat je medische bij werkingen hebt geweten. Zonder dat je de tijd hebt om de bijsluiter te lezen. Deze psyhiater heeft je amper gezien en schrijft je medicatie voor dat je voor de rest van je leven zal moeten ingeven.
Daarna eindigde ik me 1?5 jaar in d psychiatrie, waarop zij, me aandringen op ontslag, alles gaat langzaam, ik wet niet eens hoe ik dot moet zeggen. Een scheidrechter van eerste klas zat weken op een gesloten afdeling en zijn advocaat moet hem er uit krijgen, na weken, tegen de zin van psychiaters, omdat hij het "recht" had. Na drie weken was hij vrij..
Moet iedereen, in problemen, je komt niet zomaar op gesloten afdelingen terecht, wordt er dan verwacht dat je het recht systeem kent en de medische bijsluiter van medicatie opvraagt enzo....is dit wat er verwacht wordt van ons?
Na tiental jaren begin ik te klagen over de bijwerkingen van de medicatie en een andere stagiear verteld me, ik heb besproken met een ervaren dokter dat we de medicatie moeten verhogen. Het is alles behalve specifiek en ik hoop dat some1 will.
No1 cares en that is the problem, iedereen ziet me aan als een zot, ik steek mijn tong soms uit terwijl ik winkel in de Carrefour en mensen kijken me aan alsof ik zot ben en dan pas besefte ik dat ik mijn tong uitstak. Zo zot dat niemand er om geeft en alle psychiaters vrijspel geeft. GUESS WHAT, het is een bij werking van de FUCKING medicaite die ik al 8 jaat neem...voel ik me geholpen? NEE.