Het ene spreekt het andere niet tegen? Dat zegt heel veel over de wetenschappelijkheid van de psychiatrie toch?
Schizofrenie en vele andere "aandoeningen" worden omschreven als ongeneeslijk. Als iemand jaren na datum zonder enige behandeling ( pillen of therapie) een normaal leven kan leiden, dan hebben artsen dus volledig vrij spel. Een arts heeft maw het RECHT om verkeerde diagnoses ( ervan uitgaande dat psychiatrie wetenschap is) te stellen en ongestraft te blijven? Daar komt het toch op neer, niet?
Die persoon gaat bv. bij de oogarts in die kliniek, geeft zijn siskaart en meteen komt er een dossier tevoorschijn waaruit blijkt dat die persoon schizofreen is. Dat is toch waanzin.
U haalt weer alles zomaar door elkaar en verdraait zoals steeds de antwoorden die u krijgt.
Als "kenner" zou u toch moeten weten dat het net een typisch kenmerk is van deze ziektes dat dikwijls ze optreden in vlagen. Lange acute ziekteperiodes wisselen af met dikwijls jarenlange geestelijke gezondheid tot ze weer "getriggerd" worden door een of ander extern gebeuren.
Een klasgenoot uit de middelbare school werd op 17 jarige leeftijd gecolloceerd. Er werd schizofreen én manisch-depressief gedrag vastgesteld. Na drie jaar was zijn toestand dermate verbeterd dat hij een eenvoudige kantoorjob kon uitoefenen. Eén jaar later slaagde hij in het ingangssexamen Burgerlijk Ingenieur (zonder zijn hoger middelbaar onderwijs voltooid te hebben) en studeerde zonder problemen vijf jaar later af als Burgerlijk Ingenieur. In de 7 daarop volgende jaren klom hij op tot een directiefunctie. Hij was intussen ook gehuwd. Alles leek prima te gaan tot de dag dat zijn vrouw hem verliet. Binnen de kortste keren moest hij terug in de psychiatrie te worden opgenomen en waren de vroegere verschijnselen er terug.