medisch dossier opvragen kind

[Qbek]

Kan een ouder een medisch dossier opvragen van zijn kind?
Kan ik een arts verplichten om informatie vrij te geven over z'n behandeling (minderjarige)?

[Franciscus]

Gezien ouder de wettelijke vertegenwoordiger is kan dat uiteraard.
Beide ouders hebben ( uitgezonderd een beslissing van de rechtbank wegens ontzetting ouderlijke macht) deze bevoegdheid.
https://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q= ... 0239,d.ZWU" onclick="window.open(this.href);return false;.
Een aantal gegevens zullen echter via uw vertrouwensarts doorgegeven worden.

[Qbek]

Gezien ouder de wettelijke vertegenwoordiger is kan dat uiteraard.
Beide ouders hebben ( uitgezonderd een beslissing van de rechtbank wegens ontzetting ouderlijke macht) deze bevoegdheid.
https://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q= ... 0239,d.ZWU" onclick="window.open(this.href);return false;.
Een aantal gegevens zullen echter via uw vertrouwensarts doorgegeven worden.

Hartelijk dank hiervoor!!!

[BrechtS]

Gezien ouder de wettelijke vertegenwoordiger is kan dat uiteraard.
Beide ouders hebben ( uitgezonderd een beslissing van de rechtbank wegens ontzetting ouderlijke macht) deze bevoegdheid.
https://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q= ... 0239,d.ZWU" onclick="window.open(this.href);return false;.
Een aantal gegevens zullen echter via uw vertrouwensarts doorgegeven worden.

Ik zie nergens in uw link dat er sprake is van ouders die het dossier opeisen van hun minderjarig kind. Ouders kunnen dat, maar ze kunnen niet alles opeisen. Zoals op uw link wordt uitgelegd dat bepaalde zaken die gevoelige informatie bevatten kunnen worden weggelaten bij de ter inzage van het medisch dossier. En dit zal hier van belang zijn.

Een klein voorbeeld: stel dat een meisje van 16 naar de arts gaat zonder medeweten van de ouders omdat ze zwanger is en een abortus wilt. Ze zal natuurlijk benadrukken dat de arts niets tegen haar ouders mag zeggen. Dan hebben we zo geleerd bij E-lijn (ethiek en exporatie) dat we niets mogen zeggen tegen de ouders (zou een ethische beroepsfout zijn aangezien het kinde bekwaam genoeg is om zelf te beslissen). We moeten dan dus inspelen op het meisje en proberen haar te overtuigen dat ze het zelf aan de ouders zegt, of u alsnog toestemming geeft hiertoe. Mijn moeder heeft als CLB-arts dit al meegemaakt en heeft dan zelfs geregeld dat de huisarts van het meisje met haar naar Nederland ging omdat ze al te laat was voor een abortus in België. En achteraf hebben ze het meisje kunnen overtuigen het toch aan de ouders te vertellen.

En stel dat het meisje blijft weigeren om de ouders in te lichten, dan zal het alsnog in het medisch dossier terecht kunnen komen. Als dan de ouders een jaar later, dus het meisje is dan 17 en dus nog steeds minderjarig, het medisch dossier willen inkijken, dan valt dat in de categorie van gevoelige informatie die de arts dan niet doorspeelt naar de ouders. Als dat nu net de rede tot inzage was, dan zullen de ouders dus eisen om toch nog die documenten te zien. Dan zal de arts blijven weigeren want het afgeven van gevoelige informatie die door de patiënt zelf niet wordt toegelaten om ingekeken te worden, is een ethische beroepskosten. Dus volgens mij kunnen de ouders dan het document niet opeisen.

Dus het zit wat complex in elkaar, dus dringt te vraag zich wat Qbek tracht te bereiken.
Was er een poging tot inzage van het medisch dossie maar is die geweigerd?
Of moet u het nog gaan vragen bij de arts maar wou voor de zekerheid nog eens vragen of u er recht op had?
Dan is de vraag welke leeftijd het kind heeft (16-17 jarigen worden vaak al als handelingsbekwaam gezien en daar zal men dus minder rap zomaar het medisch dossier van geven, en hoogstwaarschijnlijk eerst bespreken met het kind of die wel toestemming geeft)?
En dan is de vraag wat u wilt bereiken met de inzage? Denkt u dat er iets niet is verteld geweest maar wat wel in het medisch dossier zit? Zie de link van Fransiscus, dat afgeven van die documenten zal dan niet zijn gebeurd mogelijks vanwege de daar opgesomde redenen. Of bent u van plan het medisch dossier zelf te houden? Wat volgens mij niet kan. Of wilt u gewoon eens even nazicht doen van het dossier? Of denkt u dat er problemen zijn met de behandeling zelf?

Dus kortom: wat is de hele context van deze vraag?

Een tip: praat er eerst eens over met de behandelende arts, want de kans bestaat dat wat u wilt te weten te komen met de inzage van het medisch dossier niet zal gaan om ethische redenen (denk aan dat document van Fransiscus).

[Qbek]

Kort beschrijving.

M'n zoon krijgt rilatine toegediend om beter te presteren op school.Echter bevestigt het school dat het voor hem geen verschil uitmaakt.
Ik heb naar de kinderpsycholoog en de moeder gevraagd waarom rilatine moet worden verder genomen,echter krijg ik geen respons..
De kinderpsycholoog zegt dat ik toestemming nodig heb van de moeder om m'n zoon z'n dossier in te kijken en de moeder lost niets.

[Franciscus]

Daarom de regel dat een aantal gegevens slecht via vertrouwensarts doorgegeven worden dus van arts tot arts.
Trouwens uit een medisch dossier worden steeds de persoonlijke nota's gehaald.
Net zoals met een inbeslagname van het medisch dossier gebeurd door een officier van gerechtelijke politie op bevel van een onderzoeksrechter.
Maar het is niet de OGP die het dossier doorneemt ...dat doet de vertegenwoordiger van de orde van artsen. Nadat deze alle persoonlijke nota's uit dossier heeft gehaald wordt het aantal pagina's beschreven genummerd en in een verzegelde omslag gestoken.
Het zijn dan gerechtsdeskundigen (dokters specialisten) die in opdracht van parket /OR het dossier bekijken en hun verslag overmaken aan het gerecht

[eylis]

En een héél belangrijk detail dat me opvalt in deze case: het kind krijgt rilatine voorgeschreven... Is poster zeker dat dit voorgeschreven is door een PSYCHOLOOG? Dat kàn niet. Een psycholoog is géén dokter. Alleen een psychiater kan dit.
In mijn eigen ervaring heb ik hetzelfde in mijn omgeving meegemaakt. Een kind dat rilatine en andere anti-psychotica kreeg voorgescheven door een psychiater en deze wilde ook geen inzage verschaffen in het dossier van het kind (meer bepaald een diagnos aan de andere ouder. Wel zo gauw je laat weten dat je WEET dat het je recht als ouder is en dat de dokter de PLICHT heeft de diagnose te melden aan de ouder (in het belang van het kind zoals in dit geval) En met het laten vallen van "orde van geneesheren" draait zo'n hardnekkige dokter toch wel bij.

[Franciscus]

Beide ouders hebben nu steeds co-oudersschap wat het gezag betreft dus is steeds van toepassing of een van de ouders moet uit ouderlijke macht ontzet zijn wat zeer weinig voorkomt. Wet is in 2006 gewijzigd
als ik me niet vergis.

[BrechtS]

Kort beschrijving.

M'n zoon krijgt rilatine toegediend om beter te presteren op school.Echter bevestigt het school dat het voor hem geen verschil uitmaakt.
Ik heb naar de kinderpsycholoog en de moeder gevraagd waarom rilatine moet worden verder genomen,echter krijg ik geen respons..
De kinderpsycholoog zegt dat ik toestemming nodig heb van de moeder om m'n zoon z'n dossier in te kijken en de moeder lost niets.

Sorry dat ik pas zo laat nog eens terug kom op dit topic.
Geen idee hoe een psycholoog in staat is om te beslissen over de rilatine. Dat is aan een psychiater. Mijn broer heeft ADHD en ik ken het effect van rilatine: na het nemen begint het te werken (begint, dus niet een plotse omslag) en dat werkt dan goed voor een halve dag, dan mindert het effect en dan 's avonds het omgekeerde. Het verloop kunnen we goed zien in zijn resultaten: de toetsen in de ochtend hebben beduidend betere resulaten dan de toetsen in de namiddag. En 's avonds zijn we zelf ooggetuige. Al hetgeen de rilatine overdag wegneemt, geeft het 's avonds terug. En dat lijkt dan soms op een explosie te gaan: komt hij thuis nadat hij die dag van 1 leerkracht een opmerking heeft gehad (een toets die niet getekend was door de ouders) en is hij somber. Als je hel dan 1 opmerking geeft (in de aard van 'Woutje, raap u jas en helm eens van de grond, die horen daar niet') dan is het niet meer te houden, begint hij te roepen en tegen te werken. Heeft hij echter een goede dag gehad, komt hij springend met de deur in huis te vallen, alles moet hij uitleggen op een halve minuut blijkbaar en na die halve minuut valt zijn aandacht op iets anders en moet hij daar toch ook over praten.
Dat werkt innerverend.

Wat vaak wordt gedaan als rilatine niet helpt, is de dosis verhogen. De psychiater moet dat wel ondersteunen en voorschrijven (geneesmiddelen zijn geen wondermiddelen noch zijn het snoepjes). U hebt recht om te weten waarvoor u zoon rilatine krijgt. Volgens de andere forumleden is die informatie afdwingbaar, dus zou ik u met die argumenten naar de psychiater begeven die de middelen voorschrift (of toch de arts die dat doet, want ik twijfel of de huisarts dat ook lag). Natuurlijk zal men met meerdere factoren rekening moeten houden als men zomaar wilt beweren dat de behandeling niet werkt:
- hoelang is de behandeling al bezig (kans dat de medicatie nog niet is aangeslaan bij de patiënt, of kans dat de patiënt gewend is aan de medicatie en dus de dosis verhoogt dient te worden voor hetzelfde effect)
- wie de beoordeling geeft dat de medicatie werkt, en of die wel objectief is (stel dat de medicatie werkt voor 15%, dan werkt hij wel, maar wie zegt dat de school de nadruk legt op die andere 85% en daarom zegt dat de medicatie niet werkt?)
- wanneer wordt er beoordeelt of de medicatie werkt (te dicht bij de inname zal de medicatie nog moeten inwerken, maar te laat na de inname zal het effect sowieso vermindert zijn en kan men dus ook foutief zeggen dat het niet werkt)
- hoe werkt de specifieke medicatie in op de stoornis
- welke stoornis is het

Die kaatste 2 kunnen enkel een artsen bepalen want psychologen hebben geen kennis van medicijnen (weten wel wat het gewenste effect is misschien, maar niet de hele theorie en chemie erachter, wat de arts wel wordt geacht gekend te zijn). Blijkbaar hebt u afdwingbaar recht om te weten wat de diagnose is. Mij lijkt het namelijk nogal raar dat men geen diagnose meedeelt. ADHD en dyslexie en autisme en andere van die loorstoornissen hebben recht op extra hulp zoals meer tijd voor examens/toetsen, grotere versie van het examen/de toets, en grotere verdraagzaamheid van de leerkracht naar fouten gerelateerd aan de leerstoornis. Ik weet niet of dat wettelijk bepaald is, want de extra hulp die scholen aanbieden aan de mensen met leerstoornissen wisselt van school tot school. Wel weet ik dat men kan aanklagen als de school niet de juiste voorzieningen treft voor mensen met leerstoornissen (of andere afwijkingen) en daarvan zijn er al genoeg antecedenten waarvan er ook al de media hebben gehaald.

Ik zou dus ook controleren wat de school zelf doet: stel dat uw zoon ADHD heeft (wat meest logisch is als er sprake is van rilatine), dan heeft die zoals een dyslecticus recht op extra 'faciliteiten' zoals bijvoorbeeld extra tijd voor toetsen/examens, aangepast formaat van de toetsen/examens (groter lettertype, grotere interlinie...). Als ze hem niets van faciliteiten toekennen, lijkt het me ook niet zo onlogisch dat de medicatie niet voldoende zal helpen voor zijn prestaties. Zo zijn er scholen die mensen met leerstoornissen in een aparte ruimte steken voor de emamens, waar men met veel minder zit, dus minder afleiding en vooral makkelijker hun extra tijd te geven. Maar dan moet u natuurlijk wel eerst zeker zijn dat het gaat over een leerstoornis.

[Qbek]

Excuseer,het klopt ,het is een Psychiater.

1.Deze psychiater zal wel mondelinge gegevens doorgeven,niets schriftelijk en deze ALLEEN mits toestemming van de moeder!!!!(die ik natuurlijk niet heb)
2.Volgens de rechter ben ik in fout want ik moet contact opnemen met deze psychiater,ook al is deze "maar" mondeling.
3.Volgens de rechter: Het feit dat de moeder geen informatie door geeft aan de vader (gezamenlijk overleg!!) is hier niet ten kwade trouw.
Sommige kinderen hebben nood aan een dosis rilatine dezer tijd.

Kwas er stil van......sprakeloos.