Bovendien ben ik door een exotisch beestje gestoken wat de zaak nog wat gecompliceerder maakt.
Weet u ook welke teek? En was dit in Europa? of de VS?
De artsen-specialisten hier zeggen mij nu botweg dat het onmogelijk is dat er geen antistoffen meer te zien zijn in de standaardtesten als je Lyme hebt. "Eenmaal antistoffen, altijd antistoffen" is hun redenering.
Bij het eerste stadium van de infectie treden zowel het aangeboren als het verworven immuunsysteem in werking. De lipoproteïnen van
Borrelia burgdorferi zorgen voor de aanmaak van polyklonale IgM antilichamen. Tussen de derde en zesde week is de IgM respons tegen
B. burgdorferi het hoogst. Specifieke IgG reacties treden op tegen een oplopend aantal antigenen van B. burgdorferi gedurende de volgende weken en maanden sinds de infectie.
B. burgdorferi wordt voornamelijk gedood door de B-cel respons dat voor een lysis zorgt door middel van het complement systeem (Goodman et al. 2005). Personen die besmet waren met
B. burgdorferi en genezen waren, blijken nog steeds even vatbaar te zijn bij een herbesmetting (Sonenshine 1993).
Borrelia burgdorferi kan meerdere jaren overleven in de huid, gewrichten en/of de huid. Er zijn
meerdere genen verantwoordelijk voor de translatie van zeer homologe lipoproteïnen op het
buitenste membraan van de bacterie. Tevens wordt de translatie van membraanproteïnen
verminderd gedurende de infectie. Tijdens de eerste fases van de verspreiding van
B. burgdorferi in
de gastheer zal een membraanproteïne (VlsE) dat blootgesteld is aan de buitenkant constant
veranderen. Het plasmide dat voor VlsE codeert kan 10^30 varianten produceren.
Borrelia burgdorferi kan in mindere mate complementfactor-H binden, waardoor de bacterie
beschermd wordt tegen lysis door het complement systeem (Goodman et al. 2005).
De diagnose van de ziekte van Lyme kan op verschillende manieren. Tijdens de beginstage bij de ziekte van Lyme kan een biopsie genomen worden aan de rand van het EMletsel. Wanneer het biopsie-staal op een Barbour-Stoener- Kelly medium wordt gebracht, kan er een definitieve diagnose afgelezen worden (Goodman et al. 2005; Sonenshine 1993). Verder kunnen er ook serologische
testen gedaan worden. Bij een infectie, treed een immuunrespons slechts traag op. Na 3 weken begint het
het lichaam met de aanmaak van IgM, nadien IgG. Een serologische test kan dan ook alleen maar gedaan worden
na minstens één à twee maanden na de besmetting, wil men IgG opsporen na een tekenbeet. Voor het serologisch
testen op de ziekte van Lyme worden er twee testen uitgevoerd. Eerst wordt er een enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) uitgevoerd. Positieve ELISA testen worden dan opnieuw onderzocht via Western blotting.
Na een behandeling met antibiotica, verdwijnt het gehalte aan IgG (en soms ook IgM) zeer traag. Zo kan een besmette persoon nog jaren, soms voor de rest van zijn leven, nog positief testen op de ziekte van Lyme na een succesvolle behandeling (Goodman et al. 2005; Sonenshine 1993; De Clerck 2005).
De ziekte van Lyme kan behandeld worden via een antibiotica kuur. Indien er neurologische klachten
zijn, dient deze intraveneus toegediend te worden. Een antibioticum dat gebruikt wordt voor de
behandeling van de ziekte van lyme is doxycycline.
Bronnen:
De Clerck, L. (2005). Zeldzame ziekten. Geraadpleegd 10/06/2011,
http://users.telenet.be/zeldzame.ziekte ... 282%29.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Sonenshine, D.E. (1993). Biology of Ticks: volume 2 New York: Oxford University Press.
Goodman J.L., Dennis D.T., Sonenshine D.E. (2005). Tick-Borne Diseases of Humans. Washington:
ASM Press.
?