Schijnhuwelijk met rwandese die al bevel tot verlaten van et grondgebied had.

[Bjorn Vallons]

Beste ,

in 2015 ben ik de wat ik toen aanzag als de liefde van mijn leven leren kennen op het internet .
Zij verbleef in vluchtelingenhuis in Testelt. Mijn ex vrouw was toen echter al in het bezit van een document dat zij uitgeprocedeerd was en het grondgebied moest verlaten. Ik was hiervan niet op de hoogte. Van zodra we bij elkaar waren begon eigenlijk de lichte uitoefening van druk naar mij toe om te trouwen en kinderen. in Juli hebben we mekaar leren kennen , waarna mijn vrouw kortelings daarna in verwachting was van ons dochtertje van wie we spijtig genoeg op net geen 6 maand via abortus in +UZ leuven afscheid moesten nemen door een zware handicap. Erna was er voor mij een zwart gat , noem het depressie , maar bij mijn ex was daar totaal niets van te merken. Tussen ons leek alles normaal in mijn ogen , we trouwden 1/12/2015 kortelings daarna raakte mijn vrouw weer in verwachting van ons zoontje Lucas dewelke blaakt van gezondheid. Echter onmiddelijk na de geboorte van deze laatste heeft mijn ex zonder mijn medeweten een langdurend anticonceptiemiddel laten inplanten en was onze fysieke relatie gedaan. Ons zoontje Lucas werd geboren op 09/01/2017.Tot dat Lucas wel ongeveer een jaar moet zijn geweest wou mijn ex niet gaan werken waardoor ik enige kostwinner was en dit de nodige financiele druk op onze relatie , die geen enkel fysiek contact meer vertoonde, ik sliep in de zetel en zij in het bed.Toen mijn ex met het verhaal kwam dat we moesten verhuizen naar de stad Aarschot , waar het voor haar makkelijker zou worden om zich te verplaatsen, om onze relatie te redden. Dit gedaan hebbend werd het uiteraard niet beter . Zo erg dat zij zelfs een reis naar Rwanda boekte voor zichzelf en Lucas . Ik heb echter kunnen vermijden dat deze laatste zijn reispaspoort in haar bezit kwam en Lucas zodoende bij mij bleef. Ik ben naar de politie geweest om dit alles uit te leggen om daar als antwoord te krijgen dat dit niet mogelijk was omdat het feit nog niet gepleegd was.Lang verhaal kort , ik heb toen een echtscheidingsprocedure laten starten waar ik heb moeten vechten voor co ouderschap te krijgen van haar . Ik was ondertussen een schuldbemiddelingsprocedure gestart om de financiele put die was ontstaan niet groter te laten worden. Hieraan wou zij niet deelnemen dus is dit alles op mijn schouders terechtgekomen. Daar ik dus een kind bij mij heb in co ouderschap en onder schuldbemiddeling sta en allimentatie moet betalen voor mijn oudste zoon Sam uit een vorig huwelijk kunt u zich met 600 euro huur te betalen kunt u mijn financiele toestand wel schetsen. Tijdens de echtscheidingsprocedure heb ik mijn advocate gevraagd naar een annulatie van het huwelijk en over het feit dat zij in bezit was van het bevel om het grondgebied te verlaten , daar liep ik op een muur dat dit een zeer moeilijke zaak was om te bewijzen. Ik ben daarover een andere mening aangedaan , de feiten spreken volgens mij boekdelen. In 2020 was de ectscheiding dus een feit , en sindsdien pas ik veel meer op Lucas dan mijn ex en heb ik met verschillende mensen gesproken die mij vertelden van toch deze annulatie te proberen verkrijgen samen met et verlaten van het grondgebied door mijn ex . Lucas heeft de Belgische nationaliteit en mijn naam , mijn ex heeft tot nu toe de belgische nationaliteit niet.
Wat zijn mijn kansen en werkwijze om hier toch gerechtigheid te laten geschieden en toch mijn zoontje niet te verliezen? Welke instanties moet ik inschakelen?

Hopend op een snelle reactie
Hoogachtend


Vallons Bjorn

[iota]

Schijnhuwelijk bewijzen is aartsmoeilijk. Het kan wel, want iemand hier op het forum is dat alvast gelukt. Het zal er op aankomen te kunnen bewijzen dat uw ex nooit de intentie heeft gehad om een duurzame relatie met u te beginnen.

Al spreken de feiten in uw ogen boekdelen en lijkt het uitwijzingsbevel een sterk punt, de rechtbank kan daar toch anders over denken. Bewijzen wat iemands intentie al dan niet was, is moeilijker dan je op het eerste gezicht zou denken.

Ons verhaal:
Hoogbejaarde vader trouwt, zonder medeweten van zijn kinderen, met een Wit-Russische. Ze hebben elkaar slechts kort daarvoor leren kennen en verstaan elkaar niet. Na de eerste ontmoeting dringt mevrouw meteen aan op een huwelijk. Zodra vader daarmee instemt, reist ze naar haar thuisland ‘voor de papieren’. Bij aankomst wordt ze zogenaamd gedwongen in een hotel te werken om haar schulden af te betalen, waardoor ze niet kan terugkeren. Vader maakt een substantieel bedrag over om haar vrij te kopen van een vermeende pooier. Dit bedrag staat na zijn dood nog op haar spaarrekening.
Ze was zogenaamd al lang gescheiden, maar pas tijdens deze reis regelt ze een snelle scheiding van haar ex. Luttele weken na het huwelijk met vader reist ze opnieuw naar haar thuisland en gaat daar opnieuw officieel samenwonen met haar ex, terwijl ze in België officieel bij vader woont. Telkens ze de Schengenzone verlaat of betreedt, wordt dit geregistreerd. Hierdoor en door de stempels op haar paspoort is aantoonbaar dat ze zeer vaak bij haar ex verblijft.
Zodra ze hier haar verblijfsvergunning heeft, wil ze scheiden. De procedure wordt ingezet, maar halverwege door haar weer gestopt. Zogenaamd wil ze het opnieuw proberen. Maar nu wil ze haar zoon, in de dertig en werkloos, ook naar België halen.
Mevrouw heeft nog steeds de Wit-Russische nationaliteit en geen inkomen. Bovendien is de zoon meerderjarig, dus gezinshereniging is geen optie. De zoon kan enkel via een tenlasteneming van vader naar België komen. Dit valt toevallig samen met de plotse intrekking van de door mevrouw geïnitieerde echtscheidingsprocedure.
Bij de gemeente ruikt men al van begin af onraad. Vader is hoogbejaard en wordt naar men vreest zwaar onder druk gezet. Ze ondernemen actie, maar tevergeefs. Tijdens een ondervraging door de vreemdelingenpolitie verklaart mevrouw dat het huwelijk niet is geconsumeerd en dat ze aparte kamers betrekken.
Kort daarop vraagt vader de Belgische nationaliteit aan. Hij komt uit een buurland en woont al ruim 50 jaar in België, dus voor hem heeft dit geen belang. Des te meer voor zijn echtgenote, die nu prompt ook de Belgische nationaliteit aanvraagt en zodra dit geregeld is, opnieuw de echtscheiding.
Ze verschijnt nooit in persoon op de rechtbank omdat ze, zoals daarvoor, steeds in Wit-Rusland verblijft.
Vader is nu volledig gedesillusioneerd en begint tegelijk een procedure schijnhuwelijk. Op een dag kan hij niet naar de zitting komen vanwege een beroerte. Mevrouw heeft dit vernomen, reist snel naar België en verklaart aan de rechter dat ze zojuist opnieuw verzoend zijn! En ja, die echtscheidingsprocedure trekt ze ook weer in.
Buiten verwachting overlijdt vader niet, maar keert terug naar huis en weigert de procedures stop te zetten. Waarna ze hem een maand lang belaagt en probeert tegen zijn wil terug bij hem in te trekken. Hij kan dit verhinderen, maar wordt op de vooravond van de procesdag onder verontrustende omstandigheden dood teruggevonden. Die niet worden onderzocht, want de autopsie wijst op een tweede beroerte.

Het proces schijnhuwelijk is toch doorgegaan. Ze heeft daar zelfs nog een vals document ingediend: zogenaamd had ze een eigendom verkocht en was de opbrengst daarvan naar een rekening van vader gegaan. Het was een oud rekeningnummer dat ons niet bekend was. Van dat geld was ons ook niets bekend. Wat bleek: we vonden toch bankgegevens terug, die aantoonden dat die rekening uitsluitend op haar eigen naam stond en dat het geld allicht van vader afkomstig was.

De advocate van vader had bewijzen van al het bovenstaande.
Maar wat was de redenering van de rechtbank?

1.1 Schijnhuwelijk Er is geen huwelijk wanneer, ondanks de gegeven formele toestemmingen tot het huwelijk, uit een geheel van omstandigheden blijkt dat de intentie van één van de echtgenoten kennelijk niet is gericht op de totstandbrenging van een duurzame levensgemeenschap, maar enkel op het bekomen van een verblijfsrechtelijk voordeel dat is verbonden aan de staat van gehuwde.

De rechtbank onderstreepte in het vonnis bovenstaande (‘enkel’) en oordeelde dat mevrouw niet uitsluitend uit was op het bekomen van een verblijfsrechtelijk voordeel, maar ook op geld.
In die zin was het volgens de rechter geen schijnhuwelijk, maar eerder een verstandshuwelijk. Er was immers niet afdoende aangetoond dat tegenpartij niet de intentie had gehad om een duurzame levensgemeenschap tot stand te brengen.
Het feit dat het huwelijk niet geconsumeerd was, dat ze aparte kamers hadden, ze meteen daarna terug bij haar ex woonde, waarvan ze vlak daarvoor was gescheiden, telde niet.
Dat met de nationaliteit en met haar zoon: voordelen die ze vlgs de rechtbank uit het huwelijk mocht halen.
Met haar leugenachtige verklaringen ivm haar eigendom die zogenaamd in de gemeenschap was ingebracht, werd geen rekening gehouden, want ze hoefde immers niks te bewijzen.

U zal dus moeten kunnen bewijzen dat uw ex nooit de intentie had om een duurzame relatie met u op te bouwen, maar enkel uit was op een verblijfsvergunning. Enerzijds had ze een uitwijzing op zak, maar anderzijds heeft de relatie enkele jaren geduurd, zijn er twee zwangerschappen geweest en is er een kind. Niet gemakkelijk.

[Bjorn Vallons]

Beste Iota ,

Kan u mij in de richting van de te verwittigen diensten wijzen ? Waar begin ik deze procedure ? waar vind ik een geschikte raadsman of advocaat die dit op zich wil nemen?

Groetjes

Bjorn

[iota]

Mijn ex vrouw was toen echter al in het bezit van een document dat zij uitgeprocedeerd was en het grondgebied moest verlaten. Ik was hiervan niet op de hoogte.

Juridisch lastig om in te roepen van uw kant, want u wist dat wel op het moment dat u trouwde.

Wij hebben zelfs de advertentie gevonden waarin de ex van vader zich aanprees. Daarin wekte ze de indruk een dame te zijn van Russische komaf die in België woonde en Nederlands sprak. Ze was ook 'al lang alleen' en zocht nu opnieuw het geluk. Niets daarvan klopte. Ze was getrouwd, woonde in Wit-Rusland en sprak enkel Russisch.
Vader heeft één en ander pas ontdekt toen hij al lang aan de haak hing, zo te zeggen. De eerste periode correspondeerden ze nl. alleen schriftelijk. Of dacht hij toch. In werkelijkheid bleek iemand anders 'haar' brieven te schrijven, in het Nederlands en vanop een Belgisch adres. We hebben de hele correspondentie waaruit dit blijkt, plus die waarin zij hem onder druk zet om meteen te trouwen. Maar voor de rechtbank maakte dat allemaal niet uit.

Uiteraard had dit alles een belletje moeten doen rinkelen, maar u weet hoe dat dan gaat...

[Drone]

politie

[iota]

Enkele jaren geleden was hier iemand op het forum die zo'n zaak gewonnen heeft.

Wij hebben die in feite geërfd. Werden door de politie op de hoogte gebracht dat onze vader onder verdachte omstandigheden was overleden en dat hij deze zaak had lopen. Zij hebben ons verwezen naar de advocate die door vader was aangesteld. Dit was de advocate die eerder zijn echtscheidingszaak behandelde, dus niet iemand die gespecialiseerd was in schijnhuwelijken. Zij heeft wel het parket ingeschakeld.

Ik heb destijds wat research gedaan. Bleek dat er tot op dan (ca. 8 j. geleden) vrijwel nooit iemand een schijnhuwelijksproces had gewonnen. Je maakte eigenlijk alleen kans als het openbaar ministerie zelf de zaak aanhangig maakte. Wat in het geval van mijn vader niet zo was. Waarom het parket geen strafvordering wilde instellen, weet ik niet exact. Had wss ook te maken met zijn overlijden, dat eerst als verdacht werd beschouwd en daarna niet meer. Waarna niks nog werd onderzocht, zelfs niet het tijdstip van overlijden.

In principe kan je idd klacht indienen bij de politie. Dat is in het geval van mijn vader verschillende keren gebeurd door verscheidene instanties, maar niet door hemzelf. O.a. door ambtenaren van de gemeente, die zich zorgen maakten om zijn welzijn.
Overigens vertelde een agent mij later dat dat volgens hen toch geen schijnhuwelijk kon zijn, want die vrouw bleek al in de vijftig! Als dat nu een "jong popke" was geweest... Dus clichés spelen of speelden ook een rol.

Ik denk dat we dat proces verloren hebben omdat één van de partijen overleden was en dus niks meer kon weerleggen, maar vooral ook omdat noch de advocate, noch wij enige ervaring hadden met deze materie.
Er is enorm veel werk verricht dat voor de rechtbank weinig of geen relevantie bleek te hebben. Zij keken echt enkel: is bewezen dat zij niet de intentie had om een duurzame relatie aan te gaan? En zoals uit mijn verhaal blijkt, volstond vrijwel niets als bewijs hiervan. Niet eens het feit dat ze elkaars taal niet spraken, terwijl de rechter wel opmerkte dat het toch vreemd was dat ze na zoveel jaar huwelijk geen woord Nederlands kende.
Misschien hangt het ook van de rechter af, is de ene strenger in de interpretatie dan de andere.

[iota]

Nog een bedenking bij uw zaak: zelfs als het huwelijk met uw ex zou worden geannuleerd, betekent dit niet automatisch dat zij het land zou worden uitgezet. Zij heeft dan idd geen verblijfsrecht meer op basis van dat huwelijk, maar heeft wel nog altijd een kind hier.

Ik deel de mening van uw advocate dat een schijnhuwelijk zeer moeilijk te bewijzen zal zijn, zeker als dat huwelijk enkele jaren heeft geduurd en er een kind is. De feiten die u aanhaalt - apart slapen, weigeren bij te dragen enz. - zijn moeilijk te bewijzen. En zelfs als, doen ze niet veel ter zake in een schijnhuwelijksprocedure.
De rechtbank ziet het zo: het feit dat een huwelijk uiteindelijk fout loopt, bewijst niet dat de partners het met bedrieglijke intenties zouden hebben aangegaan.
De advocate van mijn vader kon (redelijk uniek) met hard bewijs aantonen dat aan geen enkele huwelijksverplichting was voldaan. Maar dat wordt door de rechtbank beschouwd als iets tussen de partners. Misschien vinden die het onderling wel ok om geen betrekkingen te hebben, grotendeels apart te wonen, alleen naar hun thuisland te reizen, dat de ene alles betaalt, enz. Wie zal het zeggen. En zo niet, moeten ze maar scheiden.

[Marcus Aurelius]

U kan uw situatie best bespreken met de dienst vreemdelingenzaken van uw gemeente. Zij zijn het best geplaatst om u de nodige raad te geven.