#12 , 11 feb 2015 11:15
Erfdienstbaarheden worden behandeld in het Burgerlijk wetboek vanaf artikel 637 . Er wordt daar niet gesproken over servitudes want dat is de Franse benaming voor erfdienstbaarheid dus alle verschillen die hier uitgelegd worden tussen beiden slaan mijn inziens op niets.
Volgens mij bedoelt de TS dat er recht van uitweg over zijn grond loopt voor de andere percelen. Dat is wel degelijk een erfdienstbaarheid maar die hoeft niet beschreven te staan in de aktes want ze is gegarandeerd door de wet ( wettelijke erfdienstbaarheid). De erfdienstbaarheid moet het normaal gebruik van de grond volgens zijn bestemming toelaten maw er mogen bvb tractoren op als de achterliggend percelen landbouwgrond is, er mogen nutsvoorzieningen gelegd worden als deze percelen woongebied zijn etc. Of daar nu een openbaar wandelpad mag van gemaakt worden zal afhangen of die weg vroeger al een openbaar karakter had (opgenomen zijn in de Atlas der Buurtwegen die ook online te consulteren is, is daarvoor een indicatie zij het niet sluitend want de publieke versie is niet altijd volledig up to date). Verder kan een weg ook openbaar worden doordat de gemeente bvb er al handelingen gesteld heeft zoals onderhoud, verlichting etc. Volgens mij mag de erfdienstbaarheid niet verzwaard worden dus als de weg vroeger geen openbaar karakter had en nu pas voor iedereen toegankelijk is, kan de natuurvereniging daar niet zomaar een wandelpad van maken. Wat zeggen de mensen in de buurt, meestal weten die wel of deze weg al lang als wandelpad dienst doet