Bekocht door advocaat?

[nunfen]

Hallo iedereen,

Ik heb net een proces achter de rug en helaas voel ik me er allesbehalve goed bij. Ik zou een beoordeling van mijn advocaat willen schrijven, maar had dat graag wel fair gedaan, dus ik wou even mijn relaas doen en zien hoe neutralere partijen het zien.

Beginnen bij het begin: aankoop van een huis met vriendin. Anderhalve maand na compromis ziet ze het allemaal niet zitten en stopt de relatie (een gewoonte van haar, zo bleek). We proberen nog uit te zoeken wat nu. Ik ga met de verkopers praten, maar die willen niet weten van een minnelijke ontbinding. Ex-vriendin zegt eerst nog wel "jij moet niet opdraaien voor mijn stommiteiten", maar snel erna wordt dat "we hebben alletwee getekend, ik betaal dus maar de helft van de schadevergoeding (10% van €17.000)". Ik vond zo'n ongevraagde factuur van €8.500 niet erg serieus. Pogingen om hier ook minnelijk te schikken (75% voor haar bv) mislukten. Toevallig ontmoet ik een advocaat en leg het probleem uit. Zijn antwoord: "Je kan ze in gebreke stellen, je staat sterk". Ik probeer nog overeen te komen, zij blijft bij 50%, ik vraag om in gebreke te stellen.. Tegelijk lanceert advocaat voorstel aan de verkopers om 5% vergoeding te betalen en te ontbinden. Ik had liever een voorstel gedaan met hogere kans van slagen, maar de advocaat "zou het nu hard spelen, als het hem afhing". Wat weet ik hoe zo'n dingen er aan toe gaan, heb de professional laten doen (beetje naïef misschien, weet ik nu).
De verkopers reageren niet, uiterste aktedatum gaat voorbij. Zij hebben intussen ook een advocaat en eisen zo het volledige voorschot op (dat ik trouwens volledig heb gestort) - over de ethiek hiervan zal ik deze post maar niet ingaan. Blijkbaar kan de fiscus echter nu registratierechten opeisen (4 maanden sinds compromis zijn verstreken). De enige manier om die terug te kunnen vorderen is via een dagvaarding de compromis te laten ontbinden. Die komt er dus en procedure begint..
Al snel wordt compromis ontbonden, de regeling rond schadevergoeding en ingebrekestelling volgt later.
Mijn advocaat besteed ruime aandacht aan pogingen om de schadevergoeding nietig te laten verklaren of te verminderen. Ik wist enkel dat de rechtbank dat inderdaad soms volgt, maar mogelijk ook niet. Ik was niet geïnformeerd over de slaagkans van zo'n pleit en had dus ook niet gevraagd er zo op in te zetten. Als leek vond ik de conclusies echter degelijk en ging ik er vanuit dat mijn raadsman wel wist wat hij deed. Ik keurde ze dus (hoopvol) goed. Ik had graag de conclusies van de verkopers ook eens ingezien, die heb ik na meermaals vragen nog steeds niet gekregen.
Uiteindelijk komt het vonnis. Goed nieuws, volgens de advocaat: de rechtbank kent volledige schadevergoeding toe en stelt mijn ex volledig in gebreke (zij moet dus voor alles opdraaien). Hij zegt er dan wel bij "ik had verwacht dat rechtbank de schadevergoeding niet zou verminderen en dat ze jou een titel voor 50% zouden geven (zodat ik dus de helft kon recupereren bij de ex, ik had immers volledige bedrag voorgeschoten). Ik vraag mij af hoe ik dat moet rijmen met "je staat sterk" eerder en waarom ik een proces begin als dat de waarschijnlijkste uitkomsten zijn.
Ex geeft aan in beroep te zullen gaan en lanceert dan voorstel om 70% van de kosten te zullen betalen. Waar de terugbetalingscapaciteit tijdens de eerste raadpleging niet zo'n probleem vormden volgens mijn advocaat (er zijn mogelijkheden, zoals loonbeslag), was de solvabiliteit van mijn ex nu dan toch opeens wel een risico. Als ik vroeg naar de kansen om de schadevergoeding in beroep gereduceerd te zien, was het antwoord nogal ontwijkend "Sja, je hebt een contract getekend, de wet is de wet, het is nu zo. Ik verdedig meestal de verkoper, ik zie hoe dat gaat". Net zoals de rechter (die zich er volgens hem "gemakkelijk vanaf gemaakt heeft") gaat hij compleet voorbij aan zijn eigen uitgebreide argumentatie om dan "pech, contract is bindend" in te roepen als per definitie alles overtreffend. Na dat gehoord te hebben, besluit ik dat beroep weinig zin heeft en aanvaard het voorstel van mijn ex.
Resultaat: slechts 30% betalen ipv 50% + advocaatkosten + registratiekosten op het vonnis (€500), misgelopen interest en quasi volledige spaarboek 2 jaar geblokkeerd => €1.500 duurder dan geen proces aanspannen en braafjes de helft van de volledige schadevergoeding betalen dus. Doordat ik slechts 30% moet betalen, leverde mijn advocaat mij €3.400 op. Zijn eigen afrekening alleen al bedroeg echter €3.500! Eerder zei hij dat het loon besproken zou worden in functie van het resultaat. Uiteindelijk stuurde hij ineens de rekening. Toen ik zei dat ik het resultaat niet bijster vond (pleit tegen de verkopers volledig verloren, pleit tegen de ex voor slechts 40% gewonnen) en dat hij zelf mij al meer kost dan hij opbrengt, antwoordde hij dat hij "mijn probleem" niet begreep en het dossier afsloot. (ik had maar eerder moeten aangeven dat de koers niet goed was en "hij was niet degene dat dat huis gekocht heeft" - ik begrijp niet hoe die uitlating relevant is).

Ben ik nu verkeerd om mij behoorlijk bekocht te voelen? Het is als een vermogensbeheerder die je vertelt over sterke troeven te beschikken om je kapitaal meer te laten opbrengen dan die 2% op het spaarboekje (= niks doen) en je dan, na het behalen van 3%, een commissie aanrekent die hoger is dan die 1% dat hij heeft weten winnen. En die je er ook nog bijvertelt dat hij eigenlijk eerder 2% had verwacht.

Voor wie heeft de deskundige dan eigenlijk gewerkt? Het lijkt me dat er stevig belangenconflict bestaat tussen consumenten (rechtzoekenden) en verkopers (advocaten). Wat in het belang is van de ene, is niet noodzakelijk in het belang van de andere. Maar de advocaat beschikt wel over de kennis van zaken. De consument kan enkel rekenen op ethiek en integriteit van de andere partij om het voorstel te krijgen dat het meest in zijn voordeel is.

Ik heb nu de indruk dat ik dat totaal niet heb gekregen. Mijn advocaat is van heel deze zaak weer wat rijker geworden, ik ben er netto duidelijk slechter mee af.

Of bezie ik dit verkeerd?

Proficiat voor degenen die zich door de wall of text hebben gekregen:)

[Xastheron]

Als ik even bondig mag samenvatten:

U koopt een huis samen met ex-partner, maar door omstandigheden wilt u het compromis laten ontbinden. U hebt het voorschot gestort, maar uw ex-partner laat merken dat ze "u niet wil laten opdraaien voor haar fouten".

Uiteindelijk loopt het anders: Koop wordt wel van rechtswege ontbonden, verkopers houden het voorschot in als schadevergoeding.

U start een vordering tegenover uw ex-partner om haar aandeel van het voorschot te recupereren (dat u voorgeschoten had).

Uiteindelijk, na veel vijven en zessen, bekomt u een uitspraak waardoor u 70% van het voorschot terug krijgt van uw ex-partner. De advocaat rekent u wel voldoende aan zodat u uiteindelijk aan een bedrag komt dat ongeveer gelijk gesteld wordt aan 50% van het originele voorschot (geld dat u ontvangt van uw ex-partner na aftrek advocaatskosten).

Mijn bemerking:
1) Bij eerste consultatie bij een advocaat of minstens voor het aanspannen van de rechtzaak dient u best een contract op te stellen aangaande de honoraria en kosten die de advocaat mag aanrekenen. Er staan hier nog threads op het forum waar men op het einde van de rit een hoge rekening gepresenteerd kreeg van de advocaat na afloop van de rechtzaak. Tenzij de advocaat effectief een prijslijst heeft (nog nooit gehoord), kan hij jou in principe aanrekenen wat hij wilt. Nadien kan je natuurlijk de rekening betwisten, dit heeft wisselend succes.
2) Een advocaat verdient zijn loon uit de premies die hij aanrekent aan zijn klanten. Hij probeert zo goed mogelijk de belangen van zijn client te verdedigen, maar aan het einde van de rit is zijn loon niet altijd ondergeschikt aan uw belangen.
3) Na een lange rit, bent u uiteindelijk uitgekomen aan het punt waar u evenveel hebt betaald als wanneer u 50% had teruggeëist van uw ex-partner. Uw ex-partner heeft een stuk meer moeten betalen. Alles boven het originele voorschot is in de zakken van allerhande personen terecht gekomen, maar niet de uwe. Misschien was procederen niet de beste optie in dit geval?

Mijn excuses als u zich aangevallen of gekwetst voelt door mijn uitspraken, dit is niet de bedoeling. Ik leef met u mee, gezien ik me kan inbeelden dat u geen makkelijke tijd hebt meegemaakt.

[nunfen]

Het was zeker geen gemakkelijke tijd. Emotioneel en uiteindelijk ook nog financieel een zware kater. Enfin goed, crap happens..

Uw samenvatting klopt vrij goed, ik voel me zeker niet aangevallen (ik zou niet zien hoe).

Slechts 1 bemerking: ik ben uiteindelijk bij een bedrag uitgekomen dat minder is dan als ik gewoon 50% had teruggekregen zonder proces, vanwege bijkomende kosten (€800 vergoeding voor advocaatkosten verkopers, €500 registratierechten, iets van een €200 gederfde intrest). Mijn ex-partner is inderdaad nog een pak meer kwijt, zij had al helemaal beter een minnelijke schikking aanvaard.

Mijn advocaat heeft een bedrag aangerekend dat net iets hoger lag dan hetgeen hij voor mij uit de brand heeft kunnen krijgen. Natuurlijk moet een advocaat, zoals elke dienstverlener, niet gratis werken, maar dit is toch absurd. Welke commercant komt ermee weg om een commissie aan te rekenen die hoger ligt dan de waarde dat hij voor zijn klant creëert? Geen kat die zoiets koopt. Daar ga je wat cynisch van opmerken dat hier zich de reden bevindt waarom er geen BTW van toepassing is bij advocaten: er moet eerst toegevoegde waarde zijn voor je ze kan belasten.

Het lijkt mij nu ook dat procederen niet de beste optie was; dat zou ik toch nu iedereen aanraden in een vergelijkbare situatie. Maar dat wist ik dus 2 jaar geleden niet en de advocaat heeft mijns inziens verzuimd om duidelijk te maken wat de kansen, kosten en meest waarschijnlijke uitkomst zou zijn. Hij wist waarschijnlijk goed genoeg dat een proces niet rendabel zou zijn voor mij. Wel voor hem natuurlijk.

Wat betreft uw eerste punt: dat is goed advies en ik zal het zeker meenemen moest ik ooit nog eens beroep moeten doen op rechtsbijstand. Wat bedoelt u juist met een prijslijst? Hij hanteerde wel een uurloon (€120, het was net verhoogd naar €150, maar ik kreeg nog dat oude tarief. Als dat al geen verkoopstrukje was tenminste). Ik had helaas niet veel tijd voor second opinions en enkele "offertes", de uiterste aktedatum naderde snel..
De rekening betwisten gebeurt dan met de advocaat zelf (hij vond dat hij bescheiden was gebleven en zag geen reden om te minderen) of bij een of andere instantie? Niet dat ik veel zin heb in een nieuwe slag om aan te tonen dat de rekening kennelijk overdreven was (om de terminologie mij al wat eigen te maken)..

[k.b.]

U stelt het zelf ...
en U bevestigd wat ik als neutrale partij ervaar .... ( buitenstaander gehuwd met een advocaat ) ; ja elke relatie heeft blijkbaar zijn risico's

De zoektocht naar een goed advocaat is niet simpel ...
U dient als leek te oordelen dat U te maken hebt met een "sterk juridisch brein" of eerder een "verkopertype" treft ...
Bovendien loopt de tweede reeks vaker in het "vizier" ...


In een eerste gesprek denk ik dan ook dat je beter af bent met iemand die weinig uitspraken doet over het dossier en de sterkte ervan an sich ... en vermeld dat hij eerst de zaken / feiten eens op een rijtje wil zetten ... Het is immers heel gevaarlijk uitspraken te doen na alleen maar één zijde van het verhaal gehoord te hebben.

Chapeau voor de raadslieden die hun client vermelden dat de kans om een "financieel gat" over te houden veel groter is dan de kans om een "besparing te genereren".
Dit kan uiteraard perfect samengaan met een ereloonnota van het bekijken van het dossier en de tijd van een bespreking van de zaak ...
Als "uitstel" een oplossing kan zijn ... dan liggen de zaken anders ...

Achteraf de nota betwisten ... zinloos ...

k.b.

[nunfen]

Ik heb net een zaak achter de rug en empathie is wel het laatste dat ik daar gezien heb, van zowat alle betrokken partijen.
Het betrof de aankoop van een woning die niet meer kon doorgaan (mijn vriendin haar mentale stoornis bleek nog wat groter dan wat ze had laten uitschijnen en ze vluchtte). Compromis moest dus ontbonden worden. Ik heb geprobeerd dat minnelijk te doen in een gesprek met de verkopers. Ze moesten er niet van weten. Uiteindelijk is het tot een rechtzaak gekomen waarbij zij de wettelijke schadevergoeding zoals voorzien in de compromis opeisten (10% dwz €17.000!). Uiteraard kunnen zij schade geleden hebben door het niet doorgaan van de verkoop en dat moet dan maar vergoed worden. Elke cent die ze echter meer krijgen is geen schadevergoeding meer (boete is een toepasselijker term dan).
De advocaten speelden het hard tegen hard: de mijne probeerde de schadevergoeding volledig te laten kwijtschelden (en had daar gegronde argumenten voor), de tegenpartij wou de volle pot opeisen. Ik had nog gedacht dat de rechtbank de juiste tint grijs tussen dit zwart en wit zou vinden. Ze hebben echter de contractuele 10% toegewezen, zonder zelfs maar te vermelden waarom mijn verdediging ongegrond zou zijn. Mijn advocaat had als commentaar "sja, de rechtbank heeft er zich wat makkelijk vanaf gemaakt".

"Pech, u heeft getekend, betaal maar", zonder rekening te houden met de context en de rechtvaardigheid ervan is inderdaad wat gemakkelijk.
Resultaat: ik heb al geen vertrouwen meer in de rechtspraak. Als je als rechtzoekende al niet meer bij de rechtbank terecht kan, moeten de heren en dames van Justitie misschien eens beginnen nadenken.

[patjebrussel]

"Pech, u heeft getekend, betaal maar", zonder rekening te houden met de context en de rechtvaardigheid ervan is inderdaad wat gemakkelijk.
Resultaat: ik heb al geen vertrouwen meer in de rechtspraak. Als je als rechtzoekende al niet meer bij de rechtbank terecht kan, moeten de heren en dames van Justitie misschien eens beginnen nadenken.

Stel dat jij aan de andere kant stond, en je kreeg maar de helft of niets van de schadevergoeding; hoe zou dan je reactie hier zijn ?

[Franciscus]

Ik denk dat de zaak wel iets juridisch ingewikkelder is.
Mocht de rechtbank rekening houden met uw argumenten dan zou ze mogelijk het contract niet respecteren en had tegenpartij de mogelijkheid in beroep te gaan.
In de twee gevallen waarbij in mijn omgeving eveneens een koop niet doorging heeft de rechtbank ALLEEN rekening gehouden met de wet en de argumenten die wettelijk konden hardgemaakt worden.
Een mentale stoornis..... en was vriendin handelingsbekwaam OP het ogenblik van het onderteken van de akte?

Heeft uw advocaat wel alles correct uitgelegd ... trouwens elk vonnis moet gemotiveerd zijn.
PS tweede zaak was ook een men al of niet mentaal in orde.

[nunfen]

Mijn advocaat heeft er niet al te veel woorden aan vuil gemaakt. Pas na het vonnis kwam hij vertellen dat de rechtbank gewoonlijk die contractuele schadevergoeding toekent. Dan rekende hij vlotjes zijn riant loon aan. Daar dus al geen empathie.

Zoals ik al zei moet de geleden schade vergoed worden. Moest ik de eisende parti zijn en slechts de helft krijgen, maar meer schade geleden hebben, dan zou ik dat ook niet rechtvaardig vinden.

Nu werd er nog geen moeite gedaan om zelfs maar bij benadering het bedrag dat vergoed zou moeten worden vast te stellen. For all I know hebben die verkopers nu gewoon €10.000 winst opgestreken.

[Lanox]

Nu werd er nog geen moeite gedaan om zelfs maar bij benadering het bedrag dat vergoed zou moeten worden vast te stellen.

Het bedrag werd tot op de cent na door onder andere uzelf vastgesteld in de compromis.

[nunfen]

Dat is de letter van de wet ja. Je ziet wat het resultaat is. Wenselijk is anders.
Lees even de post van Xastheron.

[Lanox]

Dat u niet tevreden bent met de uitspraak is duidelijk. Of dit al dan niet wenselijk is, is een opinie.
De post van Xastheron spreekt trouwens ook over minimum- en maximumstraf, waar er dus een spectrum aan straffen mogelijk is en de juiste invulling hiervan afhankelijk is van de "empathie" van de rechter. In uw specifiek geval is er geen spectrum, en bovendien heeft u dit mee bepaald.

[nunfen]

Veel heb ik daar niet aan bepaald, dat weet u ook wel denk ik. Die contracten zijn standaard. Dan kan je ofwel mij en velen met mij gaan verwijten dat we maar beter hadden moeten opletten en het laten aanpassen zodat we niet zo zouden hangen moest het mislopen, of je kan voor de iets moeilijkere optie gaan en eens nadenken over dat soort clausules en de gevolgen ervan voor jan met de pet. De juridische wereld staat te ver af van de doordeweekse. En om hem wat te leren kennen, betaal je dure lessen. Wat als een snuggere er 20% laat inzetten en het loopt mis? Of als de andere partij de snuggere is en er 2% van maakt. Het loopt mis en de verkoper heeft schade ten belope van 6%. Pech, Mr de verkoper. De gevolgen voor mensen die hier niet in beslagen zijn, maar wel te goeder trouw handelen, lijken mij buiten proportie.

[JPV]

Dat is de letter van de wet ja. Je ziet wat het resultaat is. Wenselijk is anders.
Lees even de post van Xastheron.

Nunfen, u hebt zelf de problemen veroorzaakt die leiden tot de schadevergoeding die u nu moet bepalen.

Standaard, bij afwezigheid van bepaling over de schadevergoeding, zal de rechter idd de schadevergoeding bepalen volgens wat iedereen van argumentatie aanbrengt. Hij zal daar, in de mate van het mogelijke, rekening houden met alle elementen die mogelijks de schade groter/kleiner maken.

U hebt echter blijkbaar een compromis ondertekent waarin u en tegenpartij bepalen dat u expliciet kiest om het bedrag niet te laten bepalen door de rechter, maar zelf kiest voor de schade op een bepaald bedrag of percentage te begroten. Dan is er geen kwestie meer van schadebepaling, maar staat deze vast. Dit kan zowel in uw voordeel of uw nadeel geweest zijn. Stel u voor dat de schade nu eens het dubbel was van het bedrag, zou u dan zomaar het dubbele betaald hebben? Nee, u zou wss ook verwijzen naar deze bepaling.

Het gaat over een contract van enkele honderdduizenden euro's en die je volledige leven kan bepalen. Wie niet het verstand heeft om in deze zaak, als hij zelf niet de basiskennis heeft, een specialist (advocaat, eigen notaris, ...) in te schakelen, moet bij de blaren zitten en zeker niet zomaar anderen iets verwijten. Er worden veelvuldig extra bepalingen in de standaardovereenkomsten bedongen, langs beide kanten.

De empathie van de advocaat daarentegen was afwezig, want hij zou dit dossier als onhaalbaar moeten geadviseerd hebben. Dat wil echter niet zeggen dat u daarom gelijk hebt als u de rechter of het juridische apparaat in zijn geheel blameert.

[Kingfisher]

Van den sot ende koppigaard vult den advokaat zijn beurze. Om maar te duiden dat je bij elke rechtszaak goed moet overwegen wat de kosten en baten van een dergelijke daad zijn, en dat je soms eieren voor je geld zal kiezen.

1) De zaak tegen de verkopers: ik denk dat dit een te verwachten resultaat was, dat jullie die 10% moesten betalen
2) Betreffende de verdeling tussen jouw ex-partner en u: alles wat meer is dan 50/50 is een gewonnen zaak.
Gelet op het feit dat het resultaat voor u beter was dan de oorspronkelijke toestand,
Gelet op op het feit dat uw advokaat hier behoorlijk wat uren zal ingepompt hebben: conclusies, rechtzaak, zitting,... is zijn erenota niet extravagant, integendeel.

Uw raadsman kan ook niet ruiken wat voor u de waarde is van deze zaak. Sommige mensen kijken puur naar het financiële luik, andere mensen hechten veel belang aan het feit dat ze in het gelijk zijn gesteld, weer anderen vinden het een paar 1.000€ waard om hun buurman/verhuurder/ex een peer te stoven.

[nunfen]

Ik kan uw redenering zeker wel volgen JPV, en ik durf inderdaad niet meteen te stellen dat ik niet de contractuele 10% zou ingeroepen hebben, moest de verkoper het dubbele aan schade hebben opgelopen.
Ik denk wel dat u wat onderschat hoe dit soort contracten, hoe gewichtig ze inderdaad ook zijn, tot stand komen. Of toch hoe anders de werkelijkheid is tegenover het zou moeten gaan (zoals u beschrijft). Vroeger werden ze op de achterkant van een bierviltje afgesloten, gaat de boutade he. Hoeveel mensen laten die standaard schadevergoeding vervangen door een clausule die stelt dat de rechter ze mag bepalen? Ik heb ondertussen een tijdje op een vastgoedkantoor gewerkt, ik kan zeggen: zeer weinig (ik heb het niet gezien). Standaard werkten wij met een voorschot van 10%, wat meteen de schadevergoeding zou zijn die wordt ingehouden in geval van. Vaak konden mensen niet ineens dat bedrag leggen en werd een kleiner voorschot betaald. Soms zelfs slechts €5.000 bv Dat was dan ineens de schadevergoeding. De verkopers maakten daar nooit problemen van. Niet hun eerste bekommernis blijkbaar. Je weet dat allemaal niet als leek, zelfs na je enigzins wat te informeren. Een specialist, ja inderdaad, dat is gewoonlijk de makelaar en/of de notaris. Ik denk niet dat zij spontaan gaan beginnen over die schadevergoedingsclausule als je er niet zelf expliciet om vraagt.
De schadevergoeding telkens laten bepalen door de rechter, brengt waarschijnlijk een hoop meer werk mee. De standaardclausule nu echter zet de deur open voor opzettelijk misbruik. Ik stel me de vraag of de rechtspraak (en/of de wetgever?), die de burger uiteindelijk toch moet beschermen tegen onrecht, wel volledig haar plichten nakomt als ze haar schouders hierbij ophaalt. (Goed, in hoeverre men mensen voor zichzelf moet beschermen/vrijheid laten, is misschien al meer een ideologische kwestie)