JuridischForum.be

Anderhalf jaar geleden was mijn echtgenoot en vader van onze vier kinderen verliefd geworden op een tien jaar jongere vrouw. Hij heeft met haar een verhouding gehad. Uiteindelijk heeft hij voor zijn gezin gekozen en heeft hij de verhouding beeindigd. Of liever gezegd, zij heeft hem aan de deur gezet omdat ze geen zin had in gedoe en niet tegen de beschuldigende blikken van de mensen zou kunnen. Mijn hele wereld storte in. Ik heb 25 jaar het beste van mezelf gegeven, al mijn dromen opgeborgen om hem te helpen zijn droom waar te maken. En nu we er bijna zijn, werd ik aan de kant gezet bij het groot huisvuil. Maar ik heb hem terug genomen en dacht dat we dit alkes achter ons konden laten. Maar ik begon in een donker moeras te verzwelgen. Ik kreeg het beeld van die vrouw niet uit mijn hoofd. Ze spookte 24 uur per dag door mijn hoofd. Het idee dat ze mijn gezin had kapotgemaakt was ondraaglijk. Ik leefde op automatische piloot, had zelfs zelfmoord neigingen. Ik begon met haar naam in te vullen op datingsites, en relatiebureaus. Via mijn gsm Zij is ook vrijilliger in de gezinsbond. Ik kan niet begrijpen hoe iemand die moeder is en aan de slag is met gezinnen en kinderen het gezin van een ander kan kapotmaken. Dus heb ik een brief geschreven aan het volledige bestuur van de gezinsbond on de gemeente waar zij als vrijwilliger werkt. Ik ben volledig de pedalen kwijtgeraakt. Ik zat zo diep dat ik niet meer wist hoe ik de volgende dag zou overleven. Ik heb toen alles aan mijn man opgebiecht en samen zijn we naar de huisarts geweest om hulp te vragen. Ik ben doorverwezen naar een psychiater en psycholoog en kreeg ook medicatie daar ik in een zware depressie terechtgekomen was. Ik ben toen opgehouden met de vriendin van mijn man lastig te vallen. Maar een paar maanden later nu, kreeg ik een brief in de bus dat ik moest bij de politie komen omdat er klacht tegen me neergelegd was voor belaging. Ik ben naar de politie geweest en heb een verklaring afgelegd. Ik heb ondertussen het een en ander opgezocht ivm belaging en blijkbaar staan daar strenge straffen op. Tot twee jaar gevangenis. Ik ben ongelofelijk bang nu. Elke keer als de bel gaat denk ik dat de deurwaarder daar is met het bericht dat ik moet voorkomen. Wat moet ik doen?

feiten zijn feiten. u hebt u inderdaad schuldig gemaakt aan belaging. Het is aan de politie om de klacht verder te onderzoeken en indien nodig zal u voor de rechter moeten verschijnen.

Dus is het goed mogelijk dat ik twee jaar de gevsngenis in moet?

Dus is het goed mogelijk dat ik twee jaar de gevsngenis in moet?

Dat nu ook weer niet direct hé.

Hebt u al een advocaat geraadpleegd?

Neen, nog niet. Ik dacht te wachten tot ik hoor of ik moet voorkomen.

Een advocaat onder de arm nemen lijkt me in uw geval toch het verstandigste. Het pleit al voor u dat u uw misdragingen erkend hebt en er professionele hulp voor heeft gezocht. Een rechter kijkt naar zulke dingen.

Dank u allen voor de raad. Ik neem contact op met een advokaat.