#1 , 10 sep 2017 11:39
Dag iedereen
Anno 2012 werd ik opgebeld door de politie en werd ik verzocht een verklaring af te leggen tegen een crimineel, zodat deze kon bestraft worden.
Ik was aanwezig op de afspraak en mijn verklaring werd genoteerd. Ik kan me niet herinneren dat er toestemming werd gevraagd om me te filmen.
Afgelopen donderdagavond, vijf jaar later, staat hier bij me thuis de TV aan en begint er een nieuw seizoen van "De Recherche" op VT4.
De begingeneriek start, een aaneenschakeling van beelden uit het leven gegrepen met muziek erop gemonteerd. En tot mijn verbazing herken ik daar mezelf opeens, zeer duidelijk in profiel, close up, een tweetal seconden lang in beeld.
Ik kon niet vatten dat dit zomaar kan. Ik heb wat rondvraag gedaan en dit zou inderdaad niet mogen ? Tijdens een verhoor gefilmd worden, tot daar aan toe.. Ook al kan ik me niet herinneren dat ik hiervoor de toestemming gaf. Dat die beelden buiten mijn weten in worden doorgegeven naar / of worden geselecteerd door programmamakers kan toch nooit door de wet gerechtvaardigd zijn ?
Ik zit er echt mee verveeld. Ik zal elke week opnieuw duidelijk zichtbaar zijn tijdens de intro. Ook doet dit beeld me terug denken aan een periode uit mn leven die best moeilijk was, en die ik daar ook had achter gelaten.
Ik weet ook echt niet waarom dit uitgerekend nu gebeurd, het is ook al vijf jaar geleden.. Het programma volgt de plaatselijke recherche van Gent, en mijn verklaring had niets met Gent te maken of vond daar ook niet plaats.
Wel heb ik enkele weken terug Comité P aangeschreven met de vraag een onderzoek te openen hoofdzakelijk naar de politie in de stad waar ik woon. Ik heb hier veel meegemaakt met politie, die vaak door mezelf werd opgebeld met de vraag tot een interventie dit anno 2015. Ik ervoer hack aanvallen op mn computer en op mn telefoon + tal van andere pesterijen en zelfs diefstallen. Wat hierop volgde was dat de politie mij extra in de gaten begon te houden, ik had zeer sterk de indruk dat ik werd gewantrouwd in mn verklaringen (?), en dat ik als een gevaar werd beschouwd. Ik kwam duidelijk onder surveillance maatregelen te staan, er werd 'professioneel' ingebroken in mn woning (het slot werd eruit gehaald en nadien terug met plamuursel bevestigd, braaksporen waren zichtbaar aan de deur maar er was niets van mn spullen verdwenen). Misschien kwamen ze afluisterapparatuur plaatsen of zo, geen idee, of was het een standaard inkijk operatie, ik weet het nog steeds niet.
Ik denk wel dat de genomen maatregelen, die ik best extreem vond, ook ten tijde van terrorisme en dreigingsniveau 4, en zeker als slachtoffer zijnde, en niet andersom, ik denk dat deze maatregelen kunnen te maken hebben gehad met de verklaring die van me werd afgenomen hierboven beschreven, anno 2012. Dat ik toen op die manier in het vizier van de politie ben terecht gekomen, en vandaag de dag sta ik zonder twijfel op de radar.
Ikzelf blijf dat compleet onterecht vinden en ik ben er mij van bewust dat dit misschien onwaarschijnlijk klinkt allemaal. Ik kan hierover maar met enkele mensen uit mn omgeving praten, de rest kan het simpelweg gewoon niet geloven. Ik heb ook helemaal geen banden met terrorisme of criminaliteit of iets van die aard. Ik heb alleen misschien iets te veel gerekend op het feit dat de politie de hackings en de pesterijen ging kunnen oplossen, misschien was dat naïef van me. Achteraf bekeken waren ze er misschien zelf verantwoordelijk voor.
Als gevolg op mijn hulpvraag werd ik zelf volledig doorgelicht en ik begon me vaak opgejaagd te voelen wanneer ik op straat kwam, dit door een sirene waarvan ik het voertuig nooit kon lokaliseren, meestal zat dit ergens verscholen om de hoek van de straat. Ik weet dat dit waanzinnig kan klinken, maar het gebeurde maanden aan een stuk, vaak ook als er niemand anders in de straat of in de buurt liep, dat dit op toeval berustte was spijtig genoeg snel uitgesloten.
Comité P heeft mn klacht aanvaard en er werd een onderzoek geopend. Ik heb hun vooral aangeschreven uit radeloosheid, ik begon verregaande surveillance op mij op te merken, terwijl ik niets verkeerd deed, en er was niemand die me vertelde wat er aan de hand was.
De reden dat ik heel dit relaas aan jullie doe is omdat ik ergens vrees dat er een link bestaat tussen enerzijds de politie uit de stad waar ik woon, bij wie ik geen onbekende meer ben nu, en door wie ik soms ook lelijk word nagekeken op straat vooral na het indienen van mijn klacht bij Comité P, en anderzijds het opeens opduiken van beelden van mij, reeds vijf jaar oud, in de begingeneriek van een programma over rechercheurs, die zonder mijn toestemming werden genomen tijdens een ondervraging anno 2012.
Dat ik die link leg lijkt misschien wat ver gezocht maar ik nam daarstraks alvast is contact op met de persdienst van de federale politie, en ik legde daar uit dat ik een beeld van me had zien verschijnen tijdens de intro van De Recherche en daar nooit de toestemming voor had gegeven. Er werd me meteen verteld dat dit inderdaad niet mag en dat deze gebeurtenis ook vreemd was, daar alles uit het programma zich in en rond Gent afspeelt (mijn verklaring is op geen enkele manier gelinkt aan Gent) + dat iedereen die in het programma verschijnt hiervoor zijn of haar toestemming had gegeven. De dame die me te woord stond beloofde me van haar licht op te steken bij de collega's en te achterhalen waarom dit gebeurde. Ze gaat me maandag terugbellen zei ze.
Ikzelf weet niet goed meer wat ik hier allemaal mee moet, of mee kan doen. Ik wil in ieder geval dat die beelden niet meer uitgezonden worden, nooit meer, maar kan er misschien iemand me zeggen of ik nog andere mogelijkheden heb in heel deze nachtmerrie ?
De politie mag blijkbaar heel veel in het kader van 'een onderzoek' of een dossier, maar ik vraag me af of ik eigenlijk nog rechten heb in dit verhaal ? Ik ervaar bv geen enkele vorm meer van privacy. Door die hack-aanvallen en de daaropvolgende aangifte word ik bij alles dat ik nog doe op mn computerscherm of telefoontoestel gemonitord.
Onlangs was ik genoodzaakt mn hele sim kaart te wissen omdat de integriteitscontrole op het toestel faalde, dwz dat er iets was ( hoogstwaarschijnlijk een verbinding van buiten af ) dat veel te veel vroeg van mn telefoontoestel. Ik zit nu aan mn derde telefoontoestel en mn tweede computer. De voorgaande werden simpelweg stuk gehacked.
Het begon me ook op te vallen dat wanneer ik bv in het holst van de nacht opstond om naar de toilet te gaan en dus lawaai maakte in mn woonst, werd dit bijna altijd automatisch gevolgd door een sirene buiten. Op de duur geloof je niet meer dat het gewoon toeval kan zijn, hoewel ik me keer op keer dagelijks probeer te deprogrammeren van de conclusies die ik heb moeten trekken.
Ik heb ook nooit echt ervaren dat dit in het teken van mn veiligheid gebeurde, het werkte tegen me, en ik begreep niet waarom.
Dit kan alleen maar steek houden, denk ik, wanneer ik er van uitga dat het bij begin af aan opgezet spel was.
Stel nu dat ik met een advocaat ga praten, zou die dan iets voor me kunnen betekenen ?
Of heb ik gewoon dikke pech en werkt het nu eenmaal zo ?
Ik wil liever geen oorlog starten, maar voor mij is de maat qua surveillance en de controle die van me wordt overgenomen al even vol.. Plus het feit dat ik me zo onterecht gewantrouwd heb gevoeld, ik heb me iets te vaak behandeld gevoeld alsof ik een staatsvijand was. Een paar weken terug lag ik op de spoedafdeling na een mislukte zelfmoordpoging omwille van heel deze rit, die nu twee jaar bezig is. Ik was op bezoek gegaan bij een vriend en begon zelfs daar die sirene te horen, wanneer er bv iets werd gezegd dat waarschijnlijk verkeerd werd geïnterpreteerd, door zij die de opdracht kregen af te luisteren, en sirenes aan en uit te zetten. Bij het buiten komen daar zag ik de combi ook gewoon staan, ze verstopten zich zelfs niet meer. Tijdens gesprekken in mn eigen woning, en in die van mn vriend gebeurde dit al langer, maar ze begonnen met echt overal te volgen.
Ze zaten ook letterlijk in mn hoofd, zo voelde het alleszins. Ik heb ze een geruime tijd echt ervaren als gedachten-politie. Ik weet niet hoe ze dit deden, of hoe dit kon, maar het was zenuwslopend. Misschien dmv artificiële intelligentie of iets dergelijks.
Mijn mentale gezondheid begon ook echt achteruit te gaan, ik zat op de duur soms in een soort van shock-state, ook omdat ik een heel gevoelig systeem heb. Het begon elke ochtend opnieuw, ik begon door de stress angsten te ontwikkelen en ik begon soms te botsen met mn omgeving wanneer ik mijn verhaal deed, en ik niet werd geloofd.
Het was al erg genoeg op zich, en voor sommige mensen klonk het zodanig erg, dat het als ongelooflijk of waanzinnig werd beschouwd.
Ik ben er ook hoe langer hoe meer van overtuigd dat die hack-aanvallen en de andere pesterijen ook gewoon vanuit die richting afkomstig waren.
Er werd omstreeks die periode een nieuwe wet gestemd dat de politie de bevoegdheid kreeg om misdrijven te plegen, en dan nadien bv inlichtingen kon bekomen dmv de gedupeerden af te luisteren.
Er deden zich vreemde voorvallen voor, zoals de wagen van mn werkgever die op een ochtend bedolven zat onder het bloempoeder. Of mn zus die op haar voordeur een satansster aantrof.
Ik vrees dat ik ergens ook weet waar juist op gedoeld werd.
Een tweetal weken terug kreeg ik een immense schrik te pakken toen ik na een woordenwisseling met mn schoonmoeder, vanwege een overdaad aan stress, buiten op de straat alweer een combi zag staan, vlak onder het raam. Er werd bij ons naar binnen gekeken, de agente keek me heel kort recht in de ogen, en dit gaf me een vreselijk gevoel.. Ik heb die nacht amper geslapen en ben s ochtends mn familie beginnen alarmeren dat ik vreesde dat ze gingen proberen, of erger nog, al een hele poos aan het proberen waren om me ergens te kunnen opsluiten, bv in een psychiatrie.
Mn vriend maakte dit mee, in februari van dit jaar, hij is bezweken onder de stress die werd getriggerd door de hackings, de spullen die verdwenen uit zijn woning en andere pesterijen.
Sinds die bange nacht, en de ochtend die daarop volgde waarin ik sms'en verstuurde met mn moeder over de angst voor een mogelijke opsluiting op aanvraag van bv de politie, is er een heel groot gedeelte van de terreur en het getrigger gestopt.
Ik zie nu nog amper politie op de straat, ik kom ze alleszins bijna niet meer tegen, en de gerichte sirenes zijn ook gaan liggen.
Misschien omdat het duidelijk was dat mn omgeving dit niet zou laten gebeuren, ik weet het niet.
Ik ben me wel gaan informeren bij mn huisarts over de procedure die zou kunnen toegepast worden bij een verplichte opname, en ze verzekerde me dat dit wordt voorafgegaan door een gesprek met een dokter.
Dat stelde me min of meer gerust, omdat ik weet dat ik niet gek ben. Ik weet alles nog heel goed en ik twijfel niet aan mn ervaringen.
Toen ik afgelopen donderdag, na al het voorgaande, met dat beeld van mezelf tijdens dat verhoor ( van vijf jaar geleden! ) werd geconfronteerd op de televisie wist ik het even niet meer.
Ik word momenteel niet meer zo opgejaagd, maar het dossier dat ze ondertussen over mij hebben samengesteld en de acties die werden uitgevoerd + die bijbehorende intenties, gaan vrees ik zomaar niet verdwijnen.
Het is nu wat het is, maar zulke situaties moeten voor niemand te lang duren denk ik.
Ik weet dat er zoiets bestaat als achtervolgingswanen, maar ik kan ook met 100% zekerheid hier neerschrijven dat ik niet in een waan zit of zat, ik maakte die hel echt mee.
Ik ga nu in ieder geval wachten op dat telefoontje van de persdienst van de federale politie, en bij hun contactname ook vragen waarom ik daar eigenlijk in beeld kom. Ik gaf daar nooit geen toestemming voor. Als die beelden dan toch wordt uitgezonden, is men zich toch bewust van de fout die men maakt, toch zeker als arm der wet ?
Ik begrijp het niet.
Ik dacht ook van contact op te nemen met het productiehuis Woestijnvis, om bij hun is na te vragen hoe ze juist te werk gaan wanneer ze het beeldmateriaal verzamelen ?
Ik heb hier een lang verhaal gedaan, maar het leek me nodig het voorval van op de tv weer te geven in zijn context.
Ik ben door deze omstandigheden vrienden kwijt geraakt, en ook het contact met mn familie verloopt soms een andere manier.
Ik weet dat hiervoor misschien geen pasklare antwoorden bestaan, maar gelieve me aub te onthouden van negatieve kritiek.
Ik hoor het echt heel graag moest iemand hier wat raad mee weten.
Bedankt bij voorbaat.